Ongrijpbaar

De eerste zin:

“Een veelvoorkomend filmshot: iemand, meestal een vrouw, in bad, het gezicht vlak onder het wateroppervlak.”

[Recensie] In het begin van Niña Weijers tweede, fel verwachte roman Kamers antikamers haalt de vertelster een herinnering op. Voor een krant moest ze een oudere schrijfster interviewen voor wie ze niet alleen bewondering maar meteen ook liefde voelde.

Zelfs een abstract is spannend te maken met schema ABT

Gebruik bij het componeren van verhalen het dramatisch schema And….But…Therefore (ABT), betoogt marien bioloog en filmer Randy Olson. Met dit schema kunnen onderzoekers zelfs een abstract over eiwitten spannend maken.  

[Recensie] Randy Olson was eerst twintig jaar onderzoeker en hoogleraar in de Mariene biologie,

De nieuwe ‘De Buck’?

[Recensie] Generaties historici zijn er mee opgeleid: Zoeken en schrijven. Handleiding bij het maken van een historisch werkstuk van P. de Buck, M.E.H.N. Mout, C. Musterd en J. Talsma. Ook ondergetekende kreeg het jaren geleden tijdens de studie voorgeschreven als verplichte lectuur. Al snel na het verschijnen in 1982 werd het boek van De Buck cum suis beschouwd als hét handboek dat de student geschiedenis inwijdde in de fijne kneepjes van het historisch bedrijf.

Geschiedenis van een verdwijnend fenomeen

[Recensie] In het boek Ode aan de brief. Kroniek van een verdwijnend fenomeen neemt Garfield de lezer mee op ontdekkingstocht door de geschiedenis van de brief en de daarbij behorende opkomst van de posterijen, introductie van postzegels en het begin van de e-mail.

Simon Garfield is een geprezen auteur van non-fictieboeken.

Magistrale miniaturen in context

[Recensie] Net na de opening van de tentoonstelling Magische miniaturen publiceerden we op deze plaats al eens een uitgebreide blog over deze bijzondere expositie. Nu de tentoonstelling zijn einde nadert is het tijd nog eens aandacht te besteden aan dit prachtige project. Vandaag nemen we het boek onder de loep dat verscheen bij de tentoonstelling.

Schrijven over schrijven

[Column] Soms schrijven schrijvers over schrijven. Dat kan op twee manieren. In romans die gaan over een schrijver die min of meer worstelt met het schrijven van een roman en er zijn handboeken die gaan over hoe je een boek zou moeten schrijven.

Nu herinner ik me niet zoveel romans die een schrijver als hoofdpersoon hebben.

Leuke opvolger voor The Artist’s Way, maar eh… voegt het wat toe?

[Recensie] The Artist’s Way van Julia Cameron is inmiddels wereldwijd meer dan 1 miljoen keer verkocht, en terecht. Het is een prachtboek voor iedereen die meer wilt leren over schrijverschap en over de belemmeringen die je daarin kan ondervinden. Met Je leven schrijven maakte ze dé opvolger voor dit boek,

Schrijven voor en over musea

[Recensie] Marleen van Soest en Annemarie Vels Heijn schrijven al tientallen jaren voor musea door het hele land. Hier hebben ze veel ervaring opgedaan en zijn ze door schade en schande wijs geworden hoe goede teksten te schrijven die de museumbezoeker helpen bij het begrijpen, waarderen en genieten van de objecten. Aangezien Van Soest en Vels Heijn met name ervaring hebben met kunst- en cultuurhistorische musea zullen zij de tips aan de hand van teksten voor dit soort musea duidelijk maken.

Pleidooi voor het eigen oordeel

[Recensie] Toen ik vijftig jaar geleden les kreeg van Kees Fens op de Bibliotheek Academie in Amsterdam (de eerste en enige op dat moment), was het vloeken in de kerk als je ook maar iets van de achtergronden van een schrijver wilde betrekken bij het beoordelen van een boek. Het boek diende als een autonoom kunstwerk beschouwd te worden.

P.F. Thomése over schrijven en over de schrijver P.F. Thomése

[Recensie] Schrijvers die hardop nadenken over hun métier zijn zeldzaam geworden. Wat is literatuur? Wat is schrijven? Op deze vragen komen de antwoorden tegenwoordig van filosofen, literatuurwetenschappers, een enkele criticus – de meeste schrijvers hoor je er nooit over. Alsof het allemaal vanzelf spreekt, en kennelijk doet het dat ook,