Geschiedenis en herinnering

[Signalering] “De lucht is blauw en niet groen, zoals bij Van Gogh”, zou Hitler ooit gezegd hebben. Als de nazi’s Van Gogh al te experimenteel vonden, gold dat zeker voor de avant-gardistische stromingen uit het interbellum. Tijdens de bezetting stimuleerden de Duitsers figuratieve kunst en deden ze de rest als entartet,

Hoe Hannah Nadel de oorlog overleefde

[Recensie] Sinds zeven november loopt op Canvas de televisiereeks Kinderen van de collaboratie. De serie geeft het woord aan mensen wiens ouders en familie na de Tweede Wereldoorlog verdacht of beschuldigd werden van collaboratie met Nazi-Duitsland. Met een collage van herinneringen onderstreept het programma de complexiteit en meerstemmigheid van de Vlaamse collaboratie.

Rampzalige gevolgen voor politieke delinquenten en collaborateurs

[Signalering] De Nederlandse regering in ballingschap in Londen besloot in 1943 om na de oorlog Bijzondere Rechtspleging in te stellen. Zo wilde ze een ‘bijltjesdag’ jegens de ‘foute’ Nederlanders voorkomen. De auteur, oud-officier en oud-directeur van de militaire gevangenis Nieuwersluis Henk Eefting, was kind van zo’n ‘foute’ Nederlander. Hij heeft die last een heel leven met zich meegedragen,

Graven in foute familieverledens

[Recensie] In Was opa een nazi? Speuren naar het oorlogsverleden, reiken Belgische oorlogshistorici en archivarissen nazaten van collaborateurs  sleutels aan voor de zoektocht naar het vaak onuitgesproken oorlogsverleden van hun (groot)ouders.

Behalve een praktische gids voor het doolhof aan lokale archieven, wordt vooraf een historische  context geschetst voor de speurder.

Carel Piek, NSB’er en directeur van ‘Winterhulp Nederland’

‘Winterhulp Nederland’ was voor de oorlogsgeneratie een zeer bekend begrip, maar wie zat er eigenlijk achter? Naar aanleiding van een eerdere studie over Winterhulp Gouda, besloot Aart Wassenaar een boek te wijden aan de directeur-generaal van deze landelijke organisatie en dat was Carel Piek.

[Recensie] In Van Winterhulp via Oost-Compagnie en Marseille naar Rode Kruis probeert Aart Wassenaar antwoorden te vinden op drie vragen die hij zichzelf over Piek gesteld had: “Ten eerste: Waarom maakte Piek bepaalde keuzes?

Wim zat in het verzet, zijn pa was fout. Dat is drama

Familieverhalen waarin het hele perspectief op de oorlog, van goed via grijs naar fout, te vinden is binnen één gezin, zijn er niet of nauwelijks.

[Recensie] Er is nu een boek dat wel zo’n volledig relaas geeft, hoewel het over een allesbehalve huis-tuin-en-keukengezin gaat.