“Onze Vader des Vaderlands sprak geen Nederlands”

[Recensie] Regelmatig wordt de Nederlandse geschiedenis ingezet en geclaimd in het debat over de nationale identiteit. Dat zat veel historici niet lekker, dus schreven ze de Wereldgeschiedenis van Nederland, een dikke pil vol verhalen over hoe het wel zit.

Het onlangs uitgekomen boek Wereldgeschiedenis van Nederland is op Twitter al weggezet als linkse hobby,

Worden wie je bent?

[Recensie] Waarom is een spijkerbroek een individuelere kledingkeuze dan een hoofddoek? Mellink opent Worden zoals wij, Onderwijs en de opkomst van de geïndividualiseerde samenleving, met deze vraag. We willen anders zijn dan anderen, een ‘uniek’ persoon, maar tegelijkertijd geaccepteerd worden door diezelfde gemeenschap. Mellink duikt in archieven en registers om te achterhalen hoe het onderwijs aan dit paradoxale verlangen heeft bijgedragen.

Verscheurde Joodse familie

Interview met theatermaker Ilay den Boer (1986) over het boek Het beloofde feest. Over de scheuren in een joodse familie.

[Interview] “Tussen 2008 en 2013 heb ik, ook onder de titel Het beloofde feest, zes theatervoorstellingen gemaakt: over mijn moeder, mijn oma, mijn vader, mijn opa,

Zeven keer sterven

[Recensie] Als ik u zeg dat de roman is gesitueerd in een geïsoleerd landhuis op het Engelse platteland, als ik u verder vertel dat het verhaal zich afspeelt op een onbepaald moment in de jaren twintig of dertig, als ik daaraan toevoeg dat er een strikte tweedeling is tussen de elite en de bediendes, als ik bovendien meld dat er een buitenechtelijk kind in het spel is en dat een der aanwezigen lang geleden ooggetuige is geweest van een belangrijke gebeurtenis,

Op de vlucht voor je eigen identiteit

[Recensie] Het boek begint met de zin “Ik ben Stiller niet!”, deze bewering houdt de lezer het hele boek bezig. Wanneer James Larkin White uit New Mexico herkend wordt als de verdwenen beeldhouwer Anatol Ludwig Stiller, wordt hij in Zürich opgepakt. Hij is op doorreis in Zwitserland en de beeldhouwer wordt verdacht van spionage voor de Russen.

Een familiegeschiedenis van witte Surinamers

[Signalering] Boeroes van Karin Sitalsing valt eigenlijk in hetzelfde opkomende genre van journalistieke reisbeschrijvingmeets- geschiedenis als Atjeh van Anton Stolwijk. Maar de insteek van Sitalsing is nog persoonlijker. Ze gebruikt haar familiegeschiedenis als een lens waardoor ze de geschiedenis van de Boeroes beziet, de witte kolonisten die halverwege de 19de eeuw verleid werden om uit Nederland te vertrekken en een agrarische kolonie te stichten in Suriname.

Op zoek naar een Nederlandse identiteit

[Signalering] Herman Pleij zal ons wel eens even vertellen hoe de Nederlandse identiteit er door de eeuwen heen heeft uitgezien. Wat verbeeldt hij zich eigenlijk wel? Afgaand op Pleij zou dit een typisch Nederlandse reactie zijn op diens on-Nederlands pretentieuze essay. Hij historiseert de (zelf)beelden die over Nederlanders bestaan: vond men (wijzelf inbegrepen) ons in het verleden ook al direct,

Antigone in IS setting

Kamila Shamsie verplaatst de klassieke Antigone-tragedie naar onze huidige wereld waarin culturele, religieuze en nationale identiteit hot items zijn geworden. Wanneer de wetten van de staat botsen met die van je geweten, wat moet je dan doen, vraagt Shamsie zich samen met Antigone af.

[Recensie] Zo’n tweeënhalf millennium geleden schreef Sophocles Antigone,

Een filosofische geschiedenis van het zelf

[Recensie] Niets is meer heilig, behalve het individu. Want als er één idee is dat de laatste eeuwen voortdurend aan belang heeft gewonnen, dan is dat het idee van het zelf. Of het nu gaat om mensenrechten, opvoeding, het recht op leven bij discussies over abortus en euthanasie, over onderwijs en zelfontplooiing,

Vreemdelingen uitkotsen of opeten

De Belgisch-Iraanse vrouwenrechtenactiviste Darya Safai maakte een maand geleden bekend dat zij lid wordt van een conservatieve Vlaams-nationalistische partij. Darya Safai laat weten dat ze ervan overtuigd is dat vreemdelingen hier kunnen integreren door de Vlaamse identiteit over te nemen en normen en waarden die daarmee samenhangen te delen. Best mogelijk dat dit opnieuw een zondermeer briljante strategische zet is van N-VA voorzitter Bart De Wever en dat hij zijn nieuwe partijgenote zal etaleren als blijk en bewijs van de eigen openheid.