Marginaal in Montréal

Het Canadese talent Nicolas Dickner laat drie ontwortelde Canadezen die nog niet weten dat ze familie van elkaar zijn om elkaar heen draaien in een zachtmoedige speurdersroman zonder misdaad.

[Recensie] Over de literatuur uit het Franssprekende gedeelte van Canada vernemen wij hier doorgaans maar weinig. Dat we daarmee weleens wat zouden kunnen missen,

Dwalen door het Parijs van de surrealisten

[Recensie] Zou men ooit uitgeschreven raken over Parijs? Hoewel de Franse hoofdstad allang niet meer het middelpunt van de wereld is, blijft zij de literatuur bezighouden. Elke roman van Patrick Modiano is een verkapte hommage aan de meest schimmige Parijse buurten, pleintjes en impasses, waar de toerist gewoonlijk aan voorbij ziet.

Ook Zwitserland was voor Joden niet veilig

Over de Jodenvervolging moet verteld worden. Maar liever niet zo zoetsappig als de Zwitser Charles Lewinsky dat doet, vindt Ger Leppers. Over dat onderwerp heeft Lewinsky’s landgenoot Jacques Chessex een veel beter boek geschreven. Al waren de Zwitsers er niet zo blij mee.

[Recensie] Na het overweldigende succes van Charles Lewinsky’s roman Het lot van de familie Meijer,

Een wereld waaruit alle properheid verdwenen is

De nieuwe uitgave van Pons’ roman kwam er terecht: het is een sombere, maar heerlijk groteske allegorie over een schrijver die zijn jeugd in schoonheid wil veranderen. Hij belandt in een smerige, barre omgeving.

[Recensie] Na het lezen van De seizoenen van de Franse schrijver Maurice Pons (1927-2016) wil je maar één ding: zo snel mogelijk een douche nemen.

De kale mens

[Recensie] Wat zou je mogelijkerwijs toe kunnen voegen aan een vrijwel volmaakt boek? Het in 1932 voor het eerst verschenen Reis naar het einde van de nacht is zo’n boek: het laat de mens in zijn naakte essentie zien, en de wereld eromheen die welbeschouwd niet veel mooier is, in een uitstekende tekst die zich meermaals laat lezen.

De hel, dat is je familie

Ter wille van de lieve vrede zeggen we tijdens familiefeestjes liever niet wat we écht van elkaar vinden. De Franse schrijfster Alice Ferney laat zien wat er kan gebeuren als familieleden wél het achterste van hun tong laten zien.

[Recensie] Elke enigszins ontwikkelde Fransman weet het: ’de hel,

Als Tom nog had geleefd

De Franse auteur Marie Darrieussecq schreef een razend knappe roman over de dood van een kind. Maar toch is het boek Ger Leppers niet lang bijgebleven.

[Recensie] Sommige schrijvers – ook in Nederland hebben we van deze soort een aantal levende exemplaren rondlopen – lijken geabonneerd op plagiaatbeschuldigingen. De Franse schrijfster Marie Darrieussecq was inmiddels al twee keer de pineut,

Caleidoscoop van Brazilië

Tien jaar werkte Jean-Marie Blas de Roblès aan Waar de tijgers thuis zijn. In eigen land werd hij met prijzen overladen. Volkomen terecht, vindt Ger Leppers.

[Recensie] Drie prijzen won Jean-Marie Blas de Roblès met zijn caleidoscopische turf, voor twee andere werd hij genomineerd. Wat de jury’s in het boek zo bekoorde,

Bloedstollende werkelijkheid

[Recensie] Eén van zijn bijnamen was ‘de marteldokter van Auschwitz’. De man die in de Tweede Wereldoorlog huiveringwekkende experimenten uitvoerde op Joodse gevangenen: hij injecteerde een blauwe stof in ogen om iemand ‘Arisch’ te maken; hij naaide een tweeling aan elkaar om een Siamese tweeling te maken; bij een mislukt experiment waarin hij een tweeling in de baarmoeder wilde laten groeien,

Kroniek van een bizar gezin

[Recensie] Het gaat in De schuilplaats over een Frans-joodse familie van 5 personen (twee ouders, twee kinderen, één kleinkind) die zich geregeld in een Fiat 500 wurmen, en er lange reizen mee maken zonder ooit het voertuig verder dan enkele tientallen meters te verlaten voor de broodnodige aankopen. Ze slapen er ook in,