Een grote mindfuck, maar wel een hele goede

[Recensie] Linus wordt wakker in een bunker. Er zijn een paar slaapkamers en woonruimte, zonder ramen. Soms komt er een lift naar beneden, maar dat was het. Linus is er helemaal alleen, maar telkens komt er iemand door de lift de bunker binnen totdat er zes mensen zijn. Eten en drinken krijgen deze personen wel,

Overdaad schaadt

[Recensie] Is het een handboek? Haar eigen De schaamte voorbij (feministische klassieker), of toch een pamflet? Heleen van Royen onderzoekt haar motief voor een nogal gewaagd project: een jaar lang gaat ze alle seksuele handelingen tussen haar en partner Bart vastleggen in een sexdagboek. Al dubbend komt ze eruit: “Maar er moet een plek zijn waar seks frank en vrij wordt besproken.

Natuurdagboek

[Signalering] Een jaar lang stuurden de schrijvers elkaar iedere maand een brief, waarin ze hun natuurdagboek deelden. Boswachter Aaldrik declameert uit De nachtegalen van J.C. Bloem: “Wat geeft het? – In de koude voorjaarsnacht zingen de onsterfelijke nachtegalen”. Hij is de echte natuurkenner van de twee. Zo vindt hij otter-uitwerpselen onder een brug in de stad Groningen.

Het dagboek van een wanhopig mens in het Derde Rijk

Ondanks zijn aartsconservatieve opvattingen, had deze Duitse schrijver niets op met de nazi’s en hun volgelingen. Dat blijkt wel uit zijn dagboek vol woede en haat dat nu is heruitgegeven.

[Recensie] Een van de merkwaardigste oorlogsdagboeken die ik ken werd geschreven door Friedrich Reck-Malleczewen (1884-1945),

Een plein waar niemand wil wonen

[Recensie] De in 1978 geboren Jan-Willem Anker debuteerde in 2005 met een dichtbundel die ook nog eens de Jo Peters Poëzieprijs won. Er volgden nog twee gedichtenbundels of, zoals een recensie het noemt, bundels met vrijere versvormen en taalspelen. In 2012 publiceerde Jan-Willem zijn eerste roman die zeer lovend ontvangen werd.

Tijdens het schrijven van zijn tweede roman begon Jan-Willem Anker met het bijhouden van van een online dagboek over het plein in de Vogelbuurt in Amsterdam waar hij inmiddels was gaan samenwonen met zijn vriendin.

Dagboek van een Amsterdammer in de Gouden Eeuw

[Recensie] In het jaar 1663 begon de Amsterdamse handelaar in wijn en vastgoed, Isaac Pool, een dagboek bij te houden. Hij deed dat in een almanak, een drukwerk met informatie over zaken als waterstanden, marktdagen en maanstanden. Almanakken werden uitgegeven in een omvang van slechts één blaadje tot hele boekwerken.

Een compromisloos dagboek

[Recensie] Als een achtbaan, zo voelt het als je begint te lezen in het dagboek van Dautzenberg. Hier gaat een schrijver met een rotvaart uit de startblokken: “Ha, ik ga mijn dagboek publiceren, wow, maak me gek, ik ga los met alles wat ik heb.” Dat doet hij dan ook, met als gevolg een letterberg van Bijbelse proporties.

Ingrediënten voor een roman

[Recensie] Het vijfde deel van Hans Warrens Geheim Dagboek bestrijkt de jaren 1954-1955. De schrijver is 33 jaar oud, begint wat naam te maken als dichter, maar het kaal worden en het vervallen van het gebit leidt tot somber gepeins over het leven: “Mogelijkheden heb ik wel maar tot nu toe heb ik ze niet gebruikt.

Kookboek om zelf te schrijven

[Recensie] Foto’s maken van je maaltijd is in deze tijd heel normaal. Zo staat je telefoon of Instagram vol met stijlvolle plaatjes van smakelijke creaties. De vraag is natuurlijk of je nog weet wat je at als je die foto’s terug kijkt. En weet je dan nog wel hoe je het had bereid en hoe lekker het was?

Columns van de herinnering

[Recensie] De ondertitel van Camperts Te vroeg in het seizoen is Autobiografische schetsen. Een echte autobiografie kunnen we het echter niet noemen, maar mooie literaire schetsen over toevallige en minder toevallige gebeurtenissen uit Remco Camperts leven zijn het vast en zeker wel. Columns geschreven in een inkt die naar nostalgie ruikt.