Een glossy met gedichten over seks, identiteit en gender

Poëzie. In zijn debuutbundel wil de dichter Obe Alkema grenzen overschrijden. Maar dat is niet zo eenvoudig in een literair klimaat waarin alles mag.

[Recensie] Obe Alkema zet de zaken graag op een rij: de gedichten in zijn debuutbundel Obelisque staan in alfabetische volgorde.

Boeiende en authentieke poëzie

[Recensie] Deze bloemlezing, getiteld Alsof men alles loslaat, uit het werk van de Surinaamse schrijver Michaël Slory (1935) – de derde die bij uitgeverij In de Knipscheer verschijnt – bestaat uit 45 gedichten en zeven prozastukjes die Slory in de krant de Ware Tijd publiceerde.

Onderwerpen die hierin de revue passeren zijn onder meer kokosolie en Hindoestanen,

Gedichten van Nachoem Wijnberg

[Recensie] Er zijn weinig Nederlandse gedichten die zo uit de lucht komen vallen als de gedichten van Nachoem Wijnberg. Contextloos zijn ze, nauwelijks onder een noemer te vangen, tot poëzie gestolde asielzoekers die hun afkomst vergeten zijn en nergens een verblijfplaats vinden.

Wijnberg publiceerde in negen jaar zeven dichtbundels, waarvan de zesde, 

Poëzie over de wereld

[Recensie] In 2016 verscheen Dichters van het nieuwe millennium. Nederlandse en Vlaamse poëzie in de 21e eeuw. Hierin reflecteren 24 letterkundigen op uiteenlopende debutanten van deze eeuw. De beoogde doelgroep was breed, verklaarde Sarah Posman, een van de samenstellers. Niet alleen studenten moesten ermee uit de voeten kunnen, maar alle lezers die kennis wilden nemen van thema’s en vormkwesties van de huidige dichters die staan te trappelen om gelezen te worden.

Gedichten en gedachten

[Recensie] Anne Borsboom is een Nederlandse schrijfster die sinds 2001 romans en dichtbundels uitgeeft. Begin 2019 verscheen Over emigreren en ander geluk. Een combinatie van gedichten en korte teksten die gaan over haar emigratie van Nederland naar Frankrijk. We krijgen een intiem inkijkje in haar dagelijks leven. Op zachte toon beschrijft Anne het vertrek uit Den Haag en het begin van de rest van haar leven in Frankrijk.

Raak in al hun eenvoud

[Recensie] De Surinaams-Nederlandse schrijfster Karin Lachmising, in 1964 in Nederland geboren, emigreerde met haar ouders naar Suriname in 1976. In 1983 ging ze naar Nederland om te studeren, maar in 1997 kwam ze terug naar Suriname. In 2013 debuteerde zij als dichteres met Nergens groeit een boom die haar aarde niet vindt,

Verstand concurreert met gevoel

[Recensie] Met deze poëziebundel voegt Jan Terlouw een voor hem nieuw genre toe aan zijn brede oeuvre. Sinds 1970 schrijft hij met grote regelmaat kinderboeken (18 stuks), met iets mindere regelmaat fictie voor volwassenen (10 waarvan 9 samen met dochter Sanne) en tussen de bedrijven door nog non-fictie boeken (5); dat is meer dan sommige schrijvers fulltime produceren.

De provocateur is een serieus dichter geworden

[Recensie] Op een foto uit 1964 zien we de onlangs [1999/red] zeventig geworden Armando voor een van zijn schilderijen poseren. Truitje, kettinkje, tatoeage en een blik in de ogen, die lijkt te zeggen: kom maar op, als je durft. Van deze lefgozer wil je wel geloven dat hij regels kan schrijven als:

“wij spreken niet wij zeggen niets
maar de lucht is vol ik wil nu doden.”

Ze staan in zijn debuut Verzamelde gedichten,

Zwaar dreunt het denken op een stuurloos leven

[Recensie] Leo Vroman, bioloog en dichter, heeft zinnen herhaaldelijk vergeleken met eiwit-ketens. Maar wie zijn poëzie leest is geneigd taal eerder op te vatten als een Ierse pub bij sluitingstijd. Straalbezopen haken de woorden zich aan elkaar vast en zwalkend gaan ze over de bladzijden naar beneden. Gewone woorden waren het,

Mix van emoties

De gedichten in de eerste twee delen van de bundel Koelkastlicht van de Nederlands-Iraakse dichter Rodaan Al Galidi zijn veel serieuzer dan die in het derde deel, dat vol humor zit. Ik begin te lezen bij het begin, maar maak af en toe een uitstapje naar achteren, waarin bijvoorbeeld staat:

Gedicht over rijk zijn

De Nederlander
is moe.