Ingehaald door het verleden

[Recensie] Elmet heet het gebied waar het debuut van Fiona Mozley zich afspeelt. Het is een afgelegen gebied dat nauwelijks enig verband met de rest van de wereld lijkt te hebben. Een gebied met eigen, ongeschreven wetten en regels en waar rechtspraak neerkomt op het recht van de sterkste. Hoewel het een roman is over mensen van vlees en bloed is het begrijpelijk dat dit boek de naam heeft van het gebied,

Levenslang gekweld door de wortelstok van het geweld

Rosie Price (1993) werkte drie jaar voor een literair agent voor ze besliste dat ze meer tijd wou om zelf te schrijven. Werd op jonge leeftijd verkracht en zag zich geconfronteerd met hetzelfde dilemma als Kate in haar debuut. Zij koos ervoor om ermee naar buiten te komen, door erover te schrijven,

Gevaarlijke mannen dragen een broekrok

[Recensie] Akhila Iyer – bijna afgestudeerd arts – houdt zich bezig met het maken van pranks, – zeg maar candid camerafilmpjes – die ze upload op social media, waarin ze de Indiase en rechts-georiënteerde Hindoe-maatschappij aan de kaak stelt. Ze wil de hypocrisie en de wreedheid van de heersende ideologie laten zien.

Scherpe sociale satire

Sinclair Lewis won in 1930 als eerste Amerikaan de Nobelprijs voor literatuur. Hij had vooral in de jaren twintig furore gemaakt met satirische romans waarin hij vooroordelen aan de kaak stelde en spotte met de houding van veel Amerikanen. Het leverde hem grote bekendheid op met een grote schare fans. De keerzijde was dat het ook resulteerde in veel vijandschap.

Ingenieus opgebouwde postkoloniale gothic

“Hoe zou u herinnerd willen worden? Als u een laatste bladzijde en een laatste uur had, wat zou u dan schrijven? Uiteindelijk is dit mijn keus geworden. Mijn relaas over mezelf. Het enige wat ik kan nalaten.”

[Recensie] In de lente van 1826 wacht Frances Langton in een Londense cel op het verdict van haar proces.

Worden wat je bent in onrustige tijden

[Recensie] Als je met vreemde mensen in gesprek raakt, hoef je vaak weinig te doen om hen hun diepste zielenroerselen te ontlokken. Dat heeft me altijd verbaasd. Waarom vertellen mensen zo snel over zaken die een wildvreemde eigenlijk niets aangaan? Is het omdat ze openhartig kunnen zijn omdat je maar een tijdelijke gesprekspartner bent en ze dus alles kunnen zeggen wat in hen opkomt,

Temperamentvol verhaal over vader en zoon

[Recensie] John Fante houdt het dicht bij huis als het gaat om inhoud en thematiek van zijn boeken. Zijn eerste, min of meer autobiografische, romans die aan het eind van de jaren dertig verschenen gaan vooral over de relatie tussen vader en zoon. Daarna heeft hij zich vooral beziggehouden met het schrijven van filmscenario’s.

De droom van een naïeveling

[Recensie] Al vrij snel in Laat me niet vallen van de Amerikaanse auteur/muzikant Willy Vlautin heb je door dat hoofdpersonage Horace Hopper een aardige, plichtsgetrouwe jongen is, maar niet de allerslimste. Hij is op zijn plek op de ranch van meneer en mevrouw Reese, die hem als tiener onder hun hoede genomen hebben.

Levensechte personages, wezenlijke kwesties

[Recensie] Een psychiater uit Ghana, genaamd Attila, en de Amerikaanse stadsbiologe Jean ontmoeten elkaar op de Waterloo Bridge in Londen. Ze botsen tegen elkaar op: hij maakt een wandeling en zij haastte zich achter een vos aan voor haar onderzoek. In eerste instantie blijft het bij die ene snelle ontmoeting, maar dan ontmoeten de twee elkaar bij toeval nog eens.

Fraaie klassieker

Er zijn van die boeken die zo’n grote reputatie hebben dat je ze eigenlijk wel moet hebben gelezen. De grote Gatsby van F. Scott Fitzgerald is daarvan een uitstekend voorbeeld. Het behoort tot de grote klassiekers als je op de meningen van anderen moet afgaan. De vraag dringt zich dan vanzelf op of je die mening kunt delen.