I have always imagined that Paradise will be a kind of library
- Jorge Luis Borges
[Recensie] Een van de dingen waar Rutger Kopland patent op heeft is de vraagtekenloze vraag. Ik geef toe, dat ging wel eens vervelen de laatste bundels, en ook in zijn vorige week [2001/red.] verschenen Over het verlangen naar een sigaret komen zulke zacht betogende vragen vaak terug, als de bromvlieg op een bewolkte zomeravond.
Lees verder...
[Recensie] In de loop van de jaren zestig hing Lucebert zijn lier aan de wilgen. Voortaan tekende en schilderde hij vooral. Toen in 1974 zijn Verzamelde gedichten verschenen, kon de voormalige Keizer van de Vijftigers als klassiek dichter worden bijgezet en in 1980 verklaarde hij zelfs helemaal geen poëzie meer te schrijven.
Lees verder...
[Recensie] Wie het de laatste tijd [2001/red.] niet meer zo goed kan volgen in de Nederlandse poëzie mag opgelucht ademhalen. Er is weer een nieuwe H.C. ten Berge. Ten Berge was in de jaren zeventig en tachtig een toonaangevend dichter. Acht jaar geleden echter bundelde hij zijn verzen in Materia prima en sindsdien leek het gedaan,
Lees verder...
[Recensie] De VSB Poëzieprijs is sinds 1992 dé prijs voor Nederlandstalige poëzie en bekroont jaarlijks de beste bundel met een bedrag van € 25.000,-. De prijs kent grote laureaten als Hugo Claus, Leo Vroman, Gerrit Kouwenaar, Rutger Kopland en Anneke Brassinga. Recente winnaars zijn Ester Naomi Perquin, Ilja Leonard Pfeijffer en Hannah van Binsbergen.
Lees verder...
[Recensie] De leraar Frans kwam uit Groningen. Op mijn keurige school viel dat op. Hij was niet altijd even goed te verstaan, zeker niet als hij opgewekt in het Frans begon. Het klonk een beetje zoals ze in de Provence praten, maar dan versneden met boorslijpsel van rotte kiezen. “Albert Camus”, zo zei hij eens,
Lees verder...
[Recensie] Harry Mulisch schrijft het boekenweekgeschenk pas na zijn zeventigste. Arnon Grunberg deed het al toen hij zesentwintig was. Riskant. Want is er nog leven na het boekenweekgeschenk of zijn die honderdduizenden exemplaren de grafzerk op je schrijverschap? Wellicht uit angst daarvoor begon Grunberg te schilderen. En waarschijnlijk ook voor de grap,
Lees verder...
[Recensie] Van de vierkante man, het poëziedebuut van Ilja Leonard Pfeijffer, heeft iets van een maandagochtendsandwich. Een maandagochtendsandwich bestaat uit oud brood van zaterdag maar heeft als beleg het beste van wat uit het weekeind overbleef: geraffineerde vissalade, vliesdun gesneden wild. De bundel van Pfeijffer begint evenmin veelbelovend. Wie zich daarentegen door het oude brood van een paar poëticale verzen heen eet en het droge einde op de koop toe neemt,
Lees verder...
[Recensie] Sinds jaar en dag verschijnt er van Komrij slechts mondjesmaat poëzie, meest in bibliofiele edities van enkele bladzijden. Daar lijkt een kentering in te komen. Zijn zojuist [1999/red.] verschenen bundel, Rook zonder vuur, telt weliswaar ook niet meer dan twintig verzen, maar dit laatste kalenderjaar van het millennium kunnen we elke maandagmorgen op de voorpagina van het Algemeen Dagblad een sonnet van Komrij aantreffen.
Lees verder...
[Recensie] Een van de dingen waar Rutger Kopland patent op heeft is de vraagtekenloze vraag. Ik geef toe, dat ging wel eens vervelen de laatste bundels, en ook in zijn vorige week verschenen Over het verlangen naar een sigaret komen zulke zacht betogende vragen vaak terug, als de bromvlieg op een bewolkte zomeravond.
Lees verder...
[Recensie] Beetje sneu verhaal. Komt op 29 juli 1919 eindelijk je eerste dichtbundel uit, ben je net drie weken daarvoor overleden. Het overkwam Johan Andreas dèr Mouw, wiens volwassen leven toch al geen feestje was. Een misgelopen academische carrière als filosoof, verboden en onbeantwoorde liefdes, een Achterhoeks schandaal dat de landelijke pers haalde,
Lees verder...