Het kapitalisme is niet vanzelfsprekend

“Wanneer het over de kapitalistische samenleving gaat, is deze zo vanzelfsprekend geworden, dat vrijwel iedereen helemaal in termen ervan spreekt en denkt. De gewoonste zaak van de wereld. Dat nauwelijks meer in termen van maatschappelijke alternatieven kan worden gedacht, is te bestempelen als een vorm van politieke vervreemding, wanneer tegelijkertijd de wereld zowel sociaal,

Over de politiek noodzakelijke verzoening met tragiek

[Signalering Wij moderne mensen weten ons niet meer te verzoenen met tragiek, zo stelt politiek filosoof en bestuurskundige Paul Frissen. We leggen ons niet neer bij pech, leed en rampen, maar eisen voortdurend bescherming van de staat. Maar juist het besef dat het bestaan onvolmaakt is en vol tegenstrijdigheden zit, is nodig om de maatschappelijke pluraliteit te waarborgen.

Complot in het Witte Huis

[Recensie] Het laatste boek dat ik in mijn vakantie in Griekenland gelezen heb, is Samenzwering van David Baldacci. Het boek gaat over Oliver Stone, klusjesman op een kerkhof  en eigenaar van een tent die recht tegenover het Witte Huis staat. Een perfecte plek om dagelijks te demonstreren en te observeren. Samen met zijn eigenaardige,

De toekomst van de Nederlandse sociaaldemocratie

[Recensie] De PvdA staat bekend om veelvuldige zelfreflectie. Over geen partij zijn meer publicaties verschenen dan over de sociaaldemocraten, vaak door henzelf geïnitieerd. Deze bundel is dan ook een van de vele loten aan de stam van uitgaves over de partij, ditmaal echter niet in eerste instantie op initiatief van de partij zelf,

Identiteitspolitiek leidt de aandacht af van de klassenstrijd

[Recensie] Identiteitspolitiek is tegenwoordig bijna een scheldwoord. Wie aan identiteitspolitiek doet, heeft alleen oog voor de eigen groep en niet voor het algemeen belang. Identiteitspolitiek maakt onterecht onderscheid tussen die groep en anderen, benadrukt onbelangrijke zaken en vergeet essentiële kwesties, zo luidt de aanklacht.  Ewald Engelen verwoordt deze beschuldiging met grote felheid.

Rechten heb je niet voor zelf alleen

[Recensie] Mensenrechten lijken in Nederland iets vanzelfsprekends. Wie is er niet voor? Die vanzelfsprekendheid ontneemt het zicht op een paar lastige kwesties en op de revolutionaire eigenschappen van de rechten van de mens.

Pas zeventig jaar geleden nam de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens aan.

De bluf van een geestige stilist

[Recensie] “Het gaat uitstekend met Frankrijk,” zei de acteur Coluche eens; “het land staat er veel beter voor dan volgend jaar.” Of de Fransen daar zelf om kunnen lachen is de vraag. In zijn bundeling van grotendeels in Hollands Maandblad verschenen essays beschrijft H.L. Wesseling hun ‘declinisme’, het lamlendig pessimisme dat de Fransen koesteren na de dertig ‘glorieuze jaren’ van na de oorlog.

“Wilders en zijn aanhang kunnen blij zijn met dit boek”

[Recensie] Wilders heeft gelijk. Dat is de kortst mogelijke samenvatting van het boek Zo gek is het geworden van Arthur Blok over Geert Wilders en de PVV. Wilders gaat tegen de stroom in, zet misstanden rond migratie, integratie en islamitisch extremisme op de kaart, en doet dat met een feitelijke onderbouwing,

Bas Heijne’s Verlichting uit Zwanenburg

“Die typisch Hollandse vraag aan columnisten,” zo begon Bas Heijne zijn slotcolumn weken geleden in deze krant, de vraag “waar had je het mis?” In Hoe Hollands wil je het hebben?, een keuze uit zijn stukken van de laatste tweeëneenhalf jaar, noemt hij ook sarren op de werkvloer en het gedreig van Wilders “typisch Nederlands”.

Dit nalatenschap moet gekoesterd worden

[Recensie] Er is de afgelopen tijd [1991/red] veel lof neergedaald op het hoofd van Jacques de Kadt (1897-1988), soms uit de meest verrassende hoeken en gaten. Maar het grootste compliment kreeg hij twee weken geleden in de Volkskrant van Battus, die zich een column lang in alle bochten wrong om De Kadts naam maar niet te hoeven noemen.