“Op dat moment zag Marie iets wat niemand nog was opgevallen”

De auteur

[Recensie] E.T.A Hoffmann (1776 – 1822) was een Duits jurist, componist, tekenaar en auteur. Hij heette eigenlijk Wilhelm, maar bewonderde Mozart zo, dat hij zijn derde voornaam veranderde in Amadeus. Hij was een flinke muziekliefhebber. Zijn verhalen zijn geschreven in een pathetische, jachtige stijl.

Gewone en toch bijzondere buren

[Recensie] Een Nederlands debuut maakt nieuwsgierig. Lemniscaat geeft met regelmaat nieuwe auteurs de ruimte en niet zelden blijft het bij dat eerste boek. Maar voor hetzelfde geld hebben we met een interessante nieuwe stem te maken, van wie we nog veel gaan horen. Annejan Mieras is leerkracht op een vrije school en schreef in haar vrije tijd Portiek Zeezicht.

Van Banshee tot Vampier

[Recensie] Een gewone atlas, laten we zeggen een wereld- of een dierenatlas, is zeker nog nodig vandaag de dag. Maar een atlas van monsters en mythische wezens? Voegt dat iets toe?

De vraag stellen is hem beantwoorden: natuurlijk voegt zo’n atlas een heleboel toe. Een enorme prikkeling van de fantasie van je dochter of zoon om mee te beginnen.

Fanboek voor de jeugd

[Signalering] Uitgeverij Voetbal International heeft er goed aan gedaan om FC Barcelona Het Ultieme Fanboek te laten schrijven door een echter kenner van de voetbalclub en de stad Barcelona Edwin Winkels. Al decennia lang volgt hij de club, spelers en officials op de voet doordat hij de stad en Catalonië tot in detail kent,

Een prachtgezin

Tijdens zijn lezingen geeft onderwijsman Marcel van Herpen wel eens een alarmerende casus van een probleemkind, om vervolgens te verklappen dat hij zojuist Pippi Langkous heeft beschreven.

Daar moest ik aan denken bij het lezen van Troep, het debuut van Ilse Bos. De ‘troep’, dat zijn dertien kinderen die zelfstandig op woonboot de Blauwtje wonen,

Van Kakapo tot Blauwe Mandarijnpitvis

[Recensie] Een papieren dierenatlas voor kinderen, is dat nog nodig? Geef je dochter of zoon een tablet of mobiel, laat ze ‘Fluithaas’ inspreken op Google en de afbeelding verschijnt. In kleur, met een Wikipedia-link waar meer details van de Fluithaas met al zijn exotische varianten gegeven worden dan je ooit nodig zult hebben.

Van de hellehond, de trolkat en de gremlin

[Recensie] Fabeldieren is bij de eerste kennismaking een indrukwekkend en monumentaal boek. Groot van formaat, overrompelend in de illustraties van al die merkwaardige wezens, en rijk aan kwantiteit. Floortje Zwigtman is niet bepaald over één nacht ijs gegaan bij dit grootse overzicht van dieren die niet echt bestaan maar een rol spelen in volksverhalen,

Een goed bewaard geheim

[Recensie] Achter de Balistraat is een klein hofje. Daar woont meneer Bikbergen, een antiquair die achter zijn huis de meubels maakt die hij aan de voorkant als antiek verkoopt. Aardige man. Verder Frieda, een corpulente ouwe mopperkous met een hart van goud, die het – vanwege de dunne tussenmuren – altijd aan de stok heeft met de onverstoorbare student Mik die alleen kan leren bij luide muziek.

Cruijffiaanse logica van Joke van Leeuwen

[Recensie] Deef woont bij zijn moeder en doet vaak leuke dingen met zijn vader die ergens anders woont. Toen ik van Joke van Leeuwen begint overrompelend sterk met  het maken van een mislukte tekening van die vader. In zijn hoofd zie hij er heel mooi maar op de tekening is het niks.

Iedereen wijst naar de nieuweling

[Recensie] De literaire kinderboekenwereld schrok een aantal jaren  geleden op toen Tosca Menten en vervolgens Harmen van Straaten werden gevraagd het Kinderboekenweekgeschenk 2012 en 2013 te schrijven. Dat was doorgaans een eer die de ‘elite’ ten deel viel, de schrijvers met een literair uitgangspunt, zeg maar.