Spannend, rijk aan thematiek

[Recensie] Washington Black is elf jaar oud, woont (en werkt) al zijn hele leven op dezelfde plantage op Barbados. Zijn meester, Erasmus Wilde,  is vreselijk harteloos. Het lijkt uitzichtloos, totdat hij Christopher ‘Titch’ Wilde, ontmoet, Erasmus’ broer, die wetenschapper en abolitionist blijkt te zijn. Titch heeft een assistent nodig, die hem kan ondersteunen bij het ontwerpen,

Reflecties op het waarom

[Recensie] De brug van San Luis Rey is verdeeld in vijf delen, elk met een eigen karakter, maar met een paar overeenkomsten. Het uitgangspunt – de instorting van de brug waarbij vijf personen omkomen – is de gemeenschappelijke deler. Decor van het verhaal is Peru in de achttiende eeuw.

Een monnik ziet een oude Inca-touwbrug instorten en is getuige van de dodelijke val van vijf personen.

“Wanneer ik merk dat ik arrogant ben, voel ik me meteen een klootzak”

Ottessa Moshfegh schrijft bijtende verhalen en romans. Scherp is ze ook in levenden lijve, wanneer je haar uit haar jetlag krijgt tenminste. “Een man van 65 die een meisje van 17 kust is geen verkrachter,” zegt ze over haar eigen ervaring op die leeftijd.

Niet overtuigend

Tijdens het interview van 3 november 2018 op Crossing border vertelde Patrick DeWitt over de totstandkoming van zijn debuut Afwassingen. Hij werkte als afwasser in een bar in Hollywood en maakte tijdens zijn werk aantekeningen van wat hem tijdens zijn werk zoal opviel. Deze aantekeningen heeft hij later gebruikt als uitgangspunt bij het schrijven van dit boek.

Scherpe sociale satire

Sinclair Lewis won in 1930 als eerste Amerikaan de Nobelprijs voor literatuur. Hij had vooral in de jaren twintig furore gemaakt met satirische romans waarin hij vooroordelen aan de kaak stelde en spotte met de houding van veel Amerikanen. Het leverde hem grote bekendheid op met een grote schare fans. De keerzijde was dat het ook resulteerde in veel vijandschap.

Temperamentvol verhaal over vader en zoon

[Recensie] John Fante houdt het dicht bij huis als het gaat om inhoud en thematiek van zijn boeken. Zijn eerste, min of meer autobiografische, romans die aan het eind van de jaren dertig verschenen gaan vooral over de relatie tussen vader en zoon. Daarna heeft hij zich vooral beziggehouden met het schrijven van filmscenario’s.

Een soort fantoompijn

Fantoompijn: “een normaal en veelvoorkomend verschijnsel na een amputatie. Na amputatie komt fantoompijn bij globaal 70% van de patiënten voor. Fantoompijn doet zich het meest voor in aanvallen die in ernst en frequentie kunnen verschillen, maar kan ook chronisch optreden en dus altijd aanwezig zijn” (bron: Wikipedia).

[Recensie] In De wintersoldaat van Daniel Mason komen heel wat mensen voor bij wie ledematen moeten worden geamputeerd.

Kan niet waar zijn!

“Pak Jun Do is de zoon van een verdwenen moeder en een invloedrijke vader die een kamp leidt voor weeskinderen, Langdurige Toekomst. Pak Jun Do proeft daar voor het eerst van de macht, híj selecteert welke kinderen mogen eten en welke worden uitgeleend voor zware fysieke arbeid. Vanwege zijn loyaliteit en scherpe instincten trekt hij al snel de aandacht van regeringsfiguren en dan begint zijn snelle klim op de carrièreladder van het leger,

Triest verhaal gebaseerd op ware gebeurtenis

“De fikser bekende onomwonden dat hij joods was. Overigens was hij onschuldig.”

Menahem Mendel Beilis was een jood die werkte in een steenfabriek in Kiev. Hij werd ten onrechte beschuldigd van de rituele moord op een jongen van dertien. Na een gevangenschap van twee jaar volgde dan eindelijk in 1913 de rechtszaak die wereldwijd voor veel ophef zorgde.