I have always imagined that Paradise will be a kind of library
- Jorge Luis Borges
[Recensie] Je zal het al wel eens gehoord hebben in een reportage of een nieuwsuitzending: werkgevers en uitzendbureaus discrimineren nog te vaak mensen van vreemde origine of met een anderstalige naam. Dat vormt ook het uitgangspunt van Een verzonnen leven van de Franse successchrijfster Karine Tuil.
Samir en Samuel waren vroeger beste vrienden aan de Sorbonne,
[Recensie] Alles is meneer Linh kwijt, als hij besluit zijn land te verlaten. Zijn dorp is verwoest door oorlog, zijn vrienden zijn gedood door bombardementen. Ook zijn zoon en schoondochter overleefden de aanvallen niet, toen zij, met hun pasgeboren dochtertje, op het land aan het werk waren. In zijn koffertje neemt hij een foto,
Deze net vertaalde roman geeft een levendig beeld van de 19de-eeuwse kunstwereld. Antisemitisme speelt een cruciale rol. Een schets van context en achtergrond ontbreekt helaas.
[Recensie] Jules en Edmond de Goncourt worden nu nog vooral gewaardeerd om hun Dagboek. Niemand heeft de Franse literaire wereld van de tweede helft van de negentiende eeuw openhartiger te kijk gezet,
[Recensie] Een ‘anorexiaboek’ lezen houdt altijd een risico in. Zowel in de jeugdliteratuur als in de volwassenenliteratuur (met vooral vrouwelijke lezers) is het een populair thema: De Hongerheldin van Amélie Nothomb, Ann van Hemmerechts, De eenzaamheid van de priemgetallen van Paolo Giordano… We zouden de literaire personages die aan anorexia lijden,
[Recensie] Weer een nieuwe uitdrukking geleerd in het vak van de letteren. Op achterflap van Point Nemo en het drijvende eiland, de laatste grote roman van Jean-Marie Blas de Robles schrijft de uitgever: “Steampunk proza met een snufje Jules Verne en een scheut Conan Doyle”.
Steampunk, zo leren Google en Wikipedia mij,
[Recensie] Als het privilege van de literatuur eruit bestaat om onaangename en zelfs onacceptabele zaken te verbeelden, dan heeft de Franse schrijver Jean Raspail daar in zijn bekendste roman Le camp des saints (1973) optimaal gebruik van gemaakt. In het voorwoord bij de heruitgave van 2011 doet hij er nog een schepje bovenop: tegenwoordig zou zijn boek `onpublicabel’ zijn geweest.
[Recensie] Alles wat de wet niet verbiedt is geoorloofd, luidt een bekend liberaal principe dat in Het Witte Huis vast op warme sympathie kan rekenen. In de roman De ongewisse stad van J.M.A. Paroutaud (1912-1978), jurist van professie, wordt het tot in het absurde doorgetrokken. De wetten die in de stad uit de titel gelden,
[Recensie] De groene eend vertelt het wonderlijke verhaal van een vader die met zijn zwaar autistische zoon in een groene eend door Frankrijk trekt in de hoop dat er iets van een relatie tussen hen zal ontstaan. Er is echter wel een probleempje, want hij heeft zijn zoon zonder toestemming uit een gesloten inrichting gehaald.
[Recensie] “Er is geen enkele foto van haar uit de zomer van 1958,” noteert de meermaals bekroonde Franse schrijfster Annie Ernaux aan het begin van Meisjesherinneringen. Met het herinneringsvermogen van de schaamte diept de auteur die zomer, en dit achttienjarige meisje met haar hartstochten en haar eerste stappen in de liefde voor ons op.
Op een dag is ze weg, haar vader onwetend en radeloos achterlatend. Na enkele weken ontvangt hij een brief: ze is vertrokken naar Irak om te trouwen met een krijgsheer van IS. Ze legt hem uit dat ze zijn verdriet en onbegrip begrijpt, maar dat haar overtuigingen voortkomen uit de waarden die hij haar zelf heeft bijgebracht.