I have always imagined that Paradise will be a kind of library
- Jorge Luis Borges
Na de breuk met zijn artistieke wederhelft Freek de Jonge viel cabaretier en zanger Bram Vermeulen vooral miskenning ten deel. Een laag gevoel van eigenwaarde en Freek speelden daarbij een grote rol.
[Recensie] Hij was de mooie jongen van de twee. De sportman met spannend sluikhaar en licht schorre,
Jim Dickinson produceerde tal van plaatopnames van beroemde popgroepen. Zijn memoires vormen een geweldig boek voor de muziekliefhebber.
In 1969 waren The Rolling Stones stiekem aan het opnemen in Muscle Shoals, Alabama. Daar staat een van de beroemdste studio’s van de VS, vanwege alle soulplaten die er zijn gemaakt.
Na hun artistieke hoogtepunt gingen de Stones gewoon door. Op zakelijke basis. Dat doen ze nu al veertig jaar, terwijl ze hun imago streng bewaken.
[Recensie] Wat is de rol van een band die tien jaar lang de ene grens na de ander verlegde, die zijn weg wereldwijd in de hitlijsten wist te vinden en die toen de leden eenmaal wereldsterren waren niet op zijn lauweren rustte maar een reeks van vijf fantastische albums maakte,
Glamrock moest het niet hebben van de muzikale vernieuwing. Maar het was begin jaren zeventig wel de enige popmuziek waar je je ouders mee kon choqueren.
[Recensie] Met een grote zwiep wierp Alice Cooper een levende kip het publiek in. Het beest was het podium op gewaggeld en Cooper dacht dat het kon vliegen.
[Recensie] Ry Cooder was vaak de juiste man op de juiste plek. Het heeft hem niet veel roem of succes opgeleverd; een echt grote naam is hij nooit geworden. Maar hij was erbij toen The Rolling Stones een ander geluid zochten aan het eind van de jaren zestig, en hij leerde Keith Richard om zijn gitaar in een G-akkoord te stemmen.
De biografie van Vlaanderens grootste volksheld, the one and only Vossieboy from Belgium, is geschreven door een Nederlander. Dit moet zowat de meest aangehaalde wetenswaardigheid zijn als het gaat over VOS, de biografie van Gorki-frontman Luc De Vos. Zonde, want er valt veel meer over te vertellen.
Recensie van Leendert van der Valk, Voudou. Van New Orleans naar Cotonou op het ritme van de goden
De schrijver
Leendert van der Valk (1980) is journalist voor o.a. de NRC en schreef in 2010 Onheilstij, een boek over de Hollandse waterlinie tijdens de Tweede Wereldoorlog.
De eerste zin
‘Ik zal u een ander, wonderlijker avontuur vertellen…’
Recensie
Het begon allemaal met de aankoop van een plaat: Johnny Paycheck’s Nowhere to Run. The Little Darlin’ Years 1966 – 1970. Christophe Vekeman kocht ze drie jaar geleden in Nashville, samen met nog wat andere cd’s.
[Recensie] Voor zijn dertiende boek schreef Christophe Vekeman zelf de slagzin: “Een boek zoals je er nog nooit één hebt gelezen, over een man van wie je nog nooit hebt gehoord.” Een tikkeltje kwasterig misschien, maar in mijn geval wel twee keer correct. Van Johnny Paycheck, alias Donald Eugene Lytle (1938-2003) had ik tot een goeie week geleden nog nooit gehoord.
Soulmuzikant Curtis Mayfield was minder populair dan Stevie Wonder. Als zwarte, zelfbewuste, maar compromisloze man moest en zou hij gerespecteerd worden. Zijn invloed was groot.
[Recensie] Curtis Mayfield is nooit een echte wereldster geworden. Geen muziekliefhebber zal ontkennen dat hij een belangrijke figuur is geweest in de jaren zestig en zeventig,