Kunst geeft betekenis aan het leven

[Recensie] Tijdens de Tweede Wereldoorlog roofden de nazi’s op grote schaal kunst. Hitler en Göring vulden zo hun eigen museumcollectie. Ze stroopten musea af en stalen de kunst of kochten ze voor een veel te lage prijs. Joden moesten hun kunst achterlaten als ze moesten vluchten of opgepakt werden. Soms gaven ze elkaar hun kunst in bewaring.

Grandioos verwoord portret van zoekende, twijfelende jongeman

[Recensie] Wat betekent het om een Vietnamese immigrant in Amerika te zijn? En homo bovendien? Ocean Vuong schreef er een ontstellend knappe debuutroman over, “Een puinhoop” en “een diepe val” zoals hij zelf schrijft, maar wel een immens mooie.

Iedere lente vertrekken vanuit de bergen in Centraal-Mexico miljoenen monarchvlinders in noordelijke richting.

Wanneer identiteitspolitiek grimmig wordt

[Recensie] Sinds kort mogen ze zij aan zij staan in mijn boekenkast: Witte Onschuld van Gloria Wekker en Witte Schuld van Elma Drayer. De eerste in witte kaft, de tweede in het zwart. Beide een pleidooi tégen hun titulaire begrippen.

Hoewel, dat is niet helemaal waar.

Schitterend, rijk debuut!

[Recensie] Ocean Vuong (1988) heeft, zeker gezien zijn leeftijd, als dichter al behoorlijk veel prijzen in de wacht gesleept. Weliswaar vooral in de Verenigde Staten maar het zou zomaar kunnen dat zijn ster ook hier zal schitteren na verschijning van zijn debuut als romanschrijver, Op aarde schitteren we even.
Vuong, geboren in Vietnam,

Onnavolgbare roman over identiteit en radicalisering

[Recensie] Maryse Condé (1937) is een van de ‘grand old lady’s’ van de zwarte literatuur. Condé werd geboren in het Caraïbische gebied, in het Franse Guadeloupe, ze studeerde in Parijs en werkte een groot aantal jaren in West-Afrikaanse landen zoals Mali. Met Ségou, dat zich afspeelt in Mali werd ze wereldberoemd.

Interessante perspectieven op transgenderisme

[Recensie] De titel verklapt het al een beetje en inderdaad, dit boek gaat over een transgender. Maar vooral gaat het over het broertje en de ouders, hoe zij met de transitie omgaan en wat een moeite dat soms kost.

John Boyne is onder andere bekend van De jongen in de gestreepte pyjama en heeft nu,

“Zeg maar ja tegen het leven”

Recensie] Orlando is de meest sprankelende, levendige, vitale roman van Virginia Woolf die ik tot dus ver gelezen heb. Ze speelt in het boek met taal, met de tijd en met het gendervraagstuk. Het lijkt of Woolf tijdens het schrijven een vrijheid had die ze bij andere boeken veel minder had.

Een ieder heeft zijn eigen waarheid

[Recensie] Al in 1934 schreef de Tsjechische Karel Čapek zijn boek Meteoor, dat nog steeds heel fris leest. Daarvoor heeft de vertaalster Irma Pieper uitstekend werk geleverd. Het verhaal begint in een ziekenhuistuin, een felle wind en iemand die op sterven zou liggen. Tijdens slecht weer, met zeer zware windstoten,

Mattias, nummer twee uit zelfbehoud. Hij kan niet anders.

“Het vereist enorme wilskracht, mazzel en vakkundigheid om eerste te worden. Maar er is een reusachtig hart voor nodig om nummer twee te zijn.”

[Recensie] Dit is een van de vele mooie zinnen en het levensmotto van de hoofdpersoon, Mattias, in Buzz Aldrin, waar ben je gebleven?

Spitsvondige satire

De eerste zin:

“Ik sta bekend onder vele pseudoniemen, maar laten we beginnen met de naam die ik bij mijn geboorte kreeg.”

[Recensie] Zakaria dus, dat is de echte naam van de hoofdpersoon uit Fikry El Azzouzi’s nieuwste roman, maar naarmate het verhaal vordert scharrelt hij er nog een paar andere op,