Liefde met een ondertoon

[Recensie] Wat meteen opvalt aan Even afrekenen graag, het nieuwe boek van Jos Lammers, is hoe de kaft in het verlengde loopt van de titel. Rekenbladen en een kassarol. Maar ook een toevallige inktvlek. Of is deze niet zo toevallig? Verder was ik aangenaam verrast door een rustig lettertype. Gewoon een letter zonder poespas,

De doodgezwegen grote zus

[Recensie] Een scene uit de documentaire Privéterrein uitgezonden op 9 oktober 2014 in Het Uur van de Wolf:

“Ik heb überhaupt bovenmatig veel herinneringen. Maar dat is logisch dat zijn dingen die hebt meegemaakt. De rest moet je nog maar zien.” zegt Arend Jan Heerma van Voss.

Mijn jaar van rouw en verdriet

De Catalaanse Marta Orriols schreef een diepgaande roman over een man die plots sterft en zijn achterblijvende vriendin overlevert aan een jaar van rouw en verdriet.

[Recensie] Hoe neem je afscheid van iemand waar je nog lang niet klaar mee bent, met wie je al jaren samenleeft en dat nog veel meer jaren hoopt te doen?

Voor een verloren vriend

[Recensie] We zitten in een vliegtuig, zijn zojuist gerustgesteld dat het relatief gedempte geluid van de motoren niet betekent dat het toestel neerstort, kijken om ons heen, constateren dat de meeste passagiers op de schermpjes voor hen lamzakkig een film aan het bekijken zijn en gaan dan zelf van armoe maar een ouderwets computerspelletje spelen om de tijd te doden.

De moeder, de ziekte, de dood

[Recensie] Dit briljant geschreven boek past goed in het thema van de huidige boekenweek: De moeder, de vrouw. Het gaat over het ziekbed en overlijden van de moeder van de hoofdpersoon en ik-figuur, en is een waargebeurd verhaal. Ook de uitvaart en de periode kort daarna komen aan bod.

Donkere, dramatische Young Adult roman met thriller-elementen

[Recensie] Wanneer Sydney’s vader overlijdt in een bizar auto-ongeluk, vindt Sydney het moeilijk te geloven dat het een ongeluk was. Haar vader was psychiater, de enige in de omgeving, en kende dus de grootste en diepste geheimen in het dorp. Heeft iemand hem het zwijgen opgelegd? En waarom zou het populairste meisje van de hele school,

Het onvoorstelbare en onverwachte van een plotselinge dood

[Blog] Tien jaar geleden, op oudejaarsochtend 2008, verongelukken twee jonge mensen: Simone, de zus van Andrea Stultiens, samen met Frodo Bootsman, de beste vriend van Vrouwkje Tuinman. Begin januari 2009 worden ze, enkele dagen na elkaar, begraven.

Intensive Care vertelt in woord en beeld over het onvoorstelbare en onverwachte van een plotselinge dood.

In eenzaamheid gestorven

[Signalering] Sinds 2002 wordt in Amsterdam en daarbuiten, aan overledenen bij wie anders niemand hun uitvaart zou bezoeken, een bijzonder saluut gebracht. Dichters schrijven voor iedere eenzame uitvaart een gedicht en lezen dat bij de uitvaart voor. Het idee daarvoor is afkomstig uit Groningen, waar de toenmalige stadsdichter Bart FM Droog dit tot zijn taak als stadsdichter rekende.

De tragedie die zelfmoord is

[Recensie] Op een dag vindt Clay een doos voor zijn deur met cassettebandjes erin. Nadat hij uitgevogeld heeft hoe hij deze ouderwetse dingen kan beluisteren, hoort hij de stem van Hannah Baker. Dit meisje waar Clay heimelijk verliefd op was, heeft enkele weken daarvoor zelfmoord gepleegd. Op de cassettes legt ze uit wat haar redenen daarvoor waren.

Onbeschrijflijk verdriet

[Recensie] Als er een verdriets-top-tien zou bestaan (vast wel, maar ik heb niet de moed hem op te zoeken) dan staat het overlijden van je kind daar absoluut bovenin. Voor ouders is het ondenkbaar dat je je zoon of dochter moet gaan begraven, in plaats van de natuurlijke gang van zaken – als ouder sterft men het eerste.