Leuk, maar te veel tell in plaats van show

[Recensie] Mijn vooroordeel jegens ‘self publishing’ leidt er soms toe dat ik mooie boeken laat liggen. Mijn redenatie is vaak dat mensen wiens manuscript is afgewezen door een uitgever besluiten het alsnog zelf op de markt te brengen, wat tegenwoordig makkelijker is dan ooit, maar dat een manuscript vaak om een reden wordt afgewezen.

Doet de naam eer aan!

[Recensie] Ik ben hartstikke blij dat we in Nederland de St. Fantastische Vertellingen kennen. In het uitgeeflandschap voor fantastische verhalen voegt zij een nodige dosis durf en excentriciteit toe, zodat naast boeken die geschreven zijn om een groot publiek te trekken of hoge verkoopcijfers te behalen ook de rafelige randen van het genre aan bod kunnen komen,

Episodische, maar onderhoudende fantasy van eigen bodem

[Recensie] Dat Jaap Boekestein kan schrijven, wist ik natuurlijk al. Als een van de meest productieve korte verhalenschrijvers van Nederlandse bodem en al decennia lang een vaste waarde in tijdschriften en bundels uit het genre, combineert hij een levendige en levenslustige verbeelding met een krachtige schrijfstijl – niet zo bloemrijk dat het afleidt,

Geweldige dystopische SF voor alle lezersgroepen

[Recensie] Disclaimer: ik was erg enthousiast over het eerste deel van deze reeks (Raven 1), maar heb de auteur nog nooit in het echt gezien of gesproken. Dit boek heb ik gewoon besteld.

De laatste tijd proef ik in schrijvers- en lezerskringen een toenemend optimisme over de toekomst van sciencefiction in het Nederlandse taalgebied.

Redelijk grootschalige SF van debutant

[Recensie] Deze recensie is eerder verschenen in Fantastische Vertellingen nr. 45. Disclaimer: ik heb het boek bij Hannes gekocht op Castlefest. Later op Comic con Amsterdam namen we beiden deel aan een panel over de staat van SF in het Nederlandse taalgebied. We spreken elkaar regelmatig op cons en festivals.

Boeiende hommage aan de SF van Jack Vance

[Recensie] Begin dit jaar [2018/red.] werd op de fantasyschrijversfacebookpagina nog geklaagd dat er geen specifieke Nederlandse science-fictionbundels waren en dat het voor de bekendheid van het genre en de belangrijkste, of meest publicerende auteurs daarin mooi zou zijn een collectie te hebben waarin hun verhalen te vinden zouden zijn. Kijkend naar de inhoudsopgave van Wereldbedenkers realiseer ik me dat die behoefte nu niet meer zo groot is,

Onderhoudend alternatief geschiedenisverhaal

[Recensie] Samenwerkingsverbanden tussen auteurs zijn altijd interessant. Waarin komen ze overeen, wat voegen ze aan elkaar toe, is het geheel meer dan de som der delen? Van Tais Teng, die ik sprak op de terdoopbestelling van Ganymedes 17 begreep ik dat de samenwerking met Jaap Boekestein hem erg bevalt. Ze zitten op dezelfde golflengte en willen hetzelfde bereiken met hun verhalen,

Fantastische Harde SF van Nederlandse bodem

[Recensie]  De circuits in je ogen las ik als deel van de bundel De eilanden van de avond, uit 1993. Al wat ouder dus, maar had ik voor geen goud willen missen. Het boek wordt gekenmerkt door de ongeremde verbeelding van Teng Tais, die met ogenschijnlijk gemak de meest vreemde wereld uit zijn hoge hoek tovert,

Levenslustige genreverhalen van een Nederlandse meester

[Recensie] Wat heb ik genoten van deze bundel van Jaap Boekestein. Jaap toont aan een van de beste genreauteurs van Nederland te zijn, in elk geval wat korte verhalen betreft (ik heb nog geen romans van hem gelezen, maar daar zal ik niet lang mee wachten). Dit is werk van internationaal niveau.

Licht eentonige bundel, maar vol verbeelding

[Recensie] Een 8- voor Noem mij maar Percy D’Arezzo Y Mac Shimonoseki, dat ik las als tweede deel van de bundel De eilanden van de avond. Ook dit boek kenmerkt zich door de ongeremde verbeelding van Tais Teng, die met ogenschijnlijk gemak de meest vreemde wereld uit zijn hoge hoek tovert,