WOII door Franse ogen

[Recensie] “De zon is een koude ster. Haar hart, ijsnaalden. Haar licht, meedogenloos. In februari zijn de bomen dood, de rivier is versteend, alsof haar bron geen water meer spuwt en de zee het niet meer kan verzwelgen. (…) ’s Ochtends vroeg geen enkel geluid, geen zingende vogel, niets. Dan een auto, en nog een,

Een prachtig en bijzonder liefdesverhaal

[Recensie] Pamela woont onder de rook van Parijs en heeft een heel klein winkeltje waar ze onder andere bonsaiboompjes verkoopt en ook verzorgt. Ze heeft er haar hele leven van gedroomd om geisha te worden en in haar winkeltje kleedt ze zich als een geisha en leeft volgens de rituelen en gewoontes die daarbij horen.

Jonathan Littell maakt de lezer medeplichtig

Toen De Welwillenden in Frankrijk verscheen, werd deze kolossale roman – die het woord geeft aan een overtuigde nazi – bejubeld én verguisd. Ger Leppers weerspreekt de critici.

[Recensie] Het is misschien wat voor de hand liggend en zelfs flauw om van een oorlogsroman te zeggen dat die is ingeslagen als een bom,

Eén man, drie oorlogen

Tot zijn verbazing won biologieleraar Alexis Jenni met zijn debuut meteen de belangrijkste literaire prijs van Frankrijk. 

[Recensie] Vorig jaar augustus [2011/red.] was Alexis Jenni nog een onbekende biologieleraar van middelbare leeftijd uit Lyon. Na jaren van eenzaam, onverdroten geschrijf was hij er juist in geslaagd zijn eerste roman gepubliceerd te krijgen.

Een Japanse queeste

“Once there was a man burning incense.
He noticed that the fragrance was neither coming
nor going;
It neither appeared nor disappeared.
This trifling incident led him to gain Enlightment.”
Sakyamuni Boeddha

[Recensie] Dit verhaal speelt zich af in Japan rond het jaar 1000 ten tijde van het Hōgen-tijdperk van de toen vijftienjarige Keizer Nijō-Tennō.

Memoires van een echte heer

Het boek telt 1184 bladzijden en is meermaals vergeleken met de beroemde memoires van Proust. Maar hoewel Luitenant-kolonel de Maumort een heel ander soort boek is, biedt het geduldige lezers wél een onvergetelijke leeservaring, schrijft Ger Leppers.

[Recensie] Afgelopen voorjaar verscheen bij uitgeverij Meulenhoff van Roger Martin du Gard de novelle De verdrinking,

Marginaal in Montréal

Het Canadese talent Nicolas Dickner laat drie ontwortelde Canadezen die nog niet weten dat ze familie van elkaar zijn om elkaar heen draaien in een zachtmoedige speurdersroman zonder misdaad.

[Recensie] Over de literatuur uit het Franssprekende gedeelte van Canada vernemen wij hier doorgaans maar weinig. Dat we daarmee weleens wat zouden kunnen missen,

Dwalen door het Parijs van de surrealisten

[Recensie] Zou men ooit uitgeschreven raken over Parijs? Hoewel de Franse hoofdstad allang niet meer het middelpunt van de wereld is, blijft zij de literatuur bezighouden. Elke roman van Patrick Modiano is een verkapte hommage aan de meest schimmige Parijse buurten, pleintjes en impasses, waar de toerist gewoonlijk aan voorbij ziet.

Ook Zwitserland was voor Joden niet veilig

Over de Jodenvervolging moet verteld worden. Maar liever niet zo zoetsappig als de Zwitser Charles Lewinsky dat doet, vindt Ger Leppers. Over dat onderwerp heeft Lewinsky’s landgenoot Jacques Chessex een veel beter boek geschreven. Al waren de Zwitsers er niet zo blij mee.

[Recensie] Na het overweldigende succes van Charles Lewinsky’s roman Het lot van de familie Meijer,

Een wereld waaruit alle properheid verdwenen is

De nieuwe uitgave van Pons’ roman kwam er terecht: het is een sombere, maar heerlijk groteske allegorie over een schrijver die zijn jeugd in schoonheid wil veranderen. Hij belandt in een smerige, barre omgeving.

[Recensie] Na het lezen van De seizoenen van de Franse schrijver Maurice Pons (1927-2016) wil je maar één ding: zo snel mogelijk een douche nemen.