Het Grote Vergeten

[Recensie] Wonderboom is het debuut van de Zuid-Afrikaanse Lien Botha en ze heeft haar boek een gedurfde stijl meegegeven. Uitgeverij Zirimiri Press heeft hiermee een juweeltje binnengehaald. Het verhaalt over de road trip door Zuid-Afrika van de vijftigjarige violiste Margriet Vos.

Na een fiks onheil is de bevolking in Vergelegen gedecimeerd.

Contrasten en harmonie, geen paradox

[Recensie] Zowel de omslag als de titel nodigen de lezer uit om het boek op te pakken. Net als het fotokatern binnenin is ook de omslagfoto in zwart-wit of is het sepia? In elk geval geeft het de sfeer weer van vroeger, van ontdekkingsreizen, van een donkere jonge man die twee blanke dames met hoedjes per zeilschip vervoert over het water.

De macht van de exoten

[Recensie] Een bevreemdend boek, Niemand is van hier van Lodewijk van Oord (1977). “Is het mogelijk uit de schaduw van het koloniale verleden te stappen?”, is de prangende vraag die op de achterflap te lezen valt. Ik ga vermoeden dat het boek mij meer inzicht zal geven in het kolonialisme, en dan met name,

Welke dieren gaan we hier allemaal zien?

De illustrator

[Recensie] Ingela P. Arrhenius is een Zweedse freelance illustratrice. Ze doet allerlei verschillend werk: zo ontwerpt ze bijvoorbeeld stempels, illustreert ze boeken, ontwerpt ze patronen voor onder andere kinderkleding en behang. Ze heeft een simpele, kinderlijke stijl en is gek op designs uit de jaren ’50 en ’60.

Kleine held in bos en veld

[Recensie] Kees Hartogs eerste roman (1971) heette Thank you Bwana. Graag gedaan Afrika, wat me een beetje pompeus in de oren klinkt, al zal het best een vriendelijk boek geweest zijn. Dat laatste geldt in elk geval voor het nu verschenen Waarom zoveel haast, Bwana?

Kees Hartog is twee jaar als ontwikkelingshulp in Afrika geweest en beschrijft in dit autobiografische verhaal de periode die hij als landbouwkundige in Kwanilamba doorbracht. 

Terug naar Nigeria

[Recensie] Ifemelu zit bij de kapper om haar haar te laten vlechten. Binnenkort zal ze terugverhuizen naar Nigeria, na dertien jaar Amerika. Terwijl ze bij de kapper zit (dit komt steeds terug) komen er lange flashbacks op haar leven. Ifemelu groeide op als enig kind bij haar ouders, maar er kwam genoeg familie over de vloer,

Ode aan een vriendschap

[Recensie] Nairobi is voor bedrijfsjurist Peter Flinck de nieuwe standplaats. Stad en cultuur zijn hem vreemd maar hij stapt er onbevangen en nieuwsgierig in. Het verhaal volgt hem enkele tientallen jaren van zijn leven, waarin hij de stad steeds meer omarmt. Hij maakt er echter ook een aantal vreemde gebeurtenissen mee die te maken hebben met spionage en met een geheimzinnige naamgenoot.

Tweede Afrikaroman van Edith Tulp

[Recensie] Overlanders die stuk voor stuk een karikatuur van zichzelf zijn, een hoofdpersoon die daar niet voor onder doet en twee reisleiders die al jarenlang voor zichzelf op de vlucht zijn. Hier is de tweede roman van journalist en schrijver Edith Tulp. Haar eerste, het goed besproken De Bushsoldaat, ging over voormalig kindsoldaat Moses en zijn Nederlandse vriend Thomas die samen door Nederland gesubsidieerde ontwikkelingsprojecten in Oeganda controleren.

De oogkleppen van Achille Mbembe

Europa heeft afgedaan, aldus de Kameroense filosoof Mbembe. Koloniaal en racistisch geweld beleven nu een reprise. In de bevrijde ‘Neger’ balt zich de nieuwe wereldgeschiedenis samen.

[Recensie] Het zijn merkwaardige boeken die de Afrikaanse, Franstalige filosoof Achille Mbembe (Kameroen, 1957) de wereld instuurt. In 2015 verscheen in vertaling zijn Kritiek van de zwarte rede,

Terugzien in Kenia

[Recensie] Afrikacorrespondent Lennert Rosenberg is onderweg naar de bruiloft van zijn dochter. In de trein ontmoet hij een intrigerend meisje dat hij ook maar als dochter gaat zien, na spijtig geconstateerd te hebben dat hij toch echt te oud is voor een amoureus contact. Er is ook nog een aangenomen dochter in Kenia en gedrieën staan ze voor de titel van deze roman,