Constantijn Huygens over de stad waar hij leefde

[Signalering] In 1643 schreef multitalent en geboren Hagenaar Constantijn Huygens (1596-1687) een reeks van honderdvijftig korte gedichten waarin hij de straten en gebouwen van Den Haag letterlijk een stem gaf. Huygens’ epigrammen zijn vindingrijk en speels, maar in een ingewikkeld Latijn geschreven. Ze zijn daarom vertaald en ingeleid door twee classici,

Liederrijk en jongensachtig poeziedebuut

[Recensie] Van de vierkante man, het poëziedebuut van Ilja Leonard Pfeijffer, heeft iets van een maandagochtendsandwich. Een maandagochtendsandwich bestaat uit oud brood van zaterdag maar heeft als beleg het beste van wat uit het weekeind overbleef: geraffineerde vissalade, vliesdun gesneden wild. De bundel van Pfeijffer begint evenmin veelbelovend. Wie zich daarentegen door het oude brood van een paar poëticale verzen heen eet en het droge einde op de koop toe neemt,

Utrecht, 3 juli 2016 – Geachte heer Pfeijffer,

Het is de ochtend nadat Italië is uitgeschakeld door de Duitsers. Gezien uw liefde voor het voetbal en uw liefde voor Italië zult u hier vast de pest over in hebben. Ik kon de wedstrijd niet uitkijken – het was voetbal en dan wint Duitsland – en ben tijdens de verlenging gaan slapen.

Het beloofde land van literatuur, rolexen en mooie meisjes

Het mooiste meisje van Genua heeft geen naam. Of heet ze Ornella? Giulia? In La Superba, Ilja Leonard Pfeijffers nieuwe roman na ruim zes jaar, passeren een serveerster, een vrouwenbeen en enkele travestieten als kandidaten – met fantasie kan alles. En fantasie, of die nu van berooide immigranten,

Verhalen van die vermaledijde baldadigheid

Er valt wel wat te lachen in Harde Feiten, het nieuwe boek van Ilja Leonard Pfeijffer. De ondertitel 100 romans getuigt van de ambitie in één boek honderd volwaardige vertellingen te schrijven. Het is een bonte verzameling verhaaltjes geworden, in lengte variërend van zes woorden tot ruim twee pagina’s.

Het ware leven. Een brief

Geachte heer Pfeijjfer, beste Ilja,

Hoeveel tegenstellingen kan een mens aan? Het ware leven. Een roman spreekt zichzelf tegen, maar dat, legt de alwetende verteller (een langharige, LaChouffe-drinkende bohémien genaamd Ilja Leonard Pfeijfer, die sterk op de schrijver lijkt, ik zou zelfs durven zeggen: meneer Pfeijffer, u bent het zelf!) al snel uit,