Laat de energietransitie niet te snel gaan

Kunnen we genoeg energie uit zon en wind halen? Moeten we de kerncentrales in ere herstellen? En is het wel slim om van het gas af te gaan? Simon Rozendaal plaatst kanttekeningen bij de energietransitie, in zijn boek Warme aarde, koel hoofd.

[Recensie] Mocht je bij de titel van dit boek vermoeden dat je hier het zoveelste betoog over de (al dan niet overdreven) ernst van de klimaatverandering in handen hebt,

Tegenvallend studie over kernenergie

[Recensie] Onlangs verscheen Kernenergie als kans van de Finse auteurs Rauli Partanen en Janne Korhonen. De oorspronkelijke publicatie was in 2015 in het Fins verschenen, in 2017 actualiseerden de schrijvers de tekst, en nu is er dan de Nederlandse vertaling. Aanleiding voor het boek was, zo lezen we op de achterflap, de constatering dat het klimaatdebat gekenmerkt is door “een onjuiste presentatie van onderzoeksresultaten en door wensdenken over technologische wonderen.”

Kritisch op zijn eigen strijdbroeders

[Recensie] Doorgaans wordt er niet kritisch genoeg nagedacht over de energietransitie en dat is riskant. Marco Visscher beschrijft in een vlotlezend boekje de belangrijkste dilemma’s en denkrichtingen over duurzame energie aan de hand van zijn eigen mentale ontwikkeling van idealistisch journalist, die zich specialiseerde in het interviewen van dwarse denkers en gaandeweg als ecomodernist is gaan inzien dat zijn oorspronkelijke optimisme naïef was.

Leven in Tsjernobyl

[Recensie] In 1986 ontplofte er een kerncentrale in Tsjernobyl, Oekraïne, vlakbij de grens met Wit-Rusland. De communistische overheid zorgde ervoor dat er geen paniek uitbrak in Wit-Rusland. Pas na een paar dagen werden jodiumpillen uitgedeeld en na een aantal weken werden er nog dorpen in de buurt van de kerncentrale geëvacueerd. In Nederland mochten we geen verse spinazie eten en de koeien mochten een tijd niet naar buiten. 

De gevolgen van 1986

[Recensie] Twee jaar geleden las ik De generatorgeneratie van Franka Hummels, over jonge mensen in Wit-Rusland. De kernramp in Tsjernobyl in 1986 heeft veel invloed op hun leven: ze kampen met gezondheidsklachten, onvruchtbaarheid en veel familieleden zijn overleden. Voor hen is dat echter de normaalste zaak van de wereld en er wordt weinig over gepraat.

Eindelijk is er dan een biografie over Jaap Kistemaker. Weliswaar beperkt deze zich tot de jaren 1945-1962, maar dat is gerechtvaar­digd. In die tijd heeft Kistemaker met zijn onderzoek aan uraniumverrijking zijn belangrijkste wetenschappelijke werk verricht. Daarna was hij een suc­cesvolle directeur van een FOM-insti­tuut en dat is vast minder interessant.

Dat de biografie Streeflands proef­schrift is valt pas op bij het dank­woord.

Nederland als grote speler bij uraniumverrijking

De Nederlandse fysicus Jaap Kistemaker was in Europa de eerste die uranium kon verrijken.

[Recensie] Direct na de Tweede Wereldoorlog leefde zowel bij wetenschappers als politici het idee dat kernenergie de energiebron van de toekomst zou zijn. De grote belangstelling voor deze techniek was een direct gevolg van de atoombomaanval op Hiroshima op 6 augustus 1945.

Oud nucleair afval is hèt probleem

[Recensie] In Finland is de vijfde kerncentrale van het land in aanbouw, een zesde en een zevende staan op de planning. De Finnen bouwden rond 2003 de eerste geologische opberglocatie voor radioactief afval, op 400 m diepte in een granieten mijnput op het eiland Olkiluoto. Ondanks aanvankelijk verzet van de bevolking is het project inmiddels succesvol te noemen,