Radeloos zonder rede

[Recensie] De leraar Frans kwam uit Groningen. Op mijn keurige school viel dat op. Hij was niet altijd even goed te verstaan, zeker niet als hij opgewekt in het Frans begon. Het klonk een beetje zoals ze in de Provence praten, maar dan versneden met boorslijpsel van rotte kiezen. “Albert Camus”, zo zei hij eens,

Grunberg: slechte sex leidt soms tot goede poëzie

[Recensie] Harry Mulisch schrijft het boekenweekgeschenk pas na zijn zeventigste. Arnon Grunberg deed het al toen hij zesentwintig was. Riskant. Want is er nog leven na het boekenweekgeschenk of zijn die honderdduizenden exemplaren de grafzerk op je schrijverschap? Wellicht uit angst daarvoor begon Grunberg te schilde­ren. En waarschijnlijk ook voor de grap,

Liederrijk en jongensachtig poeziedebuut

[Recensie] Van de vierkante man, het poëziedebuut van Ilja Leonard Pfeijffer, heeft iets van een maandagochtendsandwich. Een maandagochtendsandwich bestaat uit oud brood van zaterdag maar heeft als beleg het beste van wat uit het weekeind overbleef: geraffineerde vissalade, vliesdun gesneden wild. De bundel van Pfeijffer begint evenmin veelbelovend. Wie zich daarentegen door het oude brood van een paar poëticale verzen heen eet en het droge einde op de koop toe neemt,

Tot gas zult gij wederkeren

[Recensie] Sinds jaar en dag verschijnt er van Komrij slechts mondjesmaat poëzie, meest in bibliofiele edities van enkele bladzijden. Daar lijkt een kentering in te komen. Zijn zojuist [1999/red.] verschenen bundel, Rook zonder vuur, telt weliswaar ook niet meer dan twintig verzen, maar dit laatste kalenderjaar van het millenni­um kunnen we elke maandagmor­gen op de voorpagina van het Algemeen Dag­blad een sonnet van Komrij aan­treffen.

Niet omdat er antwoorden zijn

[Recensie] Een van de dingen waar Rutger Kopland patent op heeft is de vraagtekenloze vraag. Ik geef toe, dat ging wel eens vervelen de laatste bundels, en ook in zijn vorige week verschenen Over het verlangen naar een sigaret komen zulke zacht betogende vragen vaak terug, als de bromvlieg op een bewolkte zomeravond.

Het leven van Johan Andreas dèr Mouw

[Recensie] Beetje sneu verhaal. Komt op 29 juli 1919 eindelijk je eerste dichtbundel uit, ben je net drie weken daarvoor overleden. Het overkwam Johan Andreas dèr Mouw, wiens volwassen leven toch al geen feestje was. Een misgelopen academische carrière als filosoof, verboden en onbeantwoorde liefdes, een Achterhoeks schandaal dat de landelijke pers haalde,

Alleen het ogenblik is oud

[Recensie]  Er kleeft iets merkwaardigs aan klassieke poëzie. Sommige regels zijn zo bekend dat ze tot op de draad versleten lijken. “Egidius waer bestu bleven” dreigt een regel te worden als “Wilhelmus van Nassouwe”; “Lees maar, er staat niet wat er staat” krijgt dezelfde allure als “Even Apeldoorn bellen” en “Denkend aan Holland zie ik brede rivieren”

De schrik huist in de kamer

[Recensie] Waarover gaan de gedichten van Eva Gerlach? Over teneergedrukt worden en weer opfladderen – voorzover poëzie tenminste ergens over gaat, en niet gewoon iets is.

Gerlach, van wie twee weken geleden [1999/red.] bekend werd dat zij de P.C. Hooftprijs krijgt, publiceerde vorig jaar Niets bestendiger.

Onbestemd aan de douane

[Recensie] Het heeft iets overrompelends om een poëziebundel te beginnen met een gedicht dat Aankomsthal heet. Daarmee maak je in één klap een vliegveld van je hele bundel, met alle associaties die dat bij je oproept. Op een vliegveld ligt de hele wereld aan je voeten, al bestaat die vooralsnog uit bagagebanden,

Biografie over C. Buddingh’

“Ik ben de blauwbilgorgel,
Mijn vader was een porgel,
Mijn moeder was een porulan,
Daar komen vreemde kind’ren van.
Raban! Raban! Raban!”

(Fragment uit De blauwbilgorgel  van C. Buddingh’)

[Recensie] Zo luidt de eerste strofe uit het alom bekende gedicht De blauwbilgorgel van C.