Vogels vissen in Egypte

Heeft het essay nog wel een toekomst, vraagt Jonathan Franzen zich in zijn nieuwste boek af. Meer dan ooit, besef je wanneer je het uit hebt, want dwarse denkers zijn van alle tijden.

[Recensie] Dat Jonathan Franzen iets met vogels heeft weten we al sinds het verschijnen van zijn roman Vrijheid acht jaar geleden.

Doordenken en wegwezen

[Recensie] P.F. Thomése is – met grote tegenzin, zoals hij frequent laat weten –  een hoog gewaardeerd schrijver van romans en verhalen, waaronder zelfs enkele bewust op vlotte, bijna joviale toon geschreven schelmenromans: J.Kessels, the novel en Het bamischandaal. En na zo’n succes ontvang je geregeld verzoeken van kranten, tijdschriften,

Wat filosofie ons zou kunnen leren over sport

[Recensie] David Papineau (1947) is een Engelse wetenschapsfilosoof met een grote passie voor sport. Op amateur-niveau deed hij ervaring op met een respectabel aantal sporten (cricket, voetbal, rugby, squash, hockey, zeilen). Na zijn pensionering besloot hij die passie ook uit te leven door een blog te beginnen over sport. Het boek dat hij in 2017 publiceerde,

Jagen op konijnen met een machinegeweer

Op 1 maart was er in de Vooruit in Gent de boekvoorstelling van ZWART, de veelbesproken verhalenbundel van negentien Vlaamse en Nederlandse auteurs met Afrikaanse roots. Begin februari 2018 publiceerde Jamal Ouariachi er in Vrij Nederland al een opgemerkte kritische analyse van. “ZWART is een racistisch pamflet”,

De bluf van een geestige stilist

[Recensie] “Het gaat uitstekend met Frankrijk,” zei de acteur Coluche eens; “het land staat er veel beter voor dan volgend jaar.” Of de Fransen daar zelf om kunnen lachen is de vraag. In zijn bundeling van grotendeels in Hollands Maandblad verschenen essays beschrijft H.L. Wesseling hun ‘declinisme’, het lamlendig pessimisme dat de Fransen koesteren na de dertig ‘glorieuze jaren’ van na de oorlog.

Geraakt door een jammerende witte vrouw

[Recensie] “Een referendum vergroot de slechte kanten uit van een toch al niet volmaakt stelsel – democratie – en perst een duizelingwekkend aantal thema’s door een heel nauw gaatje”, verzucht een droevige Zadie Smith in de dagen direct na het brexitreferendum. Net als veel Londenaren schokte de uitslag haar enorm. Niet alleen vanwege de aanstaande brexit zelf,

Zoals het is, is het goed

[Recensie] Net als Laurence Sterne leed Alexander Pope aan de tering. Maar bij hem werd op jeugdige leeftijd het ruggenmerg aangetast, zodat hij een bochel kreeg, niet meer groeide en een corset moest dragen. In de weinig zachtzinnige polemieken van zijn tijd heette hij een gebochelde pad. Zijn eigen satires (The Rape of the Lock,

“De Götterdämmerung is dus nog lang niet voorbij”

Nieuwe essaybundel van Peter Sloterdijk

In zijn nieuwste essaybundel laat Peter Sloterdijk zijn licht schijnen over de voorbije eeuw. Het was een eeuw van heel veel destructie, zegt hij, en hij vreest dat ons meer van hetzelfde te wachten staat: “De Götterdämmerung is nog lang niet voorbij.

De vroege paranoïa aan het woord

[Recensie] Het thema van de Boekenweek was in 2015 waanzin. Daardoor werd deze Gekkenpraat van W.F. Hermans, een posthume uitgave van verhalen, gedichten en essays plots brandend actueel. Maar eigenlijk kan dat van alle werken van W.F. Hermans gezegd worden, aangezien zijn scherpe stijl en zijn verontrustende verhalen universeel zijn.

Teksten van Dirkje Kuik: te weinig krenten

[Recensie] Er zijn mensen die tijdens het vertellen van een verhaal bij elke nieuw opduikende figuur herinnerd worden aan een andere geschiedenis, die er eerst in zenuwslopend detail uitmoet, voordat de draad weer opgepakt kan worden. In mijn ervaring zijn het vooral ooms, tantes en buurlieden die aan deze oeverloze kwekzucht lijden en laten lijden.