SS’ers in Nederlands-indïe en Korea

[Recensie] “Maak van onze jongens geen SS’ers” was de leuze waarmee de communistische jeugdbeweging onder leiding van Marcus Bakker actie voerde tegen het uitzenden van dienstplichtigen naar de oorlog in Indonesië. De woede over die uitzending zou nog vele malen groter geweest zijn als ook toen al circulerende geruchten bevestigd waren geweest dat er zich onder de Nederlandse soldaten in Indonesië daadwerkelijk ex-SS’ers bevonden.

Het vreemde is de vijand

Waarom beslist de toevallige plek waar we geboren zijn zo definitief waar we recht op hebben? Een nieuw boek over het koloniale verleden van het westen en de hedendaagse consequenties daarvan.

[Recensie] Achille Mbembe (1957) is een politiek filosoof uit Kameroen. Hij is opgeleid aan de Sorbonne en nu als docent geschiedenis en filosofie werkzaam in Zuid-Afrika en de Verenigde Staten.

De eenzaamheid van het koekoeksjong

[Recensie] Minder recente gebeurtenissen in Oost-lndië hebben altijd een speciale plaats gehad in het werk van Rudy Kousbroek, zoals geregelde lezers van deze krant [NRC-Handelsblad/red.] ongetwijfeld weten. In Het Oostindisch kampsyndroom is een groot aantal stukken gebundeld die hij moest schrijven omdat hij daar geboren is en er een groot deel van zijn jeugd doorbracht.

De Bijbel een imperialistisch boek?

De schrijver

[Recensie] Zeeuw Krijn van der Jagt (1945) is theoloog en promoveerde indertijd op een antropologische studie naar de traditionele religie van de Turkana, een stam in Kenia. Hij adviseerde als vertaalconsulent bij de Wereldbond van Bijbelgenootschappen Bijbelvertalers in Afrika en Azië. Twee jaar geleden verscheen van hem De weg omhoog.

De Kennedy’s van Bonaire

[Recensie] Willem Drees, senior en junior. Bas de Gaay Fortman en ‘papa Gaay’ Gaius. Jan en Lilian Marijnissen. Politieke ambitie kan kennelijk in je bloed zitten, hoewel we voor het betere dynastieke werk toch naar de Oranjes moeten, die hun stadhouderlijke inspanningen zo’n 250 jaar na het aantreden van Willem de Zwijger bekroond zagen met erfelijke,

Daendelslezing 2018

Omgaan met een koloniaal verleden

[Recensie] Iedere twee jaar wordt door de Stichting Daendels een publiekslezing georganiseerd om de belangstelling voor de Bataafs-Franse periode, de Patriottentijd en de figuur van Herman Willem Daendels te vergroten. Jaren geleden deden we al eens verslag van de lezing van 2011. Dit jaar sprak hoogleraar Koloniale en Postkoloniale Geschiedenis Gert Oostindie over het fenomeen van de postkoloniale beeldenstorm.

Een nieuwe visie op de dekolonisatie van Indonesië

[Recensie] De Jongs fascinatie voor de roerige dekolonisatieperiode is niet vreemd, in 1962 werd hij als dienstplichtig militair naar Nieuw-Guinea gestuurd toen de crisis met Indonesië richting het kookpunt steeg. Dit boek vormt een synthese van twee van zijn eerdere onderzoeken naar de periode van Indonesische dekolonisatie: Diplomatie of Strijd (1988) en Avondschot (2011).

Dekolonisatiegeschiedenis in het klein

[Recensie] Indië. Voor veel Nederlanders is het nog altijd de meest gebezigde benaming wanneer men over Indonesië spreekt. Indië bestaat niet meer, en in die zin is de benaming van het land waar deze mensen herinneringen over ophalen uiterst toepasselijk, dat land, die samenleving bestaat immers ook niet meer. In Echo’s van Indië gaat Kester Freriks op zoek naar verhalen over de zo ingrijpende periode waarin Indië Indonesië werd;

De onmacht van een klein volk dat de moed niet vond om groot te zijn

[Recensie] Aan het begin van zijn boek stelt Van Liempt dat niet eerder in de literatuur over het Nederlands-Indonesisch conflict de vraag is gesteld waarom Nederland een oorlog begon. Dit is wel erg kort door de bocht, zo niet aantoonbaar onjuist. Om slechts een tweetal voorbeelden te noemen: In Van den Doel’s Afscheid van Indië wordt zeer gedetailleerd uit de doeken gedaan waarom de groep die was voor militair ingrijpen zo sterk stond en talrijk was,

Kinderen van gemengde afkomst uit de voormalige Belgische kolonies

[Interview] In de koloniale geschiedenis van Congo, Rwanda en Burundi worden de driehonderd kinderen van gemengde afkomst die net voor de onafhankelijkheid op transport werden gezet naar België nogal eens vergeten. Historica Sarah Heynssens vertelt hun tragische, soms traumatische verhaal in De kinderen van Save.

“Soms werden ze gewoon van straat geplukt.