Schrijvers over hun huisdieren

Er stierf niet alleen een dier, er stierf een idee. Een zorgvuldig opgebouwd personage dat mij gered had. Dat kan niet zomaar begraven worden. Dat is niet zomaar klaar. Dat moet ontleed. Het waarom, het hoe. (Georgina Verbaan | Prof. dr. Laurens (kat))

[Recensie] De band tussen mens en dier is voor schrijvers altijd een dankbaar onderwerp geweest.

Jubileumuitgave bij het 100-jarig verschijnen

[Recensie] Op 4 april 2018 verscheen deze jubileumuitgave van Nescio’s bundel De uitvreter, Titaantjes, Dichtertje. Exact honderd jaar nadat Nescio (pseudoniem van J.H.F. Grönloh) in boekvorm debuteerde bij de Haarlemse uitgever en kunsthandelaar J.H. de Bois. In de eerste druk echter stonden de verhalen nog in de volgorde Dichtertje,

Bekroonde verhalen van Thomas Olde Heuvelt

Vorig jaar las Thomas Olde Heuvelt voor tijdens de Nacht van de Literatuur. Dat maakte me nieuwsgierig naar zijn verhalen en daarom leende ik laatst Om nooit te vergeten uit de bieb. Het bevat vijf korte verhalen. Bij elk daarvan vertelt Thomas hoe het is ontstaan en welke prijzen hij ermee heeft gewonnen,

Avonturen in bos en veld – van onze kleine held

[Recensie] Schrijvers die bekendheid genieten via de televisie moeten uitkijken als ze in de ik-vorm schrijven. Want elke lezer ziet hen voor zich en kan sommige activiteiten wel en andere juist niet met deze auteur verbinden.
Zo kan het ene medium het andere dwars zitten.

Bij Maarten ’t Harts nieuwe verhalenbundel De moeder van Ikabod is dat niet het geval,

Jagen op konijnen met een machinegeweer

Op 1 maart was er in de Vooruit in Gent de boekvoorstelling van ZWART, de veelbesproken verhalenbundel van negentien Vlaamse en Nederlandse auteurs met Afrikaanse roots. Begin februari 2018 publiceerde Jamal Ouariachi er in Vrij Nederland al een opgemerkte kritische analyse van. “ZWART is een racistisch pamflet”,

Het betere varieté-werk

[Recensie] Dick Walda heeft volgens de achterflap van zijn verhalenbundel Meisje Vellebeen [1975/red.] maar een klein talent in huis. “Dat houdt in dat ik van de nood een deugd tracht te maken. Of om het anders te zeggen: ik geef een roffel van dagelijkse dingen. Ik hou o.a. van het betere varieté-werk, een goochelaar die heel slim bezig is,

Verhalen voor onder de palmboom

[Recensie] Langzaam afbouwen op deze planeet bevat acht verhalen, in diverse stijlregisters verteld, maar altijd in een taal die op momenten een bastion van vergeten woorden is. Waarschijnlijk zou je Langzaam afbouwen op deze planeet een literair statement kunnen noemen, zelfs de titel echoot het opmaken van de balans.

Tobben op vakantie

[Recensie] “Het begon er mee dat mijn vader een nieuwe auto kocht, en we begrepen niet waarom. Er was niets mis met onze witte Ford Cortina. Hij had stoelen van lichtblauw skaileer…Het was trouwens niet eens een nieuwe auto, de Volvo van grijs plaatstaal met zijn loensende koplampen en zijn kattenrug. Hij was tweedehands. Nieuw was het leven dat mijn vader er mee ging beginnen.

Morsige pappa’s en gemiste kansen

[Recensie] Na twee succesvolle romans scherpt Merijn de Boer zijn pen aan een verhalenbundel. Geïnspireerd door grote namen uit de literatuur zet hij er 12 neer, elk met een eigen toon.

Om met het titelverhaal te beginnen: De geur van miljoenen volgt de geschiedenis van de brave chirurg Edzard Maris en zijn liefdevolle vrouw Anna,

Een binnenstem in het buitengebied

[Recensie] Roman in verhalen luidt de ondertitel van In het buitengebied. Misschien is dat ook de reden dat deze bundel me wel aanspreekt. Er is een verband tussen de verhalen, ze passen in het kader dat Van Dis schetst. Een oudere schrijver is op het platteland gaan wonen om zich van de wereld af te sluiten,