Wijze raad voor de pelgrim

Thomas Hontelez ziet pelgrimeren als een ‘way of life’. Eenvoud en openheid zijn daarvan de kenmerken. Wie deze waarden omhelst, maakt de wereld tot een mooiere plaats.

[Recensie] In 2014 pelgrimeerde Thomas Hontelez (1989) te voet en per fiets van Nederland naar het Turkse Istanboel. Over de reis die hij maakte,

Liefde met een ondertoon

[Recensie] Wat meteen opvalt aan Even afrekenen graag, het nieuwe boek van Jos Lammers, is hoe de kaft in het verlengde loopt van de titel. Rekenbladen en een kassarol. Maar ook een toevallige inktvlek. Of is deze niet zo toevallig? Verder was ik aangenaam verrast door een rustig lettertype. Gewoon een letter zonder poespas,

Ik, Jayne Cremer

[Recensie] Er is niet veel veranderd in de schrijfstijl van Jan Cremer sinds hij zijn onverbiddelijke bestseller Ik, Jan Cremer uitbracht. Het hoofdonderwerp is altijd Jan zelf. Dat gaat onverdund op voor het boek Jayne, dat handelt over de Amerikaanse Jayne Mansfield, een voluptueuze dame die na de dood van Marilyn Monroe haar plaats als sexbom in de amusementsindustrie innam.

Wat een volharding!

[Recensie] Ze hebben hun leven zo goed op orde, de vijftigers Raynor Winn en haar man Moth. Een goed en stabiel huwelijk, hun oude boerderij hebben ze in de loop der jaren omgetoverd tot een goedlopende bed and breakfast. Hun zorgeloze leven komt in een paar dagen volledig op zijn kop te staan. Ze nemen daarop een impulsieve beslissing en besluiten als rugzaktoeristen een eeuwenoude wandelroute te lopen.

Drinken, roken en slikken

[Signalering] De titel en de achterflap beloven een literair hoogstandje, maar helaas is De beklimming van de Mont Blanc, Een alpinistisch avontuur gedrenkt in vriendschap en letteren, een teleurstelling. De hoofdpersoon verkeert in een midlifecrisis en gaat – in gezelschap van drie vrienden (twee schrijvers en een gediplomeerde berggids) – de Mont Blanc beklimmen om die crisis te bezweren.

Wie orde wil, moet de chaos omarmen

Een stervende man reist naar het noorden, als volksteller, maar vooral ook als chroniqueur van het kleine in de mens, van datgene wat ieder net zo uniek maakt als zijn zoon met het syndroom van Down die hem vergezelt. Jesse Ball schreef er een kafkaiaans beklemmende roman over.

[Recensie] Wat doet het hebben van een kind met het syndroom van Down met een mens?

Geschiedenis van Frankrijk als reisverslag

[Recensie] En route. Op reis door de geschiedenis van Frankrijk is van de hand van Lorànt Deutsch, een Franse schrijver en acteur. Eerder verscheen van hem Métronome – In Het Ritme Van De Metro Door De Geschiedenis Van Parijs, waarin de schrijver op zoek ging naar de overblijfselen van de oude stad aan de hand van 21 metrostations.

En nog steeds weten we niet waarom Nietzsche fascineert

[Recensie] In de slaapkamer waarin filosoof Friedrich Nietzsche woonde in Turijn, huist tegenwoordig een bejaarde vrouw. Ze krijgt nog steeds regelmatig bezoek vanwege haar nihilistische voorganger: van filmploegen tot hoogleraren tot kunstenaars – tot Nietzscheliefhebber Dennis van den Broek. In een poging zijn fascinatie voor Nietzsche te begrijpen, deed hij een week lang de woonplaatsen van de filosoof aan.

Stoere man op de motor

[Recensie] Ik heb gemengde gevoelens over het zeer persoonlijke reisboek Van hier tot Tokio van motorjournalist Paul van Hooff (1964). Terwijl ik mij aanvankelijk nog wat erger aan de stoere mannenpraat en de vele verwijzingen naar alles wat maar met motoren te maken heeft, begin ik naarmate ik doorlees, scheurtjes in dat stoere gedrag te ontdekken en ontroert het boek me op momenten zeer.

Het rariteitenkabinet van Jelle Brandt Corstius

In Rusland gaan voortdurend dingen stuk of mis. De taxi slaat bij elke rotonde af, de reisgidsen zijn permanent dronken en de geldautomaat geeft, terwijl je saldo niet toereikend is, te veel geld. Wie wil weten welke absurditeiten zich voordoen in Rusland is bij Jelle Brandt Corstius aan het goede adres.