Zeven heuvels als een cultureel openlucht museum

[Recensie] De zevens levens van Rome belooft volgens de ondertitel een cultuurgeschiedenis van de Eeuwige Stad. De uitgever heeft er voor de Nederlandse vertaling gekozen met de titel De zeven levens van Rome te verwijzen naar de zeven heuvels van de stad. Je hoeft als lezer dan ook niet te verwachten dat het werk is onderverdeeld in zeven perioden.

 De Ottomaanse wereld in de kunst van de renaissance

[Signalering] Deze publicatie hoort bij de gelijknamige tentoonstelling die dit voorjaar [2015/red.] te zien was in Brussel. Kosten noch moeite zijn in dit eu-project gespaard om materiaal samen te brengen uit het noorden, midden, zuiden én zuidoosten van Europa. Uit korte inleidende artikelen en begeleidende teksten bij de tentoonstellingsobjecten blijkt dat tot in de 17de eeuw behalve veel strijd ook sprake was van een levendige artistieke uitwisseling,

Cultuur en crisis in het Westen, 1918-1938

[Signalering] Na zijn bestseller over de jaren voorafgaande aan de Eerste Wereldoorlog schreef Philipp Blom een opvolger over het interbellum. In elk hoofdstuk van Alleen de wolken staat één jaar centraal en vormen gebeurtenissen uit dat jaar aanleiding voor de behandeling van een thema. De cultuur van het interbellum verschijnt bij Blom veelal in een sinister licht: hij bespreekt de jazzmuziek tegen de achtergrond van rassendiscriminatie,

Elk dorp ging los

Deze jaren hebben de wereld voorgoed veranderd, schrijft Geert Buelens in zijn cultuurgeschiedenis over dat decennium. Jos Palm toetst diens bevindingen aan zijn jeugd

[Recensie] Het waren in onze familie iconische foto’s. Voor mijn ouders verwezen ze naar een verloren toekomst, voor ons kinderen maakten ze een verlies van zekerheid zichtbaar dat wij,

Nieuwe studies over God, Allah en de ziel

Reza Aslan poogt mensen te overhalen soefi te worden. Ali Rizvi ziet hen liever als atheïsten door het leven gaan. Beiden strijden ze voor de ziel van de moderne moslim. En ongewild ook een beetje voor een westerse, individualistischere invulling ervan, zo blijkt.

[Essay] Toen Henri Breuil begin twintigste eeuw in een Franse grot een rotstekening vond van een mensenfiguur met de poten van een beer,

Cultuurgeschiedenis in 130 items

[signalering] Een Europese cultuurgeschiedenis van het ontstaan van de mens tot het tijdperk van de globalisering in één handzaam boek: Jan van Heemst bewijst dat het kan. Hij biedt een ingang op het Europese culturele erfgoed in honderddertig ultrakorte hoofdstukjes, knap aaneengeregen tot een vloeiend betoog. Een dergelijke exercitie vraagt om duidelijke keuzes, en die is Van Heemst niet uit de weg gegaan: veel aandacht gaat uit naar de wereldgodsdiensten,

Iedereen heeft er een, maar niemand weet wat het is

[Voorbeschouwing] De ziel wordt over het algemeen gezien als de afspiegeling van de individuele persoonlijkheid van een mens, als zijn essentie, voor sommigen hetgeen dat van een mens overblijft nadat het lichaam gestorven is. Anderen beweren daarentegen dat de ziel niet meer van deze tijd is. De ziel zou afgedaan hebben.

Opvallen om herinnerd te worden

[Recensie] Woorden als levensvervulling en levensdoel hebben een moderne klank. Onwillekeurig wekken ze de indruk dat we zelf kunnen kiezen waaruit die vervulling en dat doel zullen bestaan. Dat veronderstelt dat wij mensen autonome wezens zijn, individuen die hun leven in de hand hebben en die in bewuste zelfontplooiing vaak hun hoogste ideaal zullen zien.

Over de cultuur van Europa in de twintigste eeuw

[Recensie] De Franse dichter Paul Valéry schreef in de jaren dertig: “Achteruit gaan we de toekomst binnen”.1 Een waar woord, want wat hebben we anders tot onze beschikking dan de kennis van het verleden om het nieuwe dat de toekomst brengt te bevatten? Zo lang de geschiedenis een zaak is van duurzame tradities die continuïteit garanderen,

De buitenplaats en het Nederlandse landschap

[Recensie] Dit jaar (2012) is het jaar van de Historische Buitenplaats. De buitenplaats en het Nederlandse landschap laat het Nederlandse landschap zien dat mede dankzij de buitenplaatsen is ontstaan. In het boek is “bewust nauwelijks informatie opgenomen over de geschiedenis van de individuele buitenplaatsen of reeksen van buitenplaatsen.”