Een veelvoud aan zielen

[Recensie] Toen ik (Elisabeth Francet, red) in 1991 als Erasmusstudent enkele maanden in Lissabon verbleef, kende ik Fernando Pessoa (1888-1935) slechts van naam en een enkel gedicht. Zijn zittende standbeeld aan café A Brasileira intrigeerde me; zijn naam klonk in het Portugees bijna zo mooi als een fado. Ontvankelijk voor ‘saudade’, sloot ik de mysterieuze figuur in mijn hart terwijl ik weemoedig over de Taag naar de zonsondergang tuurde.