Het koloniale verleden zal altijd een last blijven

Surinamemaand 2018

[Recensie] Astrid Heligonda Roemer (Paramaribo, 27 april 1947) is een Surinaams schrijfster. In 1966 vertrok ze naar Nederland, maar ze keerde terug naar haar geboorteland om daar te werken als onderwijzeres. In 1975 vestigde zij zich opnieuw in Nederland. Van 2006 tot 2009 woonde zij weer opnieuw in haar geboorteland.

Dromen tussen stof en graan

[Recensie] Even denk je een vervolg te pakken te hebben van Aan een onbekende god. De novelle Muizen en mannen () uit 1937 begint net als veel delen van de roman uit 1933 van John Steinbeck met een weelderige beschrijving van de natuur. Maar als Steinbeck de twee hoofdrolspelers van Muizen en mannen introduceert is het snel gedaan met elke vorm van idylle.

Portret van Magda Goebbels

[Signalering] Magda Goebbels, de vrouw van de nazi-propagandachef, is vooral bekend om het feit dat ze haar eigen kinderen ombracht in de nadagen van het Derde Rijk, omdat ze geloofde dat er voor hen toch geen toekomst zou zijn. Ze wordt ook nergens sympathiek in de novelle die Meike Ziervogel over haar schreef.

Ziervogel slaagt er wel in om haar tot leven te wekken,

De toekomstige held van de leeslijst

[Recensie] Het instituut van Vincent Bijlo hoort thuis in het rijtje van boeken als Het gouden ei van Tim Krabbé en Isabelle van Tessa de Loo. Inhoudelijk hebben deze boeken weinig gemeen, maar ze zijn bijzonder geliefd onder middelbare scholieren. Logisch, want ze zijn lekker dun en de stijl is eenvoudig.

Bergen om te ontsnappen

[Recensie] Bergtocht is een prachtige novelle, geschreven door de Zwitserse auteur Ludwig Hohl (1904-1980). Het verhaal speelt in een van de eerste decennia van de twintigste eeuw. Twee alpinisten, Ull en Johann, starten samen een bergbeklimming. De mannen hebben aan elkaar tegengestelde karakters. Ull is initiatiefrijk en optimistisch, Johann is lethargisch en somber.

Thuis

[Recensie] Bij alle discussies over de ‘richting Vogelaar’ en de ‘richting Mensje van Keulen’ zou je haast vergeten dat Nederland een groot arsenaal heeft van vakkundige schrijvers uit de wat oudere generaties. Wolkers, Reve en Hermans trekken natuurlijk een hoop aandacht weg, maar er zijn toch ook mensen als Belcampo, Brakman, Bulthuis, Visser, Dendermonde, die er wat van kunnen.

Schaken om de nazi’s te overleven

[Signalering] Op een schip van New York naar naar Buenos Aires leert de verteller in Schachnovelle, een literair kleinood van Stefan Zweig, de zonderlinge schaakgrootmeester Mirko Czentovic kennen. Al is kennen leren misschien wat sterk uitgedrukt, want Czentovic communiceert nauwelijks. Wel gaat de grootmeester in op het verzoek van een Amerikaan om tegen betaling een partij te spelen tegen de verzamelde belangstellenden.

Stadswandeling met ei

[Recensie] IJzerwaren Eddy bezit een dubbel pand aan een Amsterdamse gracht: De Dageraad. Omdat het hem maar nauwelijks lukt het hoofd boven water te houden met zijn ijzerwarenwinkeltje heeft hij de helft van het pand verbouwd tot appartementjes voor studentes. Alleen meisjes, want met jongens heeft hij minder prettige ervaringen. Maar ook de meisjes moet hij goed in de gaten houden.

De ruïnes van het geheugen

[Recensie] Voor liefhebbers is het bij elke nieuwe roman van Patrick Modiano alsof je bij de beste banketbakker van de stad je favoriete taartjes mag gaan halen. Je weet, na ruim 25 steeds soberder romans, wat de ingrediënten zijn en hoe het gebakje smaakt. Weinig schrijvers hebben een zo vaste thematiek – het verlies van het verleden,

Een onmogelijke liefde

[Recensie] Het jachtgeweer is een boekje uit de Schwoblijst. Een raamvertelling, waarin brieven worden geschreven door drie verschillende vrouwen, te weten; Shōko, Midori en Saiko. Alle drie schrijven ze onafhankelijk van elkaar hun overpeinzingen over een groot geheim aan Jōsuke Misugi. Zo héél geheim blijkt het overigens uiteindelijk niet te zijn.

Een naamloze ik-verteller krijgt de vraag een gedicht te schrijven voor het tijdschrift van een jagersvereniging.