I have always imagined that Paradise will be a kind of library
- Jorge Luis Borges
[Recensie] Alles wat de wet niet verbiedt is geoorloofd, luidt een bekend liberaal principe dat in Het Witte Huis vast op warme sympathie kan rekenen. In de roman De ongewisse stad van J.M.A. Paroutaud (1912-1978), jurist van professie, wordt het tot in het absurde doorgetrokken. De wetten die in de stad uit de titel gelden,
[Recensie] De groene eend vertelt het wonderlijke verhaal van een vader die met zijn zwaar autistische zoon in een groene eend door Frankrijk trekt in de hoop dat er iets van een relatie tussen hen zal ontstaan. Er is echter wel een probleempje, want hij heeft zijn zoon zonder toestemming uit een gesloten inrichting gehaald.
[Recensie] “Er is geen enkele foto van haar uit de zomer van 1958,” noteert de meermaals bekroonde Franse schrijfster Annie Ernaux aan het begin van Meisjesherinneringen. Met het herinneringsvermogen van de schaamte diept de auteur die zomer, en dit achttienjarige meisje met haar hartstochten en haar eerste stappen in de liefde voor ons op.
Op een dag is ze weg, haar vader onwetend en radeloos achterlatend. Na enkele weken ontvangt hij een brief: ze is vertrokken naar Irak om te trouwen met een krijgsheer van IS. Ze legt hem uit dat ze zijn verdriet en onbegrip begrijpt, maar dat haar overtuigingen voortkomen uit de waarden die hij haar zelf heeft bijgebracht.
[Recensie] Ouders die één van hun eigen kinderen mishandelen tot de dood erop volgt – iets gruwelijkers en tegennatuurlijkers is amper voorstelbaar, zelfs al weten we dat het regelmatig voorkomt. De Franse schrijver Alexandre Seurat (1979), docent aan de universiteit van Angers, las in de krant over een rechtszaak tegen zulke ouders en besloot er zijn debuutroman aan te wijden.
[Recensie] Regelmatig verschijnen er nieuwe deeltjes in de Berberbibliotheek – een initiatief om bekendheid te geven aan boeken uit een gebied waar heel wat landgenoten hun wortels hebben, maar dat vele Nederlanders nog maar weinig vertrouwd is. We danken er veel moois aan. Zo stak de Marokkaan Mohammed Khaïr-Eddine in zijn roman Leven en legende van Agoun’chich oude,
Waar Dobbelaer senior (Roeland) de roman van Binet nog afdeed als holocaustporno stelt Dobbelaer junior (Thomas) dat het juist tijd wordt dat we WOII anders gaan benaderen en dat de Fransman daar met HhhH prachtig de spits voor heeft afgebeten.
[Essay] HhhH is een verhaal over de Tweede Wereldoorlog,
[Recentie] Altijd is de publicatie van een nieuwe roman van de Franse aartsprovocateur Michel Houellebecq in Frankrijk een gebeurtenis van belang. De verschijning van Onderworpen werd begin dit jaar (2015/red.) echter overschaduwd door de aanslag op de redactie van het tijdschrift Charlie Hebdo. Sommige commentatoren meenden dat roman en realiteit daarmee samenvielen –
[Recensie] Jean-Christophe Rufin, een goede zestiger inmiddels, is alles behalve een studeerkamerschrijver: naast auteur is hij arts, historicus, activist en diplomaat, en ook nog eens bergbeklimmer. Hij behoorde, met de latere minister van Buitenlandse Zaken Bernard Kouchner, tot de oprichters van Artsen zonder grenzen, verrichte humanitair werk in Ethiopië en Kosovo, was ambassadeur in Senegal,
De Franse schrijfster Marie NDiaye, dochter van een Senegalese vader en een Franse natuur‐ en scheikundelerares, debuteerde in 1985, op haar achttiende, overrompelend met Quant au riche avenir. In het maatschappelijk debat laat ze zich regelmatig horen: in 2009, na de verkiezing van Nicolas Sarkozy tot president van Frankrijk,