Naar andere vormen van politiek

[Signalering] Schinkel spreekt over het Museum Nederland. Hij wil lezers inspireren “tot een weg uit het museale, regressieve denken en doen”. Hij houdt een pleidooi voor een echt linkse politiek en werkelijk politieke verandering. “Want wat is er nog links aan de laffe omarming van de neoliberale economie die dagelijkse spreekt uit de vermeende noodzaak politiek en democratie opzij te schuiven in de restauratie van markten die in de eerste plaats tot de huidige catastrofe aanleiding hebben gegeven?”(p.19) Schinkel constateert een depolitisering in de Nederlandse politiek.

De democratische rechtstaat in verval volgens Paul Cliteur

In zijn boek Tegen de decadentie. De democratische rechtstaat in verval verdedigt Paul Cliteur iets waar ik het mee eens ben: de democratische rechtstaat als hét kader voor een multiculturele samenleving. Daarvoor is integratie van de nieuwkomers (lees: het onderschrijven van de beginselen van die rechtstaat) een noodzakelijke voorwaarde.

Waarheid in tijden van Trump

[Recensie] Politici liegen, dat weet iedereen. Toch zorgde president Donald Trumps schaamteloze verhouding met de waarheid voor de nodige ophef na zijn verkiezing. We zouden volgens sommige commentatoren zelfs in een post truth-tijdperk terecht zijn gekomen. De waarheid zou definitief geen rol meer spelen in het publieke debat. Onzin, natuurlijk.

Vraagtekens bij technologische ontwikkelingen

Als variant op de veelgebruikte term Antropoceen stelt Christopher Preston voor te spreken van het Synthetisch Tijdperk of het Plastoceen: een tijdperk waarin de mens niet meer leeft in een wereld die hij gevonden heeft, maar in één die wordt vormgegeven door ingenieurs. In deze nieuwe werkelijkheid moeten we vooral de vraag stellen: wat is de wereld die we willen creëren?

Algoritmisch-democratische besluitvorming

We lijden aan ‘democratische metaalmoeheid’: onze democratie is lang en breed af, en toch willen we er maar steeds aan blijven sleutelen. Dat stelt Gijs van Oenen in het boek Overspannen democratie. Zijn oplossing: ‘algoritmisch-democratische’ besluitvorming om de vermoeide burger wat werk uit handen te nemen.

Door Harmen Binnema

[Recensie] Meer,

Tijd om af te rekenen met subjectivisme en relativisme

[Recensie] Als we Bart Jan Spruyt, directeur van de Edmund Burke Stichting, mogen geloven [2003/red.], is ‘het conservatieve moment’ nu aangebroken. Het conservatisme heeft of liever is het antwoord op ‘huidige politieke dilemma’s’ inzake de multiculturele samenleving, de maatschappelijke identiteit en cohesie, het onderwijs en de verzorgingsstaat. Tijd daarom voor een Lof van het conservatisme,

Biografie wint PrinsjesBoekenPrijs 2018

[Signalering] Een biografie van Johan Rudolf Thorbecke (1798-1872), de eerste in vrij lange tijd, heeft de PrinsjesBoekenPrijs 2018 gewonnen. Het gaat om het boek Thorbecke wil het van de Nijmeegse historicus Remeig Aerts. De prijs is een particulier initiatief en wordt uitgereikt tijdens het Prinsjes Festival, dat jaarlijks, als feest voor en van de democratie,

Dit nalatenschap moet gekoesterd worden

[Recensie] Er is de afgelopen tijd [1991/red] veel lof neergedaald op het hoofd van Jacques de Kadt (1897-1988), soms uit de meest verrassende hoeken en gaten. Maar het grootste compliment kreeg hij twee weken geleden in de Volkskrant van Battus, die zich een column lang in alle bochten wrong om De Kadts naam maar niet te hoeven noemen.

Wat we kunnen leren van Plato en zijn tijdgenoten

[Recensie] In het voorwoord van De erfenis van de oudheid voor de mens van nu van Robert Nouwen wordt duidelijk dat hij in dit boek wil schetsen hoe de vraagstukken uit de oudheid ons nu nog steeds bezighouden. Zo stelt hij dat de staatkundige geschriften van Plato ons nu nog rekenschap geven van talloze verschillen tussen het Griekenland van de vijfde en vierde eeuw voor Christus en onze maatschappij.

Over de bronnen van boosheid in de politiek

[Recensie] Sjaak Koenis heeft een tot nadenken stemmend boek geschreven, omdat hij een gangbare gedachte onderuit probeert te halen. Die gangbare gedachte is dat het populisme en de daarmee gepaard gaande woede een bedreiging vormt voor de democratie. De centrale stelling van het boek is dat “het de democratie zelf is die allerlei vormen van boosheid voortbrengt”.