De stad of het meisje?

[Recensie] Heddi is als tiener naar Italië gekomen als uitwisselingsstudente, en is daar blijven hangen. Ze heeft er de middelbare school afgemaakt en studeert nu linguïstiek in Napels. Ze leert de geologiestudent Pietro kennen als hij haar een cassettebandje geeft dat hij voor haar heeft gemaakt en dat is het begin van hun relatie.

Een liefdesjournaal

[Recensie] In Drift volgen we Bregje. Een jonge vrouw die na tien jaar haar relatie met Luc verbreekt, en de nacht inloopt met niets meer dan een backpack gevuld met volgeschreven dagboeken en schriftjes. Dagboeken waarin ze haar liefdesgeschiedenis met Luc met overweldigende details en scherpe analyses heeft geprobeerd te beschrijven.

“Mijn eigen verhaal duw ik dan maar onder het bed.

Romantiek met een schaterlach

[Recensie] Annabelle Granger is, met haar niet te temmen bos rode haar en haar spontane acties, het typische voorbeeld van 12 ambachten en 13 ongelukken. Al haar familieleden zijn succesvol in het leven maar bij Annabelle wil het maar niet lukken. Haar grootmoeder had een klein huwelijksbureau en laat de database en een paar lastige klanten aan Annabelle na.

Lamlendige misantroop wekt toch sympathie op

[Recensie] Om maar met de deur in huis te vallen: de titel is dubbelzinnig bedoeld. Zo dat hebben we gehad, er is een pruimelaar in het boek en een vrouw, geplukt wordt er ook. Zo ongeveer kan de titel, mooi gedrukt op een nachtblauwe ondergrond, geduid worden. Ook staat een gestileerd takje van de pruimelaar met een paar witte vruchtjes op de omslag.

Ongrijpbaar

De eerste zin:

“Een veelvoorkomend filmshot: iemand, meestal een vrouw, in bad, het gezicht vlak onder het wateroppervlak.”

[Recensie] In het begin van Niña Weijers tweede, fel verwachte roman Kamers antikamers haalt de vertelster een herinnering op. Voor een krant moest ze een oudere schrijfster interviewen voor wie ze niet alleen bewondering maar meteen ook liefde voelde.

Hoe het lot twee mensen bijeenbrengt en ook niet…

“Dat heb je me allemaal nooit verteld, zegt hij. Toen we…
Met jou was het anders. We waren, nou ja. Alles was anders.”

[Recensie] Ierland. Het lot bepaalt dat de levens van twee jonge mensen elkaar kruisen.

Als zielsverwanten voelen ze zich aangetrokken tot elkaar zoals de afbeelding laat zien,

Wisselvallige opvolging van verhalen

[recensie] Bij de titel Eindeloos eiland denk ik aan een poëtisch boek waarin ik lekker kan wegdromen. Maar het wordt eerst een kleine worsteling, want de schrijfstijl van Huub Beurskens is bijzonder. Hij maakt vaak lange zinnen en gebruikt veel exotische Nederlandse woorden plus af en toe onvertaalde zinnen in een andere taal (Italiaans,

De doorzetter wordt beloond

[Recensie] Als je aan De bekentenis van Adria van  Jaume Cabré wilt beginnen moet je voorbereid zijn op een verhaal dat heel veel van de lezer eist. Het is complex, de verschillende perspectieven, de veel voorkomende tijdsprongen waarbij soms in een zin meerdere eeuwen worden overbrugd en de soms lange zinnen maken het tot een boek dat elke seconde verslapping van de aandacht afstraft,

Mattias, nummer twee uit zelfbehoud. Hij kan niet anders.

“Het vereist enorme wilskracht, mazzel en vakkundigheid om eerste te worden. Maar er is een reusachtig hart voor nodig om nummer twee te zijn.”

[Recensie] Dit is een van de vele mooie zinnen en het levensmotto van de hoofdpersoon, Mattias, in Buzz Aldrin, waar ben je gebleven?

Idealen aan gruzelementen

Eerst was er de zee, de eerste roman van Tomás González, is inmiddels al ruim dertig jaar geleden voltooid. Het is een boek dat langzaam maar onstuitbaar aan erkenning heeft gewonnen en dat proces is nog steeds niet tot stilstand gekomen. In eerste instantie is het in eigen beheer uitgegeven, zonder dat daar door de auteur ruchtbaarheid aan werd gegeven.