Jongeren van lang geleden, er is niets veranderd

[Recensie] In Seks, drugs en rock ‘n’ roll in de Gouden Eeuw geeft historicus Benjamin B. Roberts een inkijkje in het leven van jonge mannen in de eerste helft van de zeventiende eeuw in de Republiek. De Republiek was toen het rijkste land ter wereld en met twee miljoen inwoners het meest dichtstbevolkte land van Europa en meest verstedelijkte gebied in Noord-Europa.

Levens vol muziek

[Recensie] Zeemansgraf voor een kort verhaal is een drieluik over het ongewenst zwanger geraakte meisje Jet Hamelink, de door haar ter adoptie afgestane zoon Jurre en diens dochter Fine. Zij erven Jets muzikale talent en dat is uiteindelijk het enige dat hen stuk voor stuk op de been houdt. De drie delen waaruit de roman bestaat zijn elk aan één van hen gewijd.

Eiersnijders, bierflessen en mechanische insecten

Theo Loevendie is bijna negentig en druk met het schrijven van muziek die de komende jaren wordt uitgevoerd. Gelukkig vond hij tijd voor zijn Memoires van een componist, waarin hij aan de hand van anekdotes en beschouwingen terugkijkt op zijn leven tot nu toe.

[Recensie] Weinig bekend is dat Theo Loevendie (1930) de grondlegger is van de Maximal Music,

Zijn eerste én eeuwige liefde

 Na Maarten ’t Harts kerkverlating was het Johann Sebastian Bach die zijn leven redde. Die conclusie is vrijwel onontkoombaar voor wie zijn boek over de grote componist leest. ’t Hart stort daarin niet alleen zijn platen- en partiturenkast over ons uit, maar ook de complete Bachbibliotheek.

[Recensie] “Met deze muziek kun je jezelf al neuriënd uit elk moeras omhoogtrekken.” Maarten ’t Hart laat er geen twijfel over bestaan hoe belangrijk de muziek van Bach voor hem is.

“Huil als een vent!”

[Recensie] Soms – heel soms – zou je willen dat de Matthäus-Passion niet bestond. Johann Sebastian Bach (1685-1750) componeerde in een onnavolgbaar tempo het ene na het andere meesterwerk, elk met bestaansrecht op zich, maar zijn Johannes-Passion lijkt altijd in de schaduw te moeten blijven staan van diens grote broer. Zo voelen ook Mischa Spel (NRC) en Floris Don (programmeur Rotterdams Filharmonisch Orkest) zich in de ondertitel van hun ‘luistergids’ gedwongen zich te verantwoorden: deze kleine passie is “minstens zo mooi (…) als de Matthäus”.

Dansmuziek van de grote componist

[Recensie] “Geen dag zonder Bach” is een vaak gehoorde uitspraak onder Bach-liefhebbers. Wat zo fascinerend is aan Johann Sebastian Bach weet niemand tot op heden te onthullen. Wat de kenners wel weten is dat Bach de ziel zo weet te raken dat wanneer je eenmaal iets van deze componist hebt tot je laten doordringen,

Het zelfportret van Kurt Van Eeghem

Klara-luisteraars [Klara is een klassieke muziekzender in België/red.] weten dat Kurt Van Eeghem zich op hun zender graag laat kennen als een fijnproever van de schone kunsten. Nu is zijn kijk tussen twee kaften gegoten, Schone Kunsten geheten. Net als in zijn gelijknamige radioprogramma gidst Van Eeghem zijn publiek door een landschap waar leken soms moeilijk het verschil zien tussen schoonheid en ‘brol-united’.

Sociologie van het internationale concours

[Signalering] In de afgelopen vijftig jaar vond er een ware hausse aan muziekconcoursen plaats. Waren er in 1957 nog dertien internationale concoursen geregistreerd bij de World Federation of International Music Competitions, in 2010 waren dat er al 129. Deze vertienvoudiging reflecteert het toegenomen belang van deze ‘spektakels van sublimatie’ voor het artistieke veld,

Trekken aan een dood paard

[Recensie] Een lijvig boek, zo kunnen we Afscheidstournee wel noemen. Vrouwkje Tuinman neemt de tijd om het curieuze verhaal van de beroemde violist Nicolò Paganini te verslaan. Na zijn dood, wel te verstaan.

Omdat Paganini bij leven (en op zijn sterfbed) niets van de kerk wilde weten, krijgt Paganini’s zoon van die kerk en dus van de autoriteiten geen toestemming om zijn vader officieel te begraven.

Portret van een goed vaderlands huwelijk

Recensie van Elly Kamp, Ferdinand en Johanna. Dubbelbiografie van schrijver F. Bordewijk en componiste J. Bordewijk-Roepman.

De vrouw (of man) van een beroemde partner moest tot voor kort bijna altijd genoegen nemen met een bijrol in diens biografie. Maar de laatste tijd verschijnen er opeens opmerkelijk veel dubbelbiografieën,