Aquarel tapijtsymfonie

[Recensie] Op een gure, Turner-achtige herfstdag in 1977 wandelen twee heren langs de Aare door het Zwitserse stadje Amrain. Ze lopen door rustige straten met Jugendstilhuizen en tuinen vol bloeiende rozen, langs woonblokken en treinsporen. Baur en Bindschädler, zo heten de heren, doorkruisen parken, steken bruggen over, dalen trappen af. Hun wandeling, de hele omgeving, is behept met een zekere melancholie.

Gevecht met de wanen

Vertaler Jef Rademakers is met succes bezig om te voorkomen dat werken van Arthur Schnitzler in de vergetelheid zouden geraken. Nu is ook het allerlaatste boek van deze auteur, Vlucht in de duisternis, door hem vertaald.
De benaming allerlaatste is niet helemaal zuiver; het is wel het laatste boek dat bij leven verscheen.

Een moordgeschiedenis

[Recensie] Zoals algemeen geweten kende het Molussië van drieduizend jaar geleden een aantal taboes waarvan het aantasten een onvergeeflijke heiligschennis was. Taboe nummer één was de muur om het ondergronds gelegen kerkhof. Die muur was een “onbetwijfelbaar feit”, even ongenaakbaar als de lucht of de seizoenen. Ook was het strikt verboden (taboe nummer twee) het kerkhof te vergroten of de doden elders te begraven.

Aangrijpende roman over het verleden van Slovenië

[Recensie] Dit prachtige boek heeft meerdere plotelementen. Zo is er de gewelddadige vader, zijn er de herinneringen die oma vertelt over de oorlog en haar gevangenneming in concentratiekamp Ravensbrück en is er het opgroeien van de ik-figuur, de kleindochter van oma.

Het boek speelt enige tientallen jaren na WO II.

Wie zó gewaagd kan schrijven…

[Recensie] Meer dan zestig Duitse uitgeverijen weigerden de publicatie van Der Nazi & der Friseur, de redenen van afwijzing varieerden van “het ontbreken van details” tot “over het hoofd gezien.”
De echte reden lag elders, het was de manier waarop Hilsenrath over de Holocaust schrijft.

“Men was het erover eens dat een verwerking van de Shoah in de vorm van een bijzonder bittere,

Agonie van de angst

[Recensie] Erich Maria Remarque (1898- 1970) schreef in 1929 zijn debuutroman Van het westelijk front geen nieuws, die zijn meest succesvolle werk was. Hierin beschrijft hij zijn eigen ervaringen en die van andere frontsoldaten in de Grote Oorlog. In Duitsland werd dit boek niet met open armen ontvangen. Er werd druk gespeculeerd over de persoon Remarque.

De teloorgang van een ambitieus man

[Recensie] De Schimmelruiter is het laatste werk van de Duitse auteur Theodor Storm dat hij heeft volbracht. De novelle – oorspronkelijk uit 1849 – past in de neoromantiek, dat zich meer op het reële leven richtte, meer verhalend was en waarin de natuur, die sterker is dan de mensheid, een belangrijke plaats inneemt.

Feest van verwarring en ontsporende gedachten

In de zomer van 2017 was ik, samen met een paar andere liefhebbers, uitgenodigd voor een gesprek met vertaler Wil Boesten in zijn fraaie woning in het centrum van Dordrecht. Hij heeft indruk gemaakt als vertaler van het tamelijk overweldigende Het eiland van het tweede gezicht van Albert Vigoleis Thelen.

Mysterieus liefdesverhaal

[Recensie] Katja en Jacob lijken perfect voor elkaar. Oké, misschien is het vreemd dat ze wél getrouwd zijn, maar niet samenwonen, maar meestal hebben ze het best gezellig samen. Wanneer Katja een operatie moet ondergaan, blijkt Jacob echter weinig steun te kunnen bieden, en verdwijnt hij langzaam (en dan opeens plotsklaps) uit haar leven. Katja weet niet zo goed hoe alles nu verder moet,

Routines in een vreemde wereld

[Recensie] De ik-persoon van De wand blikt terug op tweeënhalf jaar leven in eenzaamheid. Ze was alleen in het vakantiehuis van vrienden, in de Oostenrijkse bergen. ’s Avonds kwam het bevriende echtpaar niet terug uit het dorp en de volgende dag ging de hoofdpersoon op zoek om te kijken wat er aan de hand was.