Persoonlijke herinneringen van Friese Indiëgangers

[Recensie] In Op klompen door de dessa vertelt Speerstra het verhaal van een aantal Friese Indië-veteranen. Rasverteller Speerstra weet als geen ander de levenswandel van deze boerenjongens bij het grote publiek voor het voetlicht te brengen. De tragiek van de jonge mannen die, terwijl ze net de ene oorlog overleefd hadden,

Een verzwegen verleden in Nederlands-Indië

[Recensie] Onlangs [2014/red.] ontving ik van Cossee twee non-fictie boeken die veel met elkaar gemeen hebben.  Ilse Akkermans, een dochter van een oorlogsvrijwilliger die in Nederlands-Indië vocht en Eefje Rammeloo, een kleindochter van een grootmoeder die in de oorlog naar haar liefste in Duitsland vertrok, zijn in hun familiegeschiedenissen gedoken om er een verhaal uit te halen,

Een nieuwe visie op de dekolonisatie van Indonesië

[Recensie] De Jongs fascinatie voor de roerige dekolonisatieperiode is niet vreemd, in 1962 werd hij als dienstplichtig militair naar Nieuw-Guinea gestuurd toen de crisis met Indonesië richting het kookpunt steeg. Dit boek vormt een synthese van twee van zijn eerdere onderzoeken naar de periode van Indonesische dekolonisatie: Diplomatie of Strijd (1988) en Avondschot (2011).

Dekolonisatiegeschiedenis in het klein

[Recensie] Indië. Voor veel Nederlanders is het nog altijd de meest gebezigde benaming wanneer men over Indonesië spreekt. Indië bestaat niet meer, en in die zin is de benaming van het land waar deze mensen herinneringen over ophalen uiterst toepasselijk, dat land, die samenleving bestaat immers ook niet meer. In Echo’s van Indië gaat Kester Freriks op zoek naar verhalen over de zo ingrijpende periode waarin Indië Indonesië werd;

Het gras is nergens groener

[Recensie] Oost West, Thuis Best is de onuitgesproken teneur van vrijwel alle reisliteratuur. Het gras is niet groener achter de horizon, het is blauw of rood, het is eigenlijk geen gras. De bewoners van vreemde landen lijken op mensen, en soms krijg je het gevoel dat ze het ook zijn. Maar bij nadere bestudering rijst grote twijfel en hoe langer de reis,

Een koortsdroom van ellende

[Recensie] Oorlog is op zijn best geen lolletje en wie het heeft meegemaakt houdt er herinneringen aan over die verwerking behoeven. Soms worden ze opgeschreven, uit therapeutische overwegingen, of om bij te dragen aan kennis over wat er gebeurde, of als literaire uiting. Als dergelijke herinneringen het brengen tot een publikatie gaat het meestal om een boek waarin die doelstellingen gecombineerd zijn.

Hoe Nederland in onwetendheid werd gehouden over de ware aard van de oorlog in Indonesië

[Recensie] De gecensureerde oorlog gaat over de werking van de militaire voorlichtingsdiensten in de Indonesische dekolonisatieperiode. Auteur Louis Zweers heeft ruime ervaring met fotohistorisch onderzoek naar deze tijd en bracht in het verleden al verscheidene boeken uit die als onderwerp het Nederlandse leger in ‘de Oost’over de periode 1945-1950 hadden. 

Er was altijd wel ergens strijd

[Recensie] Piet Hagens Koloniale oorlogen in Indonesië staat op de longlist voor de Libris Geschiedenisprijs 2018. Dat is niet verwonderlijk, want Hagen heeft een standaardwerk geschreven waar voorlopig geen verbetering van te verwachten is. Het boek dat bij tropische hitte vorige maand uitkwam, behandelt meer dan vijfhonderd conflicten die werden uitgevochten in een tijdspanne van ruim 450 jaar (1510-1975).

De onmacht van een klein volk dat de moed niet vond om groot te zijn

[Recensie] Aan het begin van zijn boek stelt Van Liempt dat niet eerder in de literatuur over het Nederlands-Indonesisch conflict de vraag is gesteld waarom Nederland een oorlog begon. Dit is wel erg kort door de bocht, zo niet aantoonbaar onjuist. Om slechts een tweetal voorbeelden te noemen: In Van den Doel’s Afscheid van Indië wordt zeer gedetailleerd uit de doeken gedaan waarom de groep die was voor militair ingrijpen zo sterk stond en talrijk was,

De verantwoordelijkheid voor excessief geweld 

[Recensie] Van Doorn’s en Hendrix’ standaardwerk over de militaire excessen die in de jaren 1945-1950 in Indonesië hebben plaatsgevonden bestaat uit twee delen; een eerste deel dat handelt over de koloniale voorgeschiedenis voorafgaand aan de eufemistisch bekend geworden Politonele Acties, en een tweede deel dat inzoomt op de geweldplegingen tijdens deze oorlogshandelingen. Daarbij is het boek opgebouwd uit verschillende lagen die van algemeen naar de kern voeren,