Met galgenhumor ten onder

[Recensie] Was de Notre Dame niet in april 2019 vlammen opgegaan maar een jaar eerder, dan had Michel Houellebecq die ramp zeker een plek gegeven in zijn Serotonine. In dat boek luidt hij namelijk de noodklok voor een aftakelend Frankrijk in het bijzonder en het hele Westen in het algemeen. Naar de ratsmodee gaan we en in rap tempo ook.

De wraak van een Zwitserse Alpenwei

[Recensie] Als u al eens van de Zwitserse schrijver Charles-Ferdinand Ramuz heeft gehoord, dan is dat vermoedelijk omdat hij de tekstschrijver is van Igor Strawinsky’s meesterlijke Histoire du Soldat uit 1918. Het is één van de eigenzinnigste werken voor het muziektheater uit de vorige eeuw, waarvan de tekst in 1930 briljant in het Nederlands werd vertaald door Martinus Nijhof.

Teder spel met de helften

[Recensie] Een ‘dystopie’ noemen literatuurcritici de nieuwe roman van Marie Darrieussecq, een angstwekkend beeld van een mogelijk ‘grimmige’ toekomst. De vraag is of dat terecht is. Het klopt dat in deze roman, Ons leven in de bossen, de superrijken de wereldmacht hebben overgenomen en bezig zijn om alles en iedereen naar hun hand te zetten.

Zonder de plan de oorlog door

[Recensie] Patrick Modiano won de Nobelprijs voor de literatuur in 2014. Ik begon daarom met enige verwachtingen aan De ringboulevards, het laatste deel van zijn trilogie over de bezettingsjaren in Frankrijk. Het viel een beetje tegen. Stilistisch was er niets mis mee. Modiano weet het beklemmende leven onder de Duitse overheersing prachtig neer te zetten,

Onliteraire litanie voor het libido

Michel Houellebecq deelt met Sérotonine doffe klappen uit

Het lezen van Houellebecq’s Sérotonine hoogstwaarschijnlijk een internationale bestseller, nog voor de Nederlandse vertaling, heeft iets snobistisch. Maar ongehinderd door vele recensies en meningen – die hij als omstreden schrijver altijd oproept – waan je je in een nog onbetreden,

De puberjaren van de verteller

[Recensie] In de schaduw van meisjes in bloei is het tweede deel van de reusachtige romancyclus Op zoek naar de verloren tijd, waaraan Marcel Proust werkte van 1907 tot aan zijn dood in 1922. Wie onvoorbereid aan dit deel 2 begint, dat nu in een nieuwe vertaling verschijnt,

Het geheime leven van de conciërge

[Recensie] Elegant als een egel begint met een filosofische verhandeling door conciërge Renée Michel. Ze beheert een chic appartementencomplex en neemt aan dat de rijkelui een bepaald beeld hebben van conciërges, waar zij aan probeert te voldoen. Maar stiekem leest ze liever Russische literatuur en boeken over filosofie dan dat ze platte televisieshows kijkt.

Frankrijk ten zuiden van de Middellandse Zee

De Algerijnse onafhankelijkheidsoorlog was van beide zijden één van de smerigste en wreedste oorlogen uit de dekolonisatie. Ook in Frankrijk zelf hadden ‘de gebeurtenissen’ ingrijpende gevolgen: een nieuwe grondwet, een binnenlandse terreurorganisatie die Algerije wilde behouden, een bijzonder spectaculaire aanslag op president de Gaulle door behoudende legerofficieren, een tot op de dag van vandaag onbekend maar zeer aanzienlijk aantal Algerijnse demonstranten dat op een kwade dag in de Seine verdronk zonder dat de overheid er ooit veel woorden aan vuil heeft willen maken.

Rouw in Brugge

[Blog] Wie had ooit gedacht dat ik een 19de-eeuws, van origine Frans boek, met een dergelijke titel zou lezen en bespreken? Ik in elk geval niet. Maar toen Literasa mij liet weten dat Claudel zijn Rivier van vergetelheid hierop gebaseerd heeft, was mijn nieuwsgierigheid gewekt. En eigenlijk ook wel een beetje omdat ik van Brugge houd…

De troostende Maas

[Blog] Philippe Claudel (Dombasle-sur-Meurthe, 2 februari 1962) is een Frans auteur, scenarioschrijver en filmregisseur. Hij studeerde letteren in Nancy en werkte als leraar in gevangenissen en in instellingen voor mindervalide jongeren. Daar heeft hij veel inspiratie opgedaan. Naast zijn bezigheden als schrijver en filmregisseur is Claudel ook professor literatuur aan de Universiteit van Nancy. Hij doceert er de kunst van het scenarioschrijven.