Egotrip naar de zin van het leven

De schrijver

[Recensie] Bestuurskundige Willemijn Dicke (1970) werkte zeventien jaar als wetenschappelijk medewerker aan de Technische Universiteit Delft. Naast wetenschappelijke publicaties schreef ze ook een roman: Mea (2009), een vrouwelijke versie van W.F. Hermans’ Onder professoren. In 2012 ruilde ze haar baan als wetenschapper pardoes in voor een managementfunctie;

Filosofische roman over boeddhisme, dood en liefde

[Recensie] Het zestienjarige meisje Nao heeft besloten dat er maar één manier is om aan haar verschrikkelijke leven in Tokio te ontsnappen: zelfmoord. Maar voor ze dit kan doen, wil ze het verhaal van haar grootmoeder opschrijven. Zij is een boeddhistische non, die zeker honderdenvier jaar oud is en haar leven wijdt aan het verlichten van de mensheid.

The Becker Collection

[Recensie] Al jaren fascineren zij mij: de minimalistische, bronzen vaasjes uit Japan. Hun vorm is doorgaans bescheiden, hun uitstraling des te krachtiger. Ze werden ontworpen voor gebruik op boeddhistische altaren en dragen vaak één bloem. Meestal in combinatie met een wierookbrander en een kandelaar. Hun patina varieert van donkerbruin tot groen, rood of blauw. Onlangs verscheen er een boek,

De weg naar nu loopt via het midden

[Recensie] De catalogus die bij de Boeddha-expositie in de Amsterdamse Nieuwe Kerk verscheen noemt de organisatie zelf een “bookazine”. Het is dan ook een publicatie tussen een boek en een magazine in. Die middenweg bewandelen zowel expositie als catalogus.

Geen politiek, geen religie, geen bekeringsdrift, alleen het levensverhaal van Boeddha en hoe dat in de cultuur van India,

Boeddhistische lessen voor onrustige westerlingen

De boeddhistische monnik Thich Nhat Hanh geeft in zijn nieuwe boek adviezen voor een zinvol leven. Lezen hoort daar niet bij.

[Recensie] Wie dit boek goed leest, legt het weg. Niet omdat het nergens op slaat, maar omdat Thich Nhat Hanh de lezer wil uitleggen hoe het is om in het heden te leven en,

We sterven niet, maar transformeren

Recensie van Thich Nhat Hanh, Leven, over de weg van geluk, begrip en liefde

De schrijver

Thich (‘Eerwaarde’) Nhat Hanh (Vietnam, 1926) is zenmonnik. Tijdens de Vietnamoorlog werd hij bekend als vredesactivist, waarvoor hij in 1966 werd verbannen en in 1967 door Martin Luther King (tevergeefs) werd genomineerd voor de Nobelprijs voor de Vrede.

Heden en verleden in een diverse regio

[Signalering] Zuidoost-Azië is een geografische benaming, die door koloniale mogendheden is bedacht voor een zeer diverse regio. Birma, Thailand en Vietnam behoren ertoe, maar ook de Filippijnen en Indonesië. Wat is Zuidoost-Azië eigenlijk voor soort regio en wat maakt het enorm uitgestrekte gebied tot een eenheid? Dit is een vraag waarover historici het lang oneens waren.

Twee oude mannen dromen over een beter wereld

[Recensie] Het was natuurlijk een fijn plan. We vragen twee hoogbejaarde geestelijke leiders om een week met elkaar door te brengen, we tekenen de gesprekken op en er ontstaat iets moois. Het resultaat lag in paperback dit najaar in de winkel in Nederland en Vlaanderen: Het boek van vreugde met Zijne Heiligheid de Dalai Lama en Aartsbisschop Desmond Tutu.

Levenskunst op zijn Oosters

Recensie van Han de Wit en Jeroen Hopster: Boeddhisme voor denkers.  

De schrijvers

Han de Wit (1944) is psychologisch onderzoeker en diep ingewijd in Boeddhistische visies en meditatie. Met name over de combinatie van psychologie en Boeddhisme schreef hij vele boeken. Hij wordt wel de éminence grise van het Nederlandse Boeddhisme genoemd.

Persoonlijke beschouwingen over Oosterse religies

Recensie van Paul van der Velde: Tatoeage van de ziel.

De schrijver

Prof. dr. Paul van der Velde is hoogleraar Aziatische Religies aan de faculteit Religiewetenschappen, Filosofie en Theologie van de Radboud Universiteit Nijmegen. Hij vertaalde en becommentarieerde middeleeuwse Indiase poëzie en schrijft onder andere over Aziatische religies en westers boeddhisme.