De dood bedrogen

Na een handvol dichtbundels, een veelgeprezen Herman Brood-biografie in vier delen en een al evenzeer geslaagde theatershow met Martin Bril en Ronald Giphart, komt de Haagse schrijver/dichter/theatermaker Bart Chabot nu met zijn tweede substantiële werk van op zichzelf staand proza. Terwijl hij zich alweer opmaakt voor een nieuw seizoen theater trakteert hij zijn lezende liefhebbers op een verhalenbundel die,

Verhalen over leven en sterven tussen twee culturen

Fouad Laroui (Marokko, 1960) studeerde in Parijs, debuteerde in 1996 in het Frans en in 2001 in het Nederlands met het essay: Vreemdeling: aangenaam. De poëziebundel Verbannen woorden volgde en in 2002 kreeg hij de E. du Perronprijs.

Laroui vond het tijd worden een requiem te componeren voor de eerste groep immigranten die vanaf 1960 naar ons land werd gehaald.

Light theater

In Kees ‘t Harts De krokodil van Manhattan bezoekt hoofdpersoon Kees ‘t Hart, beleidsmedewerker bij de Noordelijke Hogeschool Leeuwarden, New York waar hij het theateronderwijs gaat bestuderen aan de befaamde theaterschool Juilliard. Kees logeert bij Theo Xoranvitis, bij wie hij via een advertentie een kamer heeft gevonden. Deze Theo blijkt de krokodil uit de titel te zijn.

Een eeuw van verschil

Het land van Mesopotamië, olie, Saddam Hoessein, Bush en veel, heel veel ellende. Dat zal voor de meesten van ons de directe associatie zijn met Irak. Aan de ene kant het begin van onze beschaving, aan de andere kant de minst geliefde vakantiebestemming. De schatkamer van Babylonië vertelt de honderdjarige geschiedenis van een Iraakse familie en brengt daarmee zeer verschillende elementen van dit veelbesproken land naar voren.

Het ware leven. Een brief

Geachte heer Pfeijjfer, beste Ilja,

Hoeveel tegenstellingen kan een mens aan? Het ware leven. Een roman spreekt zichzelf tegen, maar dat, legt de alwetende verteller (een langharige, LaChouffe-drinkende bohémien genaamd Ilja Leonard Pfeijfer, die sterk op de schrijver lijkt, ik zou zelfs durven zeggen: meneer Pfeijffer, u bent het zelf!) al snel uit,

Petry maakt van de lezer een achterblijver

Hij staart van de voorkant van het boek de toekomst in, met zijn grote blauwe ogen en een schijnbaar onbewogen blik. Het is een baby, een mensenbaby wel te verstaan, en hoe positief onze gevoelens ook zijn bij dit aaibare wezentje, het zal hem en ons niet helpen. Hij, en wij met hem,

Egocentrisme in Egyptische woestijn

Een vrouw – we vermoeden van ergens in de dertig – vertrekt voor drie maanden naar Egypte. De aanleiding van het verblijf in het buitenland is een soort dertigersdip dan wel mid-life crisis. Moira, zoals de vrouw heet, is redacteur bij het glossy vrouwenblad She. Daarvoor was ze freelance journalist en reisde ze veel voor haar werk.

Siciliaanse reisgids zonder hoteltips

Voor wie het werk van Rosita Steenbeek een beetje kent, zullen de basisingrediënten van Siciliaans testament weinig verrassend zijn. Een Nederlandse vrouw, journaliste en actrice, die geregeld in Italië verblijft en tegen die Italiaanse schilderachtige achtergrond een affaire beleeft met een Italiaanse man. In afwezigheid van een intrigerende plot en goede karaktertekening is dit niet alleen weinig verrassend,

Een kijkje in de Haagse slangenkuil

Alles wat je altijd al aan politieke rottigheid vermoedde maar liever niet wilde weten.’ Die ondertitel komt meteen in gedachten als je begint aan Ongeschreven wetten. De schrijver schrijft onder pseudoniem, is in 1952 geboren, studeerde rechten en geschiedenis in Leiden en behoorde tot de ‘inner circle’ van het Haagse politieke circuit.

Een duistere zwanenzang

Chinchilla song klinkt als de titel van een luchtige roman over een exotisch tropenleven. En de achtergrond van de schrijver ervan, in 1966 geboren in het Spaanse Benidorm, doet opgewekte anekdotes over de Spaanse costa vermoeden.

Maar vanaf de eerste bladzijden word je van al je illusies beroofd. Het verhaal blijkt zich namelijk af te spelen in een Vlaams provincieplaatsje waar de grijsgrauwe wolkenlucht nooit uit lijkt op te trekken.