Worstelen

Na het lezen en recenseren van ‘Het jachtgeweer’ – ook te vinden op deze blogspot -, het eerste boek van Yasushi Inoue dat Bananafish eind 2017 heeft uitgegeven, kon ik er natuurlijk niet omheen om ook het recentelijk uitgegeven Stierensumo te lezen.

In Het jachtgeweer gaat het voornamelijk om overspel en een liefde die uiteindelijk onbereikbaar blijkt.

Aquarium

[Recensie] Ouder en dikker worden is een verschrikking. Erg dankbaar ben ik Willem Brakman dan ook niet voor zijn boek Kind in de buurt dat me 112 pagina’s lang verplichtte de ellende te volgen van Jan Oud, een op zijn eind lopende beeldhouwer: “Die buik haatte hij, een massagraf van koeien, varkens en gevogelte. Wanneer hij in het bad lag en dat vreemde eiland voor hem boven het water uit zag steken,

Intiem portret en een politieke aanklacht

[Recensie] Édouard Louis is een van de grote literaire sensaties van dit moment. Hij brak door met zijn debuutroman Weg met Eddy Bellegueule, een rauw en onthutsend coming of age verhaal van een jongeman die zich losmaakt uit een armoedig en homofoob dorp in Picardië. Eddy Bellegueule is de geboortenaam van de auteur die zijn naam officieel in Édouard Louis heeft gewijzigd.

Poëtische observaties in nevelen gehuld…

Bespieder van de Eerste Persoon is het laatste dat Sam Shephard schreef. Hij kon het niet helemaal afschrijven. Zijn ziekte, hij leed aan ALS, dwong hem de laatste delen te dicteren aan zijn familieleden. Samen met een vriendin, Patty Smith, redigeerde hij het manuscript. Net voor zijn dood besprak hij het boek  met zijn familie en dicteerde hij de laatste bewerkingen.

Rondscharrelen en waarnemen

Tripoli, Libië, ergens in de jaren zestig. Vanwege zijn leeftijd hoort de vroegwijze Hadachinou nog in de wereld der vrouwen, hoewel hij inmiddels meer een jongen dan een jongetje is. Hij luistert af, scharrelt door de bloedhete straten, wordt in vertrouwen genomen door tantes, dienstmeisjes en hoeren die hun klaagzangen graag toevertrouwen aan een jongetje dat ze toch niet snapt.

Onvoltooid leven

In het jaar van de discussie over voltooid leven verscheen een aardige novelle van historicus en journalist Jan Herman Brinks over het tegenovergestelde: onvoltooid leven; levens die wel geëindigd zijn met de dood maar die je niet voltooid kunt noemen.

[Recensie] Toeval bestaat niet merkt kunstjournalist op leeftijd Steijn Verkerke. Hij heeft met enige regelmaat visioenen van gebeurtenissen uit het verleden,

Niks om vrolijk van te worden

[Signalering] Een novelle van Herta Müller lezen, nadat je 650 pagina’s met meanderende zinnen van Erwin Mortier achter de kiezen hebt, is als een duik in ijskoud water aan het eind van een klamme dag. Het doet bijna pijn, maar het is niet onaangenaam. Herta Müller vindt dat een zin na tien woorden wel zo’n beetje af moet zijn.

De schrijver en zijn publieke ik

[Recensie] De ortolaan is een in pasteltinten uitgevoerd trekvogeltje, dat als een (steeds zeldzamer wordende) delicatesse geldt in zuidelijker landen. De 19de-eeuwse ornitholoog Schlegel rapporteerde: “Op plaatsen waar ze tijdens de trek talrijk waren werden ze met slagnetten gevangen. In een kooi werden ze dan ’s nachts bij kaarslicht in enkele dagen vetgemest met gierst,

Bejaarde Maria kijkt terug

[Recensie] In deze donkere dagen voor kerst leven we toe naar de herdenking van de geboorte van Jezus van Nazareth. Ook wie nooit een kerk van binnen ziet kent vast het verhaal waarin zijn moeder Maria een centrale rol speelt. Het leek mij mooi om juist in deze periode The testament of Mary te lezen,

Poëtische novelle over vergankelijkheid

[Recensie] Het is mistig in het hoofd van de oude Remies, op een manier zoals je je voorstelt dat dat gaat als je leven vooral een terugkijken, een herinneren is. De dagen van de oude man lijken op elkaar, vaak zit hij op een bank voor zijn huis. Er staat een boom, een abeel waarvan de bladeren ritselen.