Spannende familieroman van Jan en Sanne Terlouw

[Recensie] Als eerste vind ik het een enorme eer om een boek te recenseren van zo’n icoon als Jan Terlouw, en natuurlijk van ook zijn begaafde dochter Sanne. Als kind las ik al boeken van hem. Ik heb geprobeerd om te ontdekken welke delen in De 90ste verjaardag van Louis van Roosgaarde door hem zijn geschreven en welke door haar,

Maar ik wel

[Recensie] Wat moet je verwachten van een niet al te dikke, Engelstalige paperback met een intrigerende titel en een negenjarig jongetje als protagonist? Dat de vertelling nagelbijtend is, of onder je huid gaat zitten, of bewondering afdwingt voor het zonder één foutje volgehouden negenjarige-gezichtspunt van de verteller, of échte spanning weet op te roepen?

Verwacht het maar.

Grenzeloze liefde van vader voor kind

De eerste zin

“Ineens staat ie voor m’n neus; ‘k viel bijna achterover van ’t verschot.”

Recensie

Omdat Victor Vanheule vier jaar na WO I nog steeds de oude niet is en omdat hij een dochter heeft bij een getrouwde vrouw en dat alleen maar voor problemen kan zorgen,

Scherpe sociale satire

Sinclair Lewis won in 1930 als eerste Amerikaan de Nobelprijs voor literatuur. Hij had vooral in de jaren twintig furore gemaakt met satirische romans waarin hij vooroordelen aan de kaak stelde en spotte met de houding van veel Amerikanen. Het leverde hem grote bekendheid op met een grote schare fans. De keerzijde was dat het ook resulteerde in veel vijandschap.

Wat als God zijn biezen pakt

[Recensie] “En of, wat een hitte!” De veertienjarige Steeny ontwaakt uit zijn middagdutje. Rond het Noord-Franse dorp Fenouille liggen de weilanden waar de beesten zijn, “de lange Vlaamse koeien met hun droeve ogen’” Het zindert tussen de houten lamellen van het huis in de laan met de hoge linden. Steeny leeft in een gouden kooi van zachtmoedigheid: zijn moeders pantser.

De doorzetter wordt beloond

[Recensie] Als je aan De bekentenis van Adria van  Jaume Cabré wilt beginnen moet je voorbereid zijn op een verhaal dat heel veel van de lezer eist. Het is complex, de verschillende perspectieven, de veel voorkomende tijdsprongen waarbij soms in een zin meerdere eeuwen worden overbrugd en de soms lange zinnen maken het tot een boek dat elke seconde verslapping van de aandacht afstraft,

Verborgen binnenwereld

[Recensie] In één van de villa’s op de berg woont het gezin Vandersanden: moeder Mieke, vader Stefaan en dochter Sarah. In Wij en ik staan hun gedachten en herinneringen, dingen die ze nooit aan een ander mens zouden vertellen. Naar buiten toe zijn ze immers het ideale gezin. Stefaan is manager bij een farmaceutisch bedrijf en Mieke wijdt zich aan het onderhoud en de inrichting van hun enorme huis plus tuin.

Méér dan een zweem van talent

[Recensie] Familie, seks, God en India – ziedaar enkele van de ingrediënten, die in Russell Artus’ romans en verhalen zelden ontbreken. Dat was al zo in zijn debuut Zonder wijzers (1995), een intrigerende roman in verhalen over de Engelse, naar Nederland verhuisde familieleden van de overleden Indiase immigrant Stambh (‘Stammy’) Qureshi,

Een van de verhalen die doorverteld moeten worden

[Recensie] Antonia Arslan woont in Italië, maar haar grootvader Yerwant kwam uit een Armeense familie die in Anatolië (Turkije) woonde. In Het huis met de leeuweriken vertelt ze wat de familieleden overkwam rond 1915.

In begin van het boek komen veel verschillende personen voor en het duizelt me af en toe wel van de namen.

Kooi of uitkijkpost?

De eerste zin

“Alle spijkers die uitsteken moeten naar binnen geslagen worden.”

Recensie

Een jonge vrouw is voor de laatste keer op bezoek in het oude appartement van haar moeder. Met uitzondering van de eettafel zijn de meubels al verhuisd. Terugdenkend aan haar kindertijd, toen ze met haar broer Noah een spel speelde waarbij die tafel een boot was en ze moesten zeggen wat ze zagen,