Een schrijver haalt aan de voet van de Notre-Dame de Paris herinneringen op aan zijn jeugd op Mallorca, die hij aanvult met een schat aan historische bronnen over zijn dorp en zijn familie. Aan zijn geestesoog trekt een stoet van goyeske karakters voorbij: zijn oudoom die het grootste deel van zijn leven investeert in een bloeddorstige wraakactie op de opa van de verteller; zijn wellustige tante Amàlia met haar door wilde honden verminkte echtgenoot; zijn spiritistische oma die haar lot in handen legt van een orakelend gedrocht; het horrorgezin van de incestueuze Llàtzer de Vadell. Wat van start gaat als een weetgierige queeste naar zijn wortels, ontaardt onder de ogen van de lezer in een spectaculair schimmengevecht met het verstikkende voorgeslacht van de schrijver.
‘Een oogverblindende fries van misdaden, aanrandingen, leprozen, bloedschandes, brandstapels, slachtingen, explosies, liefdesgeschiedenissen en moorden. Jazeker, in “In galop het duister in” voelen we ons weer kinderen van de enig mogelijke goden: onze voorouders.’ Francisco Umbral
Baltasar Porcel (Andratx, Mallorca, 1937 – Barcelona 2009) was een centrale figuur in de Catalaanse letteren gedurende de tweede helft van de twintigste eeuw. Hij behoort tot de beste romanschrijvers die Catalonië heeft voortgebracht.