Sprookjes uit het Noorden deel 2

Noord-Europese literatuur lijkt vaak iets geheimzinnigs of onkenbaars te hebben, iets wat het alledaagse exceptioneel maakt ook. Vier recente boeken illustreren dat perfect. Het zijn hedendaagse sprookjes die diep gaan, heel diep, en echt gelukkig word je er niet van. Vandaag deel 2: Spiegel spiegel schouder van Dorthe Nors

[Recensie] “Het ruikt naar seks,

Ode aan de veerkracht van een mens

[Recensie] In de loop der jaren is er veel over geschreven: het leed dat gezinnen doormaken wanneer een of beide ouders lijden aan de gevolgen van extreem gruwelijke herinneringen. Op dit moment wordt het onder de aandacht gebracht in verband met vluchtelingen. Rond de eerste dagen van mei ligt de focus op mensen die concentratiekampen overleefden.

Sprookjes uit het noorden deel 1

Noord-Europese literatuur lijkt vaak iets geheimzinnigs of onkenbaars te hebben, iets wat het alledaagse exceptioneel maakt ook. Vier recente boeken illustreren dat perfect. Het zijn hedendaagse sprookjes die diep gaan, heel diep, en echt gelukkig word je er niet van. Vandaag deel 1: Sus van Jonas T. Bengtsson.

[Recensie] “Als je van plan bent om zelfmoord te plegen,

Duits uitgevershuis tussen meeheulers, haatdragers en wegkijkers

[Recensie] Zijn slechte gezondheid belette de Oostenrijkse selfmade journalist, toneelschrijver en politiek commentator Stefan Großmann (1875-1935) zijn sleutelroman goed af te werken. Wir können warten (1935/2014) gaat over het liberaal-joods-Duitse uitgeefconcern Ullstein en geeft een beklemmend tijdsbeeld van het nazificerende Duitsland rond 1930. Onbedoeld – uiteraard – vallen er ook parallellen met onze tijd te trekken.

Terugzien in Kenia

[Recensie] Afrikacorrespondent Lennert Rosenberg is onderweg naar de bruiloft van zijn dochter. In de trein ontmoet hij een intrigerend meisje dat hij ook maar als dochter gaat zien, na spijtig geconstateerd te hebben dat hij toch echt te oud is voor een amoureus contact. Er is ook nog een aangenomen dochter in Kenia en gedrieën staan ze voor de titel van deze roman,

Caleidoscoop van Brazilië

Tien jaar werkte Jean-Marie Blas de Roblès aan Waar de tijgers thuis zijn. In eigen land werd hij met prijzen overladen. Volkomen terecht, vindt Ger Leppers.

[Recensie] Drie prijzen won Jean-Marie Blas de Roblès met zijn caleidoscopische turf, voor twee andere werd hij genomineerd. Wat de jury’s in het boek zo bekoorde,

Rurale dorpjes en klassenverschillen in het oude Noorwegen

[Signalering] Door Tussen april en september waait een gure wind. Niet zozeer omdat de schrijver en hoofdpersoon van deze autobiografische roman uit Noorwegen komt, maar omdat Tomas Espedal een moeilijke periode in zijn leven beschrijft. Espedal’s ex-vrouw en moeder zijn kort na elkaar overleden. Zijn jonge dochter woont weer bij hem.

De magie van de cirkel

[Recensie] In de afgelopen jaren toonde de televisie een paar keer een documentaire over het gevecht van dirigenten met het veelarmige orkestbeest, en dat leverde altijd boeiend kijk-materiaal op. Soortgelijke spanningen treden op in de voorbereiding van een toneel-voorstelling en die confrontatie is de achtergrond van enkele boeken die de laatste tijd uitkwamen.

Bloedstollende werkelijkheid

[Recensie] Eén van zijn bijnamen was ‘de marteldokter van Auschwitz’. De man die in de Tweede Wereldoorlog huiveringwekkende experimenten uitvoerde op Joodse gevangenen: hij injecteerde een blauwe stof in ogen om iemand ‘Arisch’ te maken; hij naaide een tweeling aan elkaar om een Siamese tweeling te maken; bij een mislukt experiment waarin hij een tweeling in de baarmoeder wilde laten groeien,

Het verdriet van instellingskinderen

[Recensie] Dimitri Verhulst is een Belgische schrijver die ik vaak associeer met Herman Brusselmans. Van Brusselmans heb ik, voordat ik mijn liefde voor literatuur ontdekte, enkele boeken gelezen. Al gauw besloot ik dat het niet echt iets voor mij was. Verhulst is toch écht wat anders, hoewel de titel van deze nogal het tegendeel als verwachting schept.