Rauw & alsof

‘Er zijn die beelden. Altijd die beelden, dat wat we herinneringen noemen. Als dia’s – klik, klik, klik – roteren ze in mijn hoofd. Altijd maar weer datzelfde rondje. De projector op stand-by. Het zoemen dat aanzwelt, omdat iets je triggert om achterom te kijken. Je raakt, heel even, verblind door die felle lichtstraal waarin het stof een macabere dans uitvoert en dan komen de beelden. Als kogels dringen ze je hoofd, je hart, je buik binnen. Ik bevind me op het puntje van een denkbeeldige stoel, want ik weet nooit wat komen zal.’ ‘Een mes blikkert in het straatlicht en komt in zacht vlees terecht. Een man blijft stervend achter en de vrouw die hij Vogel noemt, gaat naar huis om de sporen van hun prille romance uit te wissen. Terwijl het bloed nog aan haar handen kleeft, komen de herinneringen naar boven. Aan een vader die te veel dronk en een moeder die lijdzaam toekeek. En aan de liefde. Of liever: aan de vele liefdes waarmee ze het verleden probeerde te bezweren.’ ‘Rauw & alsof’ is een vaak donkere, soms nostalgische maar dwingende en eigenzinnig geconstrueerde roman over de tol die we in het heden betalen voor wat ons in het verleden is overkomen.