De taal van de rouw

Toen we langs een begrafenis liepen zei je tegen ons:
‘Buk je, laat ze niet je maten nemen.’
Dat was je raad, je wijze raad.
En het was inderdaad een goed advies,
maar je vergat iets wezenlijks:
jij had ook moeten bukken.

Het plezier van een goede vervalsing

[Recensie] Met Zwart licht blijft María Gainza (Buenos Aires, 1975) op bekend terrein. Net als haar debuut Oogzenuw gaat het in deze nieuwe roman over beeldende kunst. Specifieker nog: het draait om het onderscheid tussen een ‘echt’ werk en een vervalsing. De naamloze verteller van het verhaal, een jonge kunstcritica,

Geloof is datgene wat je rest als je verder niets meer hebt

[Recensie] Vanuit het ik-perspectief vertelt Ionah zijn verhaal. Het post-apocalyptische verhaal over zijn leven in de woestijn. De regen van Ionah is een kleine filosofische en fabelachtige vertelling. In overwegend korte hoofdstukken en met geen woord teveel, wordt de queeste van Ionah uiteengezet.

Samen met zijn moeder woont hij in een uit restmateriaal opgebouwde keet –

Raadselachtige vertelling over eerwraak

[Recensie] Deze roman speelt zich af in Colombia en wordt verteld alsof het een feitelijk verslag is, maar het gebruikte proza is helemaal niet zo journalistiek, het is veel eerder bloemrijk en zintuiglijk. De couleur locale maakt het tot een prachtig boek waarin je moeiteloos meeloopt in de oude straatjes, melk koopt in het winkeltje van Clothilde en het loeiende geluid van de boot,

Vriendschap en dilemma’s

[Signalering] Aardbei en chocola’ is vooral bekend van de gelijknamige film (Fresa y chocolate), maar de grondslag is een verhaal van Senel Paz, dat ruim 25 jaar na dato in het Nederlands vertaald is. Het is vooral belangrijk vanwege de rol die het gespeeld heeft bij het bespreekbaar en maatschappelijk acceptabel maken van homoseksualiteit op Cuba.

De doorzetter wordt beloond

[Recensie] Als je aan De bekentenis van Adria van  Jaume Cabré wilt beginnen moet je voorbereid zijn op een verhaal dat heel veel van de lezer eist. Het is complex, de verschillende perspectieven, de veel voorkomende tijdsprongen waarbij soms in een zin meerdere eeuwen worden overbrugd en de soms lange zinnen maken het tot een boek dat elke seconde verslapping van de aandacht afstraft,

Idealen aan gruzelementen

Eerst was er de zee, de eerste roman van Tomás González, is inmiddels al ruim dertig jaar geleden voltooid. Het is een boek dat langzaam maar onstuitbaar aan erkenning heeft gewonnen en dat proces is nog steeds niet tot stilstand gekomen. In eerste instantie is het in eigen beheer uitgegeven, zonder dat daar door de auteur ruchtbaarheid aan werd gegeven.

Kathedraal van pijn en verlangen

[Recensie] In het voorjaar kleurt het licht in het dorp roze door de pas geverfde huizen en de paarsrode boomheide waarmee de berg begroeid is. Mos, klimop en blauweregen overwoekeren de gevels; zwarte en witte rouwdragers bouwen er hun nesten. Onder de woningen van het naamloze dorp stroomt de rivier met haar verborgen water,

Gevangen in een systeem van willekeur

[Recensie] Het zal je maar gebeuren. Je gaat doodgemoedereerd je bed in voor een verkwikkende nachtrust om de volgende ochtend wakker te worden in een pikdonkere, geluidloze kamer, waar geen spatje licht naar binnen sijpelt. Er bevindt zich niets in de troosteloze kamer, van enig oriëntatiepunt is geen sprake en je voelt je danig ontheemd.

Een geschiedenisles is nog nooit zo boeiend geweest

[Recensie] Het huis met de geesten is de debuutroman van Isabel Allende. Het boek waarmee ze in een klap wereldwijd bekend werd. Ik maakte kennis met Allende door het lezen van Eva Luna en Eiland onder de zee en was meteen verkocht.

Esteban Trueba

Het huis met de geesten is een familiekroniek dat drie generaties beschrijft.