Teksten van Dirkje Kuik: te weinig krenten

[Recensie] Er zijn mensen die tijdens het vertellen van een verhaal bij elke nieuw opduikende figuur herinnerd worden aan een andere geschiedenis, die er eerst in zenuwslopend detail uitmoet, voordat de draad weer opgepakt kan worden. In mijn ervaring zijn het vooral ooms, tantes en buurlieden die aan deze oeverloze kwekzucht lijden en laten lijden.

Ieder zijn eigen weg

[Recensie] Een Route 66 heeft Europa niet. Toch spelen ook bij ons de routes van weleer een grote rol, zo vertelt Mathijs Deen ons in zijn nieuwste boek, Over oude wegen. Want een miljoen jaar geleden al, was de mens aan de wandel op dit continent. Deen stelt zichzelf de vraag hoe het toch komt dat de Europese doorgaande wegen zo weinig tot de verbeelding spreken?

Vlot geschreven Negentiende-eeuwse reisverhalen

[Recensie] Reisverhalen vonden in de 18e en 19e eeuw gretig aftrek. Mensen waren nieuwsgierig naar andere landen: de cultuur, natuur en hoe landgenoten zich staande hielden sprak tot de verbeelding. Televisie en fotografie waren er nog niet, dus men moest het hebben van ooggetuigen. Justus Gerardus Swaving was zo’n ooggetuige.

Nederland speelde destijds een rol in de wereld en de koloniën leverden goed geld op.

Een boek om stukje bij beetje te lezen

“Ooit bezat ik het volmaakte ei. Het was ongeveer zo groot als dat van een merel en had als bijzondere eigenschap dat het leeg was – niets dan een witte schaal rondom eivormige lucht”

[Recensie] Auteur Tommy Wieringa reist de wereld rond om zo alles te weten te komen over de plekken waarover hij in zijn romans schrijft.

Reis in de schaduw van de dood

[Interview] “Mijn boek gaat ten diepste over de dood. Het is ontstaan vanuit een reis die ik in 2016 dwars door Amerika heb ondernomen, op stel en sprong nadat mijn relatie geklapt was. Ik dacht: ik kan me nu gaan bezatten of ik kan iets gaan doen met mijn leven. En toen heb ik de dag daarna een reis naar Amerika geboekt,

Reizen, daar is moed voor nodig

[Recensie] Reisverhalen, ik ben er dol op. Van mij krijgt een reisboek doorgaans sowieso al drie sterren, gewoon vanwege het simpele feit dat het verhaal over een reis gaat. Nooit eerder had ik iets van Gerrit Jan Zwier (1947) gelezen. Toch heeft deze antropoloog en geograaf al een flink aantal reisboeken op de markt gebracht,

Bad Boyfriend

[Recensie] In 2011 en 2012 reisde journaliste Elizabeth Pisani een jaar lang door de Indonesische archipel, met één leidraad: als ze me uitnodigen, zeg ik ja. En uitgenodigd werd ze, want Indonesiërs zijn extreem gastvrij. Soms zat Pisani weken achtereen ergens in een dorpje op een veranda groentes te snijden en met de vrouwen te babbelen,

De romantiek van de grote vaart

[Recensie] In de tijd van straalvliegtuigen reizen weinig mensen meer per schip, laat staan per vrachtschip. Journalist Horacio Clare scheepte twee keer in en doet daar verslag van in Down to the sea with ships.

Veel groter dan een megacontainerschip wordt een machine niet. Alleen al daarom fascineren ze.

Soort van Droste-effect

De boeken van mijn geliefden lees ik graag, kijken hoe zij boeken ervaren, wat het met hen doet of deed. Momenteel lees ik veel uit mijn vaders boekenkast, hij overleed in 2010. Op deze manier Graham Greene ontdekt, interessante schrijver van na WO II, met intrigerende verhalen met een boodschap, vaak over religie en levensbeschouwing.

Reisverhalen van Marmer

[Recensie]De kleine Nederlandse Uitgeverij Marmer, waar ook Vlaamse schrijvers zoals Eveline Vanhaverbeke aan boord werden gehaald, bestaat vijf jaar. Dat moest gevierd worden, met een boek. Het is een gevarieerde bundel geworden met gedichten en verhalen. Om te voorkomen dat Een koffer vol verhalen een literaire mengelmoes zonder samenhang zou worden, werd geopteerd om te vertellen of te dichten rond een centraal thema: reizen.