Tussen hoop en waanzin

[Essay] Het was lang geleden dat ik moest denken aan mijn eerste krantje, De Grote Mond, het illegale anarchistische maandblad voor scholieren in Venray en omstreken uit 1980. Het blad deelden we een paar jaar lang uit voor de poort van scholengemeenschap Jerusalem (een voormalig nonnenklooster) tot grote woede van de toenmalige rector.

From Russia with love

[Recensie] Een boek over de liefde van een Russische auteur die in Parijs woont, dat kan alleen maar goeds beloven. Maar Makine doet zelfs meer dan dat. Zijn amoureuze, filosofische en politieke bespiegelingen heeft hij meesterlijk in deze lichtvoetige maar diep rakende roman geformuleerd. Of misschien is ‘roman’ hier het verkeerde woord. Laten we dit boek een ‘momentenroman’

Ieder afzonderlijk en allen tezamen

[Recensie] Als je van een volk af wilt, organiseer dan een lange reis, zonder comfort, zonder genoeg eten en drinken, zorg dat het of te koud of juist te warm is en je zult zien dat bij aankomst een deel van je probleem al is opgelost. De Turken stuurden de Armeniërs te voet door de Syrische woestijn,

Geef die man een verhaal

[Recensie] Aleksandr Skorobogatov kan schrijven, heel goed schrijven. Zijn taalgebruik in zijn nieuwe roman Cocaïne is beeldend, woest en weerbarstig, indrukwekkend. Hij schrijft als een echte Rus en gebruikt prachtige lange zinnen, die vaak lijken te ontsporen maar dan net op tijd, na een woord of 50, weer op hun pootjes terecht komen.

Ongecensureerde Russische rauwheid

De eerste zin

“Het kind lag te huilen en te spartelen in zijn omgewoelde bed, sloeg met zijn hoofd tegen de houten wand van het ledikant, balde en opende krampachtig zijn met de dag fijner wordende vuistjes, honger lijdend, stikte wanhopig in zijn geschreeuw, alsof het een hint wilde geven dat het gevoerd moest worden,