Geraakt door een jammerende witte vrouw

[Recensie] “Een referendum vergroot de slechte kanten uit van een toch al niet volmaakt stelsel – democratie – en perst een duizelingwekkend aantal thema’s door een heel nauw gaatje”, verzucht een droevige Zadie Smith in de dagen direct na het brexitreferendum. Net als veel Londenaren schokte de uitslag haar enorm. Niet alleen vanwege de aanstaande brexit zelf,

Zoals het is, is het goed

[Recensie] Net als Laurence Sterne leed Alexander Pope aan de tering. Maar bij hem werd op jeugdige leeftijd het ruggenmerg aangetast, zodat hij een bochel kreeg, niet meer groeide en een corset moest dragen. In de weinig zachtzinnige polemieken van zijn tijd heette hij een gebochelde pad. Zijn eigen satires (The Rape of the Lock,

“De Götterdämmerung is dus nog lang niet voorbij”

Nieuwe essaybundel van Peter Sloterdijk

In zijn nieuwste essaybundel laat Peter Sloterdijk zijn licht schijnen over de voorbije eeuw. Het was een eeuw van heel veel destructie, zegt hij, en hij vreest dat ons meer van hetzelfde te wachten staat: “De Götterdämmerung is nog lang niet voorbij.

De vroege paranoïa aan het woord

[Recensie] Het thema van de Boekenweek was in 2015 waanzin. Daardoor werd deze Gekkenpraat van W.F. Hermans, een posthume uitgave van verhalen, gedichten en essays plots brandend actueel. Maar eigenlijk kan dat van alle werken van W.F. Hermans gezegd worden, aangezien zijn scherpe stijl en zijn verontrustende verhalen universeel zijn.

Teksten van Dirkje Kuik: te weinig krenten

[Recensie] Er zijn mensen die tijdens het vertellen van een verhaal bij elke nieuw opduikende figuur herinnerd worden aan een andere geschiedenis, die er eerst in zenuwslopend detail uitmoet, voordat de draad weer opgepakt kan worden. In mijn ervaring zijn het vooral ooms, tantes en buurlieden die aan deze oeverloze kwekzucht lijden en laten lijden.

Plateau d’amuses à déguster, bon appétit!

[Recensie] Twee jaar geleden las ik Een zomer met Proust van Antoine Compagnon, gewoon om eens te proberen, te proeven of de interesse die er was, wel klopte met wat me te wachten stond. Het was geen dik boek, de hoofdstukken waren kort en goed te behappen. Dat is zo goed bevallen dat ik de smaak te pakken had en ook Een zomer met Montaigne graag wilde lezen.

De Eifeltuin

[Recensie] Toen Gerbrand Bakker in 2006 zijn debuut voor volwassenen Boven is het stil publiceerde, kon niemand, ook hijzelf niet, vermoeden dat deze internationale bestseller hem door onder andere de prestigieuze International IMPAC Dublin Literary Award, vertalingen in meer dan 30 talen, verfilming, en inmiddels al de vijfentwintigste druk in Nederland, de mogelijkheid zou bieden om een huis in de Eifel te kopen,

Cherry Duyns kan er wat van

[Recensie] Cherry Duyns is de in onhandig grote maten (hijzelf noemt het “super comic size”) uitgevoerde jongeman die enkele jaren geleden regelmatig op het scherm te zien was in het programma Poets. In de rol van bokstrainer dreef hij bijvoorbeeld met minzame aandrang een nietsvermoedende passant de rug van zijn bokser op,

Relaxte essays over belangrijke zaken

[Recensie] Beste Fanatici van Amos Oz is een bundeling van drie essays, gebaseerd op een aantal lezingen die hij de afgelopen vijftien jaar heeft gegeven. Op luchtige, toegankelijke wijze bespreekt Oz thema’s als fanatisme, tolerantie, en de Israëlische kwestie.

In het eerste essay, Beste fanatici, kaart hij bovenal aan dat fanatisme overal voorkomt.

Is de mens er nog?

[Recensie] De titel van Joke J. Hermsens essaybundel Heimwee naar de mens [2003/red.] suggereert dat de mens er niet meer is. Een echo van Foucault wellicht, die ooit voorspelde dat de mens zou verdwijnen als een gezicht in het zand van de vloedlijn? Hoewel het postmodernisme niet ongemerkt aan Hermsen voorbij is gegaan,