Over het ontbreken van een wij-identiteit

De eerste zin

“In boeken lees ik altijd dat ik op zoek moet naar ‘eenzaamheid’, maar ik heb de schrijvers opgezocht op Google, en ze hebben allemaal een man of een vrouw, kinderen of kleinkinderen’, zegt Eleanor Rigby in Douglas Couplands gelijknamige roman uit 2004.”

Prille vijftiger Johanna Spaey woont al het grootste deel van haar leven alleen.

Arbeiderskinderen worden weer arbeiders

[Signalering] Sociale mobiliteit is de verandering van de positie (beroep en inkomen) die iemand in de maatschappij inneemt. In de meeste landen was er na de Tweede Wereldoorlog ruim drie decennia lang sprake van een opwaartse sociale mobiliteit. De fabrieksarbeider kon na een tijdje zijn Daf 33 inruilen voor een Volkswagen Golf en zijn kinderen werden vaak academici.

De bijbel voor sociologen

[Signalering] Guus Kuijer beweerde ooit dat iedereen wel iets van haar of zijn gading kan vinden in de Bijbel, en schreef daarop De Bijbel voor ongelovigen. Ongeveer tegelijkertijd verschenen zowel Geloven in een God die niet bestaat van de Zeeuwse dominee Klaas Hendrikse, als ‘Faith of the faithless’ van de Britse denker Simon Critchley.

Zorgen voor je kinderen houdt nooit meer

[Signalering] Moederdag en Vaderdag beschouw ik al jaren als genderbevestigende geldklopperij: plantje voor haar, hogedrukspuit voor hem. Sinds ik de basisschool verliet en niet langer word gedwongen cadeaus te knutselen (fotolijstje voor haar, asbak voor hem), doe ik niet meer mee. Mijn ouders weten wel dat ik ze waardeer.

Dat laatste is een nogal gevaarlijke aanname,

Acht lezingen over het nieuwe klimaatregime

[Recensie] Sinds de publicatie van Wetenschap in actie in 1987 wordt Bruno Latour door zijn critici gezien als ‘academisch gevaarlijk’. De zelfbenoemde wetenschapsantropoloog betoogde namelijk op basis van zijn observaties in een biomedisch instituut dat ‘feiten’ niet worden ontdekt, maar sociaal geconstrueerd. Nu die boodschap dertig jaar later geïnstrumentaliseerd is door klimaatsceptici,

Het naoorlogse grote gezin

[Recensie] Hoe hebben mijn grootouders dat klaargespeeld, vraagt Anita Terpstra zich af, als ze zelf moeder wordt en zich realiseert dat zowel haar vader, als haar moeder in een wel heel groot gezin opgroeiden. Bij haar vader Sake waren ze met 7 kinderen en bij haar moeder Geertje met zelfs 14. En hoe was het voor de kinderen?

Eenvoudige wreedheden

Een interview met Saskia Sassen

Met haar confronterende studies rond internationale handel, migratiestromen en de globale stad heeft de Nederlands-Amerikaanse sociologe Saskia Sassen impact gehad tot ver buiten academia. Haar jongste boek Uitstoting herinnert niet alleen aan de transformaties van de voorbije vijftig jaar, maar waarschuwt ook voor wat er de komende vijftig jaar zou kunnen gebeuren.

Verantwoordelijkheid van de burgers

[Signalering] De twintigste editie van het Sociaal en Cultureel Rapport gaat over de mogelijkheden en beperkingen van een overheid die in toenemende mate een beroep doet op de eigen verantwoordelijkheid van burgers. Met het oog daarop stonden vier onderzoeksvragen centraal. 1: In hoeverre is de eigen verantwoordelijkheid de laatste decennia toegenomen? 2: Hoe valt de ontwikkeling naar meer eigen verantwoordelijkheid te verklaren?

Facebook anno 1600

Interview met Sophie Reinders (1984), docente historische letterkunde aan de Universiteit Utrecht. In juni promoveerde ze cum laude op De mug en de kaars. Vriendenboekjes van adellijke vrouwen 1575-1640.

“Mijn boek gaat over de vriendenboekjes die rond 1600 opeens hip waren onder jonge adellijke vrouwen, vooral in Gelderland en Overijssel.

Levenslessen van ouwe taaien

[Recensie] In Honkvast legt Steffie van den Oord de verhalen vast van vijftien (vaak oude) mensen die in hun (vaak bouwvallige) huis wonen, en dat blijven doen. Vertrekken willen ze niet, ze gaan gewoon door met ademhalen, tussen de puinhopen, zo goed en zo kwaad als het gaat. Zoals de flaptekst zegt: “Als zij er ooit weggaan,