Kliko’s maken bokkesprongen

Afvalstillevens, het prettig-weerbarstige fotoboek van kunstenaar Jos Houweling (1943) maakt de titel geheel waar. Rommel, vullis, afval in alle verschijningsvormen. En zelfs nog meer.

Dit is de alledaagse, keiharde en ongefilterde werkelijkheid; iets waarvoor cultuurintellectuelen de term ‘vernaculair’ bedachten. Dat is een opluchting. Zonder schuldgevoel mag je je dus verlustigen aan verzamelingen weggegooide kauwgomkauwsels,

Wat is natuur nog in dit land?

[Recensie] Nederland is met zo’n 400 inwoners per vierkante kilometer een van de drukkere bevolkte landen van de wereld. Maar wie het boek Panorama Pieterburen – Pietersberg bekijkt, zal denken dat dat wel meevalt. Je komt geen mens tegen in dit fotoboek, en bijna geen huizen of boerderijen. Toch gaat het Pieterpad,

Foto bij het Woord

In meerdere, vooral Middellandse Zeelanden fotografeerde Caroline Waltman (1970) taferelen als verbeelding van oeroude Bijbelverhalen. De 609 resulterende foto’s groepeerde ze rond 830 bijpassende Bijbelverzen. 

[Recensie] “De Bijbel, dat rijke boek, verdient het niet om als dogmatisch te worden afgeserveerd,” zei een openingsspreker strijdlustig bij Waltmans expositie in het Bijbels Museum in Amsterdam. 

Foto’s uit Amsterdam 1940-1945

[Signalering] Over Amsterdam in de Tweede Wereldoorlog zijn talloze boeken en artikelen gepubliceerd, meestal geïllustreerd. Dit is het eerste fotoboek over Amsterdam in die veelbewogen tijd, de eerste visuele geschiedschrijving dus. Het is al moeilijk een objectieve geschiedenis van de bezettingstijd te schrijven maar het is onmogelijk een objectieve visuele geschiedenis samen te stellen.

Nader tot Lartigue, fotograaf van de blije verwondering

[Recensie] Lartigue’s vroeg twintigeeuwse foto’s, zoals de uit beeld snellende racewagen en een van een trapleuning glijdende dame, werden iconen van de nieuwe tijd. Wat ze nog extra interessant maakt is dat Jacques Henri Lartigue (1894 -1986) fotografeerde waarover de dik twintig jaar oudere Proust en zijn leeftijdsgenoot Céline in hun romans schreven: chique dames met reputaties en stuntende vliegtuigpioniers.

Een verworven subjectieve smaak

[Recensie] Grafisch vormgever Henrik Barends en zijn vrouw, vertaalster Anneke Pijnappel, hebben naast hun kleine uitgeverij Voetnoot ook een fotogalerie. Van daaruit legden ze een verzameling fotografie aan. Een riante keus uit hun meer dan 500 foto’s tellende collectie bundelden ze in een kloek boek, waarbij de goede smaak vrolijk met voeten getreden wordt.

De betovering van het banale

[Recensie] Voor de Amsterdamse fotograaf Theo Niekus is het Damrak, grofweg tussen het Centraal Station en de Dam, zijn natuurlijke habitat. In een (on)regelmatige publicatie, Report, die het midden houdt tussen een fotoboekje en een tijdschrift doet hij woordloos verslag van wat zijn camera ziet.

Waarom committeert een fotograaf als Niekus zich jarenlang aan vrijwel één nogal lelijke locatie?

Na de zondvloed

[Recensie] Een dame in niqab wandelt voorbij een reclamepaneel waarop een man in lederhosen een plaatselijk wildpark aanprijst. Treinreizigers kijken verveeld naar het voorbijglijdende berglandschap. Aan de voet van een grauwe stuwdam zit een vrouw op een vouwstoeltje dromerig voor zich uit te staren. In de verbeelding van de Belgische Magnumfotograaf Carl De Keyzer zijn al deze mensen gevlucht voor het stijgende zeewater.

Zitkuil, partnerruil en vleesfondue

Een van de mooiste foto’s uit Het Grote Jaren 70 Boek beslaat twee pagina’s. Hier zie je het echte leven van toen in één oogopslag: de nieuwe losse toon samen met de oude gebruiken en manieren van doen. Want lang niet iedereen had ineens lang haar, beschikte thuis over een zitkuil of was aan het experimenteren met partnerruil of vleesfondue.

Lege theekopjes en vertrekkende joodse overburen

[Recensie] Het ervaren onderzoeksduo René Kok en Erik Somers (Nederlands Instituut voor Oorlogsdocumentatie) werkten jaren aan hun nu verschenen, imposante fotoboek over Amsterdam tijdens de Tweede Wereldoorlog. Naast iconische foto’s geven privé-kiekjes het dagelijks leven in de Amsterdamse oorlogsjaren meer nuance dan louter zwart/wit.

Twee lege theekopjes staan naast elkaar in de vensterbank.