Aangrijpende roman over het verleden van Slovenië

[Recensie] Dit prachtige boek heeft meerdere plotelementen. Zo is er de gewelddadige vader, zijn er de herinneringen die oma vertelt over de oorlog en haar gevangenneming in concentratiekamp Ravensbrück en is er het opgroeien van de ik-figuur, de kleindochter van oma.

Het boek speelt enige tientallen jaren na WO II.

Mythes gaan teloor

[Recensie] Op een niet nader genoemde plek staat een riante woning leeg. Gedurende een zomer trekken de twee dochters van de vroegere bewoners er tijdelijk in. Het huis heeft bij de omwonenden een mythische status. Dat geldt evenzeer voor de twee dochters. In Berichten van het Blauwe Huis doet Hella Haasse uit de doeken waarop dat is gebaseerd.

De geschiedenis van een Joods-Russische familie

[Recensie] Dichteres Maria Stepanova (1972) is tien als ze voor de eerste keer besluit dit boek nog niet te schrijven, maar wel begint ze dan op enveloppen en systeemkaartjes de flarden van haar Joods-Russische familiegeschiedenis neer te krabbelen. Compleet zal haar verhaal helaas nooit worden, want het aantal mensen dat haar kan vertellen hoe het geweest was,

Het verhaal van een boerenfamilie

[Signalering] Wie aan Polderpioniers begint, valt met zijn neus in de boter. Marian Rijk begint haar verhaal op een cruciaal moment: Duitse legers zetten tijdens hun aftocht in 1945 de Wieringermeerpolder onder water. Haar opa en oma Kees en Naan Rijk dreigen daardoor alles te verliezen wat ze in enkele jaren hadden opgebouwd.

Een schreeuw om liefde 

[Recensie] Niet meer en niet minder dan het verlangen naar de moeder, zo zou deze roman samengevat kunnen worden. Keer op keer komt dit thema terug, stevig verankerd in motieven als zee en vaartuigen. Het grootste deel van het boek gaat over het niet ontvangen van die liefde, pas aan het einde komt de absolute loutering en dit is tevens het moment dat het boek zich definitief vestigt in het hoofd van de lezer.

Eén huis. Vijf families. Honderd jaar Duitse geschiedenis

“Overal in het Brandenburgse zand hebben levensbronnen
gevloeid en ze vloeien er nog altijd, en elke vierkante
meter grond heeft een eigen verhaal en vertelt dit ook –
maar je moet wel willen luisteren naar deze vaak zachte stemmen.”

Liefde tegen beter weten in

[Recensie] Monique Bronkhorst is senior adviseur bij de Rijksdienst van Ondernemend Nederland. Naast dit werk is Monique auteur; haar debuutroman Lena verscheen in 2016 en is gebaseerd op het leven van haar grootouders.

Het is 1931 in Edam en Lena is een jong, degelijk meisje dat de familie Damstra helpt in het huishouden.

Over culturen heen

[Recensie] Bangladesh is een arm land waar vaak overstromingen zijn. Dat was het enige wat ik ervan wist. In A Golden Age van Tahmima Anam worden armoede en overstromingen wel genoemd, maar het gaat vooral over de oorlog waardoor Bangladesh in 1971 onafhankelijk werd van Pakistan. Als je op de kaart kijkt, zie je dat Pakistan helemaal niet grenst aan Bangladesh: het noorden van India ligt er tussenin.

Een familiegeschiedenis in recepten

[Recensie] Boeken met Indische recepten zijn er genoeg zou je zeggen. Ach, zijn er ooit genoeg? Ze zijn toch altijd weer anders. Maar zo bijzonder als het boek Indische koffer vol recepten van Pascale van Onselen zijn er maar weinig. Centraal in het boek staat de tjobèk (grote platte vijzel) die al generaties lang in de familie wordt doorgegeven.

Een familiegeschiedenis van witte Surinamers

[Recensie] Dat Suriname een smeltkroes is van mensen met totaal verschillende achtergronden is bekend, maar terwijl ik dacht dat ik al die bevolkingsgroepen wel van naam kende, kwam er tijdens de Maand van de Surinaamse literatuur toch een nieuwe groep in beeld: de Boeroes. Aan de hand van haar familiegeschiedenis schreef Karin Sitalsing er een non-fictieboek over.