Een vanzelfsprekende virtuositeit

[Recensie] Hoofdpersoon in Marja Brouwers’ romandebuut is de Amsterdamse advocaat Robert Havinck, die een van alle gemakken voorzien bestaan leidt. Hij is partner in een kleine advocatenfirma, maar zijn ambities reikten niet zo ver dat hij de opname van zijn naam in het briefhoofd van de firma bedong. En ook verder neemt hij het leven voor lief.

De verwerking van een zeer bewogen jeugd

He’s wearing polypropylene
Clutching at straws, holding onto string
What was he looking for –
Truth, or was it Heaven?
Or did he just want to go out with a bang
So to speak?
He’s put his helmet on
Steps out, floats on into the sky
Goodbye!

In de drek uws aanschijns

[Recensie] De meeste schrijvers geven bij de altijd weer obligate vraag hoe autobiografisch hun boek is, als antwoord dat ze niet écht zijn afgerost door pa en ma, dat de rituelen in het gezin niet écht duivels waren, dat de sfeer in huis anders, beter was, dat het boek geen één op één beeld geeft van hun eigen leven.

Doelloos struinen door andermans huizen

[Recensie] Julia is halverwege de twintig en werkt als schoonmaakster. De huizen waarin ze schoonmaakt vormen het decor voor ongemakkelijke ontmoetingen met allerhande bewoners.

Julia doet aan ontsnappen en vermijden. Naast het veelvuldig drinken van wijn, het overmatig gebruik van pijnstillers, en het leegeten van de koelkasten van haar klanten, biedt haar werk ook welkome ontsnappingsmogelijkheden.

Wreed schoon debuut

[Recensie] In De avond is ongemak loopt een moeder rond met “een glimlach die juskuiltjes in haar wangen maakte,” geurt “de dood naar coniferen” en besluit het tienjarige hoofdpersonage al in de eerste zin haar jas niet meer uit te doen. Het romandebuut van Marieke Lucas Rijneveld onderscheidt zich in de manier waarop de auteur die enorm beeldrijke vergelijkingen laat scharnieren.

Glorieus bovenkomen uit de Zeeuwse klei

Recensie] “De doden zullen altijd talrijker zijn dan de levenden. En terwijl de doden voor ons bestaan, bestonden wij voor de doden niet.” Dit is de eerste zin van een hoofdstuk in het debuut van Jan Postma, verschenen aan het begin van 2017.

Postma houdt van dit soort semi-filosofische binnenkomers.

Kantiaanse vragen voor een niet alledaagse puber

Recensie

Bix is een jongen van vijftien die geen normale puber wil zijn. Hij is genoemd naar de jazz muzikant Bix Beiderbecke uit het begin van de 20ste eeuw, een afschuwelijke naam vindt hij. Bix wil filosoof worden, een naam als Henk-Sander past daar beter bij, dus zo wil hij voortaan genoemd worden.

Gedichten van Wendela de Vos

[Voorpublicatie] Waar leg ik mijn hart is een korte roman in dichtvorm. Een roman over het ontstaan van een nieuwe liefde, tussen een vrouw en visser, ergens aan een kust. De gedichten zijn beeldend, erotisch, maar ook religieus. De natuur heeft een prominente plaats in de gedichten van De Vos.

Voor alle vrouwen die een vaste relatie niet zo vanzelfsprekend vinden

De eerste zin

“Alleen spijt komt te laat.”

Recensie

Anna en Leonard zijn twee prille twintigers. Ze staan samen aan de kassa van een groot warenhuis. “Nadat je je linguini, nectarines, champignons, venkel en de rest van je boodschappen op de transportband gooide,” schrijft Leonard haar de dag nadien in een brief,

Kinderen van de Spaanse Burgeroorlog in België

[Recensie] “Je kunt een kind wel uit de oorlog halen, maar hoe haal je de oorlog uit een kind?” Deze slogan komt van Warchild, een stichting die zich overal ter wereld inzet voor kinderen die met oorlog te maken krijgen. Hoe moeilijk het is deze kinderen daadwerkelijk te helpen en hoe groot de inzet van de medewerkers en vrijwilligers is,