Nepnieuws door de eeuwen heen

Han van der Horst relativeert alle recente ophef over nepnieuws met een uitgebreide geschiedenis van misleiding van de publieke opinie van de oudheid tot heden.

[Recensie] Desinformatie is zo oud als de wereld. Leugen, bedrog en misleiding horen nu eenmaal bij onderlinge relaties tussen mensen en dat weten we al eeuwen.

Voetbalplaatjes, maar dan van Hitler

Interview met Gerard Groeneveld (1956), neerlandicus, boekhistoricus en schrijver van Hitlers jongste hoop. Nazipropaganda voor de jeugd.

[Interview] “Ik ben indertijd afgestudeerd op de geschiedenis van de Amsterdamse Keurkamer, de eerste Nederlandse bruine uitgeverij, onder meer verantwoordelijk voor de Nederlandse vertaling van Mein Kampf. Op een gegeven moment kwam ik een boekje tegen waarmee Duitse kinderen tijdens het Derde Rijk leerden lezen en schrijven en ze opgevoed werden tot bruikbare leden van Hitlers volksgemeenschap.

Propaganda door tekenaars

[Recensie] Paul Moeyes, historicus en schrijver van het boek De Zwaardjaren is één van Nederlands grootste specialisten op het gebied van de Eerste Wereldoorlog. Al sinds 1980, toen hij ging studeren in Amsterdam, is hij gefascineerd door de gebeurtenissen in de jaren 1914-1918 en daaromheen. Paul Moeyes is ook een autoriteit op het gebied van ‘beeldlezen’

Nederlandse beeldvorming van de Spanjaarden in de onafhankelijkheidsoorlog

[Recensie] Het juk van de Spaanse overheersing was ondraaglijk voor de Nederlanden, waarschijnlijk heeft u ook nog wel iets van die emotie meegekregen tijdens de geschiedenisles op school. De Spaanse (!) koning Philips II legde torenhoge belastingen op, voerde de inquisitie in en zijn troepen waren door en door wreed.

Tussen zuiverheid en propaganda

[Signalering] 20ste-eeuwse totalitaire kunst is door kunsthistorici lang genegeerd omdat zij niet ‘zuiver’ zou zijn. Ware kunst is volgens deze opvatting autonoom en niet gemaakt volgens normen die door een politiek regime zijn opgelegd. Maar waren de kunstopvattingen van de nazi’s en de communisten eigenlijk zo eenduidig? En is kunst die in opdracht wordt gemaakt en zich in dienst stelt van een bepaalde politieke ideologie per definitie niet de moeite waard?