In de voetsporen van Darwin

[Vooraankondiging] Vandaag, 6 februari, wordt in Amsterdam een boek gepresenteerd over vier bijzondere Nederlandse wetenschappers. Geënthousiasmeerd door Darwin en de Duitse embryologie trokken aan het eind van de negentiende eeuw Nederlandse ontwikkelingsbiologen vanuit hun nieuwe laboratoria naar buiten. Onder leiding van Pieter Harting bekeken en vergeleken studenten onder de microscoop nauwkeurig de ontwikkelingsstadia van verschillende plant- en diersoorten.

Een familiegeschiedenis in recepten

[Recensie] Boeken met Indische recepten zijn er genoeg zou je zeggen. Ach, zijn er ooit genoeg? Ze zijn toch altijd weer anders. Maar zo bijzonder als het boek Indische koffer vol recepten van Pascale van Onselen zijn er maar weinig. Centraal in het boek staat de tjobèk (grote platte vijzel) die al generaties lang in de familie wordt doorgegeven.

De eenzaamheid van het koekoeksjong

[Recensie] Minder recente gebeurtenissen in Oost-lndië hebben altijd een speciale plaats gehad in het werk van Rudy Kousbroek, zoals geregelde lezers van deze krant [NRC-Handelsblad/red.] ongetwijfeld weten. In Het Oostindisch kampsyndroom is een groot aantal stukken gebundeld die hij moest schrijven omdat hij daar geboren is en er een groot deel van zijn jeugd doorbracht.

Daendelslezing 2018

Omgaan met een koloniaal verleden

[Recensie] Iedere twee jaar wordt door de Stichting Daendels een publiekslezing georganiseerd om de belangstelling voor de Bataafs-Franse periode, de Patriottentijd en de figuur van Herman Willem Daendels te vergroten. Jaren geleden deden we al eens verslag van de lezing van 2011. Dit jaar sprak hoogleraar Koloniale en Postkoloniale Geschiedenis Gert Oostindie over het fenomeen van de postkoloniale beeldenstorm.

Rassenonderzoek in Nederlands-Indië

[Recensie] De term rassenonderzoek roept tegenwoordig een hoop negatieve associaties op. In de negentiende eeuw was de fysische antropologie die zich met de verschillen tussen verschillende volken bezighield een geaccepteerde tak van wetenschap. Het misbruik van antropologisch onderzoek in Hitler’s Derde Rijk heeft ervoor gezorgd dat de fysische antropologie uit de negentiende en begin twintigste eeuw ook lange tijd in het perspectief van de misdaden ten tijde van de Tweede Wereldoorlog gezien werd.

Persoonlijke herinneringen van Friese Indiëgangers

[Recensie] In Op klompen door de dessa vertelt Speerstra het verhaal van een aantal Friese Indië-veteranen. Rasverteller Speerstra weet als geen ander de levenswandel van deze boerenjongens bij het grote publiek voor het voetlicht te brengen. De tragiek van de jonge mannen die, terwijl ze net de ene oorlog overleefd hadden,

Een verzwegen verleden in Nederlands-Indië

[Recensie] Onlangs [2014/red.] ontving ik van Cossee twee non-fictie boeken die veel met elkaar gemeen hebben.  Ilse Akkermans, een dochter van een oorlogsvrijwilliger die in Nederlands-Indië vocht en Eefje Rammeloo, een kleindochter van een grootmoeder die in de oorlog naar haar liefste in Duitsland vertrok, zijn in hun familiegeschiedenissen gedoken om er een verhaal uit te halen,

Een nieuwe visie op de dekolonisatie van Indonesië

[Recensie] De Jongs fascinatie voor de roerige dekolonisatieperiode is niet vreemd, in 1962 werd hij als dienstplichtig militair naar Nieuw-Guinea gestuurd toen de crisis met Indonesië richting het kookpunt steeg. Dit boek vormt een synthese van twee van zijn eerdere onderzoeken naar de periode van Indonesische dekolonisatie: Diplomatie of Strijd (1988) en Avondschot (2011).

Dekolonisatiegeschiedenis in het klein

[Recensie] Indië. Voor veel Nederlanders is het nog altijd de meest gebezigde benaming wanneer men over Indonesië spreekt. Indië bestaat niet meer, en in die zin is de benaming van het land waar deze mensen herinneringen over ophalen uiterst toepasselijk, dat land, die samenleving bestaat immers ook niet meer. In Echo’s van Indië gaat Kester Freriks op zoek naar verhalen over de zo ingrijpende periode waarin Indië Indonesië werd;

Het gras is nergens groener

[Recensie] Oost West, Thuis Best is de onuitgesproken teneur van vrijwel alle reisliteratuur. Het gras is niet groener achter de horizon, het is blauw of rood, het is eigenlijk geen gras. De bewoners van vreemde landen lijken op mensen, en soms krijg je het gevoel dat ze het ook zijn. Maar bij nadere bestudering rijst grote twijfel en hoe langer de reis,