Volwassen worden door de oorlog

[Recensie] Kunstschilder Frederik de Vos besloot op zijn  88ste nog een boek te schrijven over zijn herinneringen aan de oorlog. In het boek zijn meerdere illustraties opgenomen, die ook van zijn hand zijn. Niet alleen het schrijven heeft hij op latere leeftijd opgepakt. In 1987 begon hij aan de kunstacademie en werd hij kunstschilder.

Een teletijdmachine in de Haagse duinen

[Recensie] Geïnspireerd door hun geschiedenislessen struinen een paar scholieren door de Scheveningse duinen, op zoek naar sporen van de Tweede Wereldoorlog.  Ze ontdekken de ingang van een bunker en besluiten er een echte expeditie van te maken en de bergingsplaats uit te gaan graven. Ze doen merkwaardige vondsten en er blijken mensen in de bunker te zijn.

Liederrijk en jongensachtig poeziedebuut

[Recensie] Van de vierkante man, het poëziedebuut van Ilja Leonard Pfeijffer, heeft iets van een maandagochtendsandwich. Een maandagochtendsandwich bestaat uit oud brood van zaterdag maar heeft als beleg het beste van wat uit het weekeind overbleef: geraffineerde vissalade, vliesdun gesneden wild. De bundel van Pfeijffer begint evenmin veelbelovend. Wie zich daarentegen door het oude brood van een paar poëticale verzen heen eet en het droge einde op de koop toe neemt,

Een vanzelfsprekende virtuositeit

[Recensie] Hoofdpersoon in Marja Brouwers’ romandebuut is de Amsterdamse advocaat Robert Havinck, die een van alle gemakken voorzien bestaan leidt. Hij is partner in een kleine advocatenfirma, maar zijn ambities reikten niet zo ver dat hij de opname van zijn naam in het briefhoofd van de firma bedong. En ook verder neemt hij het leven voor lief.

De verwerking van een zeer bewogen jeugd

He’s wearing polypropylene
Clutching at straws, holding onto string
What was he looking for –
Truth, or was it Heaven?
Or did he just want to go out with a bang
So to speak?
He’s put his helmet on
Steps out, floats on into the sky
Goodbye!

In de drek uws aanschijns

[Recensie] De meeste schrijvers geven bij de altijd weer obligate vraag hoe autobiografisch hun boek is, als antwoord dat ze niet écht zijn afgerost door pa en ma, dat de rituelen in het gezin niet écht duivels waren, dat de sfeer in huis anders, beter was, dat het boek geen één op één beeld geeft van hun eigen leven.

Doelloos struinen door andermans huizen

[Recensie] Julia is halverwege de twintig en werkt als schoonmaakster. De huizen waarin ze schoonmaakt vormen het decor voor ongemakkelijke ontmoetingen met allerhande bewoners.

Julia doet aan ontsnappen en vermijden. Naast het veelvuldig drinken van wijn, het overmatig gebruik van pijnstillers, en het leegeten van de koelkasten van haar klanten, biedt haar werk ook welkome ontsnappingsmogelijkheden.

Wreed schoon debuut

[Recensie] In De avond is ongemak loopt een moeder rond met “een glimlach die juskuiltjes in haar wangen maakte,” geurt “de dood naar coniferen” en besluit het tienjarige hoofdpersonage al in de eerste zin haar jas niet meer uit te doen. Het romandebuut van Marieke Lucas Rijneveld onderscheidt zich in de manier waarop de auteur die enorm beeldrijke vergelijkingen laat scharnieren.

Glorieus bovenkomen uit de Zeeuwse klei

Recensie] “De doden zullen altijd talrijker zijn dan de levenden. En terwijl de doden voor ons bestaan, bestonden wij voor de doden niet.” Dit is de eerste zin van een hoofdstuk in het debuut van Jan Postma, verschenen aan het begin van 2017.

Postma houdt van dit soort semi-filosofische binnenkomers.

Kantiaanse vragen voor een niet alledaagse puber

Recensie

Bix is een jongen van vijftien die geen normale puber wil zijn. Hij is genoemd naar de jazz muzikant Bix Beiderbecke uit het begin van de 20ste eeuw, een afschuwelijke naam vindt hij. Bix wil filosoof worden, een naam als Henk-Sander past daar beter bij, dus zo wil hij voortaan genoemd worden.