'Helden' op hengsten

Een klein bericht in de New York Times van 1899, pakte groot uit voor Kees van Tilburg. Ene S.H. Kaufmann had een poging gedaan alle ruiterstandbeelden over de hele wereld in kaart te brengen. Voor zover dat viel na te gaan de laatste poging. Gefascineerd door dit bericht, besloot Van Tilburg zelf zo’n encyclopedische verzameling aan te leggen. Hij ging met de camera op pad en legde in vijftien jaar tijd vele kilometers af. In meer dan vijftig landen fotografeerde hij honderden leiders die zich met bravoure te paard hadden laten vereeuwigen. En het project is nog niet voltooid, jaarlijks komen er nieuwe beelden bij. Want in de traditie van het oudst bewaarde beeld, dat van de Romeinse keizer Marcus Aurelius uit 176 na Christus, streeft iedere zichzelf respecterende heerser onsterfelijkheid na door zich in brons te paard te laten afbeelden. Vaak tevergeefs, zoals de geschiedenis ons leert.

In ‘Helden’ op hengsten vertelt Van Tilburg de vele, vaak vermakelijke verhalen die achter de imposante beelden schuilgaan. Over de ruiters en hun heldendaden, de ontstaansgeschiedenis van de beelden, de favoriete paarden – bijna allen berijden hengsten, merries zijn minder geliefd – en over de beeldhouwers. En het zal niet verbazen dat de ruiters vaak minder heldhaftig blijken te zijn dan zij zich voordoen.