Afdalen in de leegte

Vandaag is het twintig juni, de datum van papa’s arrestatie en de sterfdag van drie zekerheden: vrijheid, veiligheid en vanzelfsprekendheid. Op die dag moest ik leren dat vrijheid geen vrijheid hoeft in te houden, dat veiligheid geen veiligheid hoeft te garanderen en dat een vanzelfsprekendheid geen vanzelfsprekendheid hoeft te zijn. Daarom is twintig juni mijn persoonlijke vierde mei en hij wordt elk jaar herdacht, ook vandaag.. Na het herseninfarct van een jaar geleden zit Vera de Keyzer in de rolstoel voor het raam dat uitzicht biedt over de rivier in de stad K. Zij kan de handicap en de eenzaamheid die hier het gevolg van zijn maar moeilijk accepteren. Haar eenzaamheid tracht ze te ondervangen door de rivier tot haar vriend te benoemen, of, zoals Vera ook wel zegt: Mijn alter ego, mijn betere ik. Vera krijgt viermaal per dag hulp, soms heeft ze bezoek, ze puzzelt, kijkt films en leest de krant. Een paar dagen geleden stuitte zij op een interview met haar (jeugd)liefde Jair van Gelder, inmiddels een beroemd kunstschilder. Dit betekent dat hij zichzelf indertijd trouw is gebleven en de verantwoordelijkheid voor zijn leven heeft genomen. Deed zij dat ook? Ze twijfelt. Ze besluit het pad terug te lopen om het antwoord te krijgen. Dit is een hachelijke tocht want ze zal moeten afdalen in de leegte die achter haar ligt en die ze nooit in het gezicht wil kijken. Met haar vriend, haar betere ik, durft ze het uiteindelijk aan. De stevige constructie en de eigenzinnige stijl dragen deze debuutroman die één dag beslaat. De gebeurtenissen en belevenissen zijn deels waargebeurd, deels fictie. Marianne van den Herik is schrijver, dichter, performer. Met werk uit haar debuutdichtbundel Onzichtbaar in beeld (Kok, 2009) treedt zij regelmatig op.