Eenaktertjes

[Recensie] Goed kunnen schrijven en merken dat je niets te melden hebt, dat lijkt mij het ergste wat een auteur kan overkomen. En het zal vaak genoeg gebeuren, want wat valt er – alles overziend – aan zinnigs mee te delen? Uit de nimmer aflatende stroom van nieuwe titels blijkt dat veel schrijvers met dat probleem wel raad weten,

Over zien, kijken en visie

[Recensie] Een vrouw staat mijmerend voor het raam van een huis waar ze al heel lang woont. Over een paar weken gaat ze hier weg. Ze kijkt en ineens lijkt het of de schoorsteen aan de overkant uitrekt tegen de lucht. Een man zit in een café en ziet vanuit zijn ene ooghoek de serveerster en vanuit de andere de langsrijdende tram.

De vroege paranoïa aan het woord

[Recensie] Het thema van de Boekenweek was in 2015 waanzin. Daardoor werd deze Gekkenpraat van W.F. Hermans, een posthume uitgave van verhalen, gedichten en essays plots brandend actueel. Maar eigenlijk kan dat van alle werken van W.F. Hermans gezegd worden, aangezien zijn scherpe stijl en zijn verontrustende verhalen universeel zijn.

Bernlef aan de kop van het peloton: verhalen van de sombere oude dag

[Recensie] In deze tijd [1974/red.] van longkanker, hartontploffingen, fobieën, maagbezwaren en knobbeltjes op de borsten, denkt eigenlijk niemand meer aan de oude dag. Je bent al blij als je met goed fatsoen de zestig haalt. Lukt dat, dan schijn je geleidelijk aan in kalmer vaarwater te komen.

Op zoek naar het verdwijnpunt van alles

[Recensie] Mensen verdwijnen in deze bundel van zes verhalen. Ze verdwijnen niet zo maar. Ze lossen op in het niets. En behalve het gemis bij naasten laten zij bij hen nog iets anders achter: het gevoel dat in dit oplossen ook iets finaals gerealiseerd wordt: “Een ultiem moment waarin we voor het eerst en het laatst alles wat ons leven uitmaakt volledig in bewustzijn kunnen vasthouden…” (p.49).

Korte verhalen van Hella Haasse

In het kader van de week van het korte verhaal plaatsten we een bespreking van Hella Haasses Het Tuinhuis, een verhalenbundel uit 2006.

[Recensie] Iedere literatuurliefhebber kent de romans van Hella Haasse. Ze worden alom gewaardeerd, ze ontving er vele prijzen voor. Minder bekend zijn haar korte verhalen en essays.

Beklemmend en nog beklemmender

“De personages in de verhalen van Elke Geurts willen van hun alledaagse bestaan een A-leven maken, al gaan de dingen steeds anders dan ze hadden bedacht. Een veertienjarig meisje zet alles op alles om goed voor haar familie te zorgen, maar is vermoedelijk het kwaad zelf; een neurologe wordt ’s nachts van haar fiets geschoten en wil nog iets voor de wereld betekenen;

Verhalen over miskende mensen die streven naar meer

“Drie verhalen met op drift geraakte mannen en vrouwen die, om dichter bij hun gedroomde leven te komen, de ander aan zich onderwerpen. Zo doet de moeder in het titelverhaal uit pure onvrede met zichzelf afstand van haar driejarige dochtertje, en belet de brave politieman uit Grote voorspoed zijn vrouw een avontuurlijker leven in te stappen.

Verhalen over WOII

[Voorpublicatie] Dit weekeinde verschijnt de verhalenbundel Waan en willekeur, “waarin zes verschillende momenten uit de Tweede Wereldoorlog worden geschetst. De lezer maakt niet alleen kennis met de kille Nederlandse soldaat uit het openingsverhaal Voorbij de catacomben, de aandoenlijke kleuter Xavier in Kuuroord en de tragische jongeling Arthur Rosenthal in het ondergangsverhaal Endlösung,

Debuut van een geboren verteller

[Recensie] Een van mijn favoriete verhalen in de verhalenbundel Astronaut, het debuut van Pieter Kranenborg, is het openingsverhaal Yuki yuki snow snow. Meteen vanaf de allereerste zin plof je er middenin. “Wanneer had het ook al weer gesneeuwd?” De verteller stelt de vraag aan een aantal vrienden waarmee hij een tijd in Japan doorbracht,