Logica op vakantie

“WAT MIJ INTERESSEERT” noteert Daniil Ivanovitsj Joevatsjov, tegenwoordig beter bekend onder zijn pseudoniem Daniil Charms, in 1933 in zijn dagboek. In de lijst die volgt vinden “gedichten”, “getallen”, “wonderen” en “gezichten” hun weg. Maar ook: “eten”, “het roken van pijp en sigaren”, “dromen” en “het weerbericht”. Charms’ zestiende interesse luidt als volgt: “Alles wat vanuit het gezichtspunt van de logica onzinnig en dwaas is.”

Verhalen van Belcampo

[Recensie] Mijn oom vertelde ons vroeger verhalen voor het slapen gaan als hij bij ons op bezoek was. Soms verzon hij zelf verhalen over een muis, andere keren vertelde hij een verhaal na dat hij gelezen had. De verhalen van Belcampo vond hij erg goed. Zo kregen wij een keer het verhaal te horen over een man die zichzelf tegenkomt in de trein.

Onbereikbaar geworden dorpen

[Recensie] Robert Anker heeft iets met Maarten ‘t Hart. Ooit schreef hij: “We houden allemaal van Maarten,” en in zijn eind vorig jaar [1994/red.] verschenen essaybundel Vergeten licht bekent hij dat dit niet eens ironisch was bedoeld. Het werk van ‘t Hart raakt bij Anker blijkbaar iets zeer wezenlijks, dat hij zelf aanduidt door te spreken over ‘t Harts “merkwaardige berichten uit de nog maar net verdwenen wereld van voor de welvaart en de tv,

Psychologische gruwel van hoog niveau

[Recensie] Ter verduidelijking: ik heb de oude editie gelezen (verschenen in 2012) en sommige van mijn opmerkingen zullen wellicht niet van toepassing zijn op de nieuwe editie, die bijvoorbeeld meer verhalen bevat naar wat ik heb begrepen. Maar, nieuwe of oude editie, Anthonie Holslag staat altijd garant voor beklemmende, je naar de keel grijpende gruwelverhalen.

Doet de naam eer aan!

[Recensie] Ik ben hartstikke blij dat we in Nederland de St. Fantastische Vertellingen kennen. In het uitgeeflandschap voor fantastische verhalen voegt zij een nodige dosis durf en excentriciteit toe, zodat naast boeken die geschreven zijn om een groot publiek te trekken of hoge verkoopcijfers te behalen ook de rafelige randen van het genre aan bod kunnen komen,

Rabarber, rabarber : Experimenteel proza van Christine Kraft

[Recensie] Sommige mensen, je vindt ze vooral in belangrijke functies, kunnen twee gesprekken tegelijk volgen en het is dus altijd de moeite waard om op een receptie of andere roezemoezige bijeenkomst je baas te evalueren, ook al staat hij 5 meter verder en is hij in druk gesprek. De kleine verstrakking van zijn rug signaleert de verrichte afluisterinspanning.

Afwisselende bundel voor nieuwsgierige lezers

[Recensie] Het is altijd lastig een boek te bespreken waar je zelf verhalen in hebt staan. Boeken waarvan ik de enige auteur ben beoordeel ik niet op Goodreads of Hebban (ook al zijn er auteurs die hun eigen boeken vijf sterren geven – ik erger me daar altijd een beetje aan), maar ik ben nu eenmaal gewend besprekingen te schrijven van alle boeken die ik lees,

Fantastische Harde SF van Nederlandse bodem

[Recensie]  De circuits in je ogen las ik als deel van de bundel De eilanden van de avond, uit 1993. Al wat ouder dus, maar had ik voor geen goud willen missen. Het boek wordt gekenmerkt door de ongeremde verbeelding van Teng Tais, die met ogenschijnlijk gemak de meest vreemde wereld uit zijn hoge hoek tovert,

Over de top

[Recensie] Deze bundel verhalen van A.M. Homes is geschreven “met de voor haar zo kenmerkende humor en compassie over het moderne leven.” En ze weet ook “opnieuw de oppervlakkigheid en hypocrisie van Amerika bloot te leggen, zonder daarbij het menselijk aspect uit het oog te verliezen.”

Dat klinkt veelbelovend; maar na lezing resteert teleurstelling om verschillende redenen.

Fabelachtige Fallada

[Recensie] Zo’n zeven jaar terug brak de Duitse schrijver Hans Fallada (1893-1947) internationaal door. Dat kwam door de Engelse vertaling van Jeder stirbt für sich allein (Alleen in Berlijn) een thrillerachtige, non-fictieroman over een Berlijns echtpaar dat zich tegen de Nazi’s keert en daarvoor in de laatste oorlogsdagen opgehangen wordt.