Wereldarchitectuur van Nederlandse makelij

[Recensie] Deze zomer maakte ik kennis met Francien Houben. In de vierdelige Tv-documentaire Francine Houben, een Hollandse architect met wereldsucces wordt Houben tijdens werk- en privé-momenten in onder andere Rotterdam, New York, Boston, Limburg en Taiwan gevolgd.

Francien Houben heeft de leiding over Mecanoo. Een architectenbureau dat in bijna 35 jaar uitgroeide van een geëngageerd groepje van vijf Delftse studievrienden tot een florerend en gerenommeerd,

Feelgood filosofie

Het was al een tijdje duidelijk dat het er aan zat te komen, het boek 100 x Sophie – wat is wijsheid? Op facebook deed kunstenaar, fotograaf en schrijver Annemiek Schmidt Crans, die zichzelf Dutch Polaroidgirl noemt, verslag van het project. Er moesten 100 vrouwen (van alle leeftijden) met de naam Sophie –

Terug naar de kust

[Recensie] Het is extreem warm de laatste weken en dus trekken veel mensen naar het verkoelende zeewater aan de Nederlandse kust. En wel naar het dichtstbijzijnde stukje strand. Maar zo kan het dus gebeuren dat velen slechts een klein stukje van onze kust kennen en dat dan nog alleen in een bepaald jaargetijde.

Vanaf het voorjaar van 2013 (tot eind 2017) trok Bert Spiertz langs de kust van Nederland.

Kliko’s maken bokkesprongen

Afvalstillevens, het prettig-weerbarstige fotoboek van kunstenaar Jos Houweling (1943) maakt de titel geheel waar. Rommel, vullis, afval in alle verschijningsvormen. En zelfs nog meer.

Dit is de alledaagse, keiharde en ongefilterde werkelijkheid; iets waarvoor cultuurintellectuelen de term ‘vernaculair’ bedachten. Dat is een opluchting. Zonder schuldgevoel mag je je dus verlustigen aan verzamelingen weggegooide kauwgomkauwsels,

Wat is natuur nog in dit land?

[Recensie] Nederland is met zo’n 400 inwoners per vierkante kilometer een van de drukkere bevolkte landen van de wereld. Maar wie het boek Panorama Pieterburen – Pietersberg bekijkt, zal denken dat dat wel meevalt. Je komt geen mens tegen in dit fotoboek, en bijna geen huizen of boerderijen. Toch gaat het Pieterpad,

Foto bij het Woord

In meerdere, vooral Middellandse Zeelanden fotografeerde Caroline Waltman (1970) taferelen als verbeelding van oeroude Bijbelverhalen. De 609 resulterende foto’s groepeerde ze rond 830 bijpassende Bijbelverzen. 

[Recensie] “De Bijbel, dat rijke boek, verdient het niet om als dogmatisch te worden afgeserveerd,” zei een openingsspreker strijdlustig bij Waltmans expositie in het Bijbels Museum in Amsterdam. 

Foto’s uit Amsterdam 1940-1945

[Signalering] Over Amsterdam in de Tweede Wereldoorlog zijn talloze boeken en artikelen gepubliceerd, meestal geïllustreerd. Dit is het eerste fotoboek over Amsterdam in die veelbewogen tijd, de eerste visuele geschiedschrijving dus. Het is al moeilijk een objectieve geschiedenis van de bezettingstijd te schrijven maar het is onmogelijk een objectieve visuele geschiedenis samen te stellen.

Nader tot Lartigue, fotograaf van de blije verwondering

[Recensie] Lartigue’s vroeg twintigeeuwse foto’s, zoals de uit beeld snellende racewagen en een van een trapleuning glijdende dame, werden iconen van de nieuwe tijd. Wat ze nog extra interessant maakt is dat Jacques Henri Lartigue (1894 -1986) fotografeerde waarover de dik twintig jaar oudere Proust en zijn leeftijdsgenoot Céline in hun romans schreven: chique dames met reputaties en stuntende vliegtuigpioniers.

Een verworven subjectieve smaak

[Recensie] Grafisch vormgever Henrik Barends en zijn vrouw, vertaalster Anneke Pijnappel, hebben naast hun kleine uitgeverij Voetnoot ook een fotogalerie. Van daaruit legden ze een verzameling fotografie aan. Een riante keus uit hun meer dan 500 foto’s tellende collectie bundelden ze in een kloek boek, waarbij de goede smaak vrolijk met voeten getreden wordt.

De betovering van het banale

[Recensie] Voor de Amsterdamse fotograaf Theo Niekus is het Damrak, grofweg tussen het Centraal Station en de Dam, zijn natuurlijke habitat. In een (on)regelmatige publicatie, Report, die het midden houdt tussen een fotoboekje en een tijdschrift doet hij woordloos verslag van wat zijn camera ziet.

Waarom committeert een fotograaf als Niekus zich jarenlang aan vrijwel één nogal lelijke locatie?