Schubert in Schijndel

[Recensie] René den Ouden, filosoof en historicus, schrijft in deze autobiografische roman over de ziekte en dood van zijn moeder. Hij pakt dit echter anders aan dan de meeste boeken over moeders, want bij hem is de context heel belangrijk, de omgeving van zijn moeder: familie, geloof, muzikaliteit, economische omgeving, een fataal auto ongeluk. Hij beschrijft dit uitvoerig,

“We gaan u verschonen, ma”

[Recensie] De rode draad door dit boek is het ziekbed en de wil tot euthanasie van oma. In de hoofdstukken die zich afspelen in 2013 en 2014 wordt dit beschreven vanuit de ik-vorm. Deze persoon is de kleindochter van oma, die Rozenbottel wordt genoemd.

De andere hoofdstukken vinden plaats in de jaren 1938,

Eerst lezen en daarna luisteren

[Recensie] Veerle Janssens was journaliste. Na een burn-out gooide ze op haar vijftigste verjaardag het roer drastisch om. Ze begon in een nieuwe baan en kocht een nieuwe piano. Ze besloot in het jaar daarna alleen nog pianostukken van vrouwelijke componisten te spelen en het boek Vrouw aan de piano te schrijven.

Een rumoerige eeuw muziekgeschiedenis

De welhaast meest onbegrepen muziek in zo’n honderd pagina’s helder en enthousiast uitleggen? Ja dat kan.

[Recensie] Er is iets raars met moderne muziek. Niet met die muziek, maar met de term. De muziek staat in de traditie van wat we klassieke muziek noemen. Het zou enigszins raar zijn om muziek van nu als ‘klassiek’ aan te duiden,

Zelfontplooiing, liefde en vriendschap in sterke debuut roman

[Recensie] Jana, Brit, Henry en Daniel vormen samen het Van Ness-strijkkwartet. De vier compleet verschillende karakters, die tijdens hun conservatoriumopleiding als groep gestart zijn, proberen stap voor stap de muziekwereld te veroveren. Dit gaat niet zonder horten of stoten – zowel op persoonlijk niveau als op het gebied van hun carrière. 

Jongeren van lang geleden, er is niets veranderd

[Recensie] In Seks, drugs en rock ‘n’ roll in de Gouden Eeuw geeft historicus Benjamin B. Roberts een inkijkje in het leven van jonge mannen in de eerste helft van de zeventiende eeuw in de Republiek. De Republiek was toen het rijkste land ter wereld en met twee miljoen inwoners het meest dichtstbevolkte land van Europa en meest verstedelijkte gebied in Noord-Europa.

Levens vol muziek

[Recensie] Zeemansgraf voor een kort verhaal is een drieluik over het ongewenst zwanger geraakte meisje Jet Hamelink, de door haar ter adoptie afgestane zoon Jurre en diens dochter Fine. Zij erven Jets muzikale talent en dat is uiteindelijk het enige dat hen stuk voor stuk op de been houdt. De drie delen waaruit de roman bestaat zijn elk aan één van hen gewijd.

Eiersnijders, bierflessen en mechanische insecten

Theo Loevendie is bijna negentig en druk met het schrijven van muziek die de komende jaren wordt uitgevoerd. Gelukkig vond hij tijd voor zijn Memoires van een componist, waarin hij aan de hand van anekdotes en beschouwingen terugkijkt op zijn leven tot nu toe.

[Recensie] Weinig bekend is dat Theo Loevendie (1930) de grondlegger is van de Maximal Music,

Zijn eerste én eeuwige liefde

 Na Maarten ’t Harts kerkverlating was het Johann Sebastian Bach die zijn leven redde. Die conclusie is vrijwel onontkoombaar voor wie zijn boek over de grote componist leest. ’t Hart stort daarin niet alleen zijn platen- en partiturenkast over ons uit, maar ook de complete Bachbibliotheek.

[Recensie] “Met deze muziek kun je jezelf al neuriënd uit elk moeras omhoogtrekken.” Maarten ’t Hart laat er geen twijfel over bestaan hoe belangrijk de muziek van Bach voor hem is.

“Huil als een vent!”

[Recensie] Soms – heel soms – zou je willen dat de Matthäus-Passion niet bestond. Johann Sebastian Bach (1685-1750) componeerde in een onnavolgbaar tempo het ene na het andere meesterwerk, elk met bestaansrecht op zich, maar zijn Johannes-Passion lijkt altijd in de schaduw te moeten blijven staan van diens grote broer. Zo voelen ook Mischa Spel (NRC) en Floris Don (programmeur Rotterdams Filharmonisch Orkest) zich in de ondertitel van hun ‘luistergids’ gedwongen zich te verantwoorden: deze kleine passie is “minstens zo mooi (…) als de Matthäus”.