Doet de naam eer aan!

[Recensie] Ik ben hartstikke blij dat we in Nederland de St. Fantastische Vertellingen kennen. In het uitgeeflandschap voor fantastische verhalen voegt zij een nodige dosis durf en excentriciteit toe, zodat naast boeken die geschreven zijn om een groot publiek te trekken of hoge verkoopcijfers te behalen ook de rafelige randen van het genre aan bod kunnen komen,

Rabarber, rabarber : Experimenteel proza van Christine Kraft

[Recensie] Sommige mensen, je vindt ze vooral in belangrijke functies, kunnen twee gesprekken tegelijk volgen en het is dus altijd de moeite waard om op een receptie of andere roezemoezige bijeenkomst je baas te evalueren, ook al staat hij 5 meter verder en is hij in druk gesprek. De kleine verstrakking van zijn rug signaleert de verrichte afluisterinspanning.

Afwisselende bundel voor nieuwsgierige lezers

[Recensie] Het is altijd lastig een boek te bespreken waar je zelf verhalen in hebt staan. Boeken waarvan ik de enige auteur ben beoordeel ik niet op Goodreads of Hebban (ook al zijn er auteurs die hun eigen boeken vijf sterren geven – ik erger me daar altijd een beetje aan), maar ik ben nu eenmaal gewend besprekingen te schrijven van alle boeken die ik lees,

Fantastische Harde SF van Nederlandse bodem

[Recensie]  De circuits in je ogen las ik als deel van de bundel De eilanden van de avond, uit 1993. Al wat ouder dus, maar had ik voor geen goud willen missen. Het boek wordt gekenmerkt door de ongeremde verbeelding van Teng Tais, die met ogenschijnlijk gemak de meest vreemde wereld uit zijn hoge hoek tovert,

Over de top

[Recensie] Deze bundel verhalen van A.M. Homes is geschreven “met de voor haar zo kenmerkende humor en compassie over het moderne leven.” En ze weet ook “opnieuw de oppervlakkigheid en hypocrisie van Amerika bloot te leggen, zonder daarbij het menselijk aspect uit het oog te verliezen.”

Dat klinkt veelbelovend; maar na lezing resteert teleurstelling om verschillende redenen.

Fabelachtige Fallada

[Recensie] Zo’n zeven jaar terug brak de Duitse schrijver Hans Fallada (1893-1947) internationaal door. Dat kwam door de Engelse vertaling van Jeder stirbt für sich allein (Alleen in Berlijn) een thrillerachtige, non-fictieroman over een Berlijns echtpaar dat zich tegen de Nazi’s keert en daarvoor in de laatste oorlogsdagen opgehangen wordt.

Intrigerende dierenverhalen van Alessandro Boffa

[Signalering] “So there we were on that ice floe, just the two of us, adrift in the polar night. Viskovitz turned and said: ‘I’d like you to get our conversation down in black and white.’
‘It’s not possible’, I answered. ‘I’m not a typist. I’m not a writer. I’m a penguin. As far as I’m concerned “getting it down in black and white” means making more penguins.’
So instead there I was,

Jubileumuitgave bij het 100-jarig verschijnen

[Recensie] Op 4 april 2018 verscheen deze jubileumuitgave van Nescio’s bundel De uitvreter, Titaantjes, Dichtertje. Exact honderd jaar nadat Nescio (pseudoniem van J.H.F. Grönloh) in boekvorm debuteerde bij de Haarlemse uitgever en kunsthandelaar J.H. de Bois. In de eerste druk echter stonden de verhalen nog in de volgorde Dichtertje,

Verhalen voor onder de palmboom

[Recensie] Langzaam afbouwen op deze planeet bevat acht verhalen, in diverse stijlregisters verteld, maar altijd in een taal die op momenten een bastion van vergeten woorden is. Waarschijnlijk zou je Langzaam afbouwen op deze planeet een literair statement kunnen noemen, zelfs de titel echoot het opmaken van de balans.

Knettergek

[Signalering] Schuur nummer twaalf kijkt neer op nummer 13 en 14. De laatste bevatten namelijk vaten zuurkool, terwijl hij de trotse bewaker is van een stel mooie fietsen. Dan slaat het noodlot toe: schuur nummer twaalf wordt verkocht. De fietsen gaan weg, er komt een vat ingelegde komkommerlijken voor in de plaats. Vat en schuur mogen elkaar niet.