De schrik huist in de kamer

[Recensie] Waarover gaan de gedichten van Eva Gerlach? Over teneergedrukt worden en weer opfladderen – voorzover poëzie tenminste ergens over gaat, en niet gewoon iets is.

Gerlach, van wie twee weken geleden [1999/red.] bekend werd dat zij de P.C. Hooftprijs krijgt, publiceerde vorig jaar Niets bestendiger.

Gedichten van Andreas Oosthoek

[Recensie] Wie schrijft, die blijft, luidt het gezegde. Niet altijd is dat waar: van sommige bestsellerauteurs horen we nooit meer iets en hun boeken zijn na een aantal jaar vergeten. Dan zijn er de kundige volhouders, die met enige regelmaat een geslaagde titel aan hun oeuvre toevoegen. Maar er is nog een heel speciale,

Op het randje van de moderne tijd

Ergens rond 1986 moet het geweest zijn, dat ik in een dikke blauwe bundel met Verzameld Werk van Saki (pseudoniem van H.H. Munro) zat te lezen. Ik herinner me krachtige, welsprekende verhalen. Maar niet bepaald moderne literatuur – de eerste verhalen zijn rond 1905 gepubliceerd. Nu is er een nieuwe uitgave.

Gedichten van Dick Kroon

[Voorpublicatie] “Vanaf zijn debuut in 1968 heeft Dirk Kroon een lyrische toon gehanteerd, in liefdesgedichten, maar ook als het ging om verlies, zoals in Grondsporen (1978), een drieluik over de dood van zijn ouders en in de gedichten van De vogelvrouw, die soms mythische vergezichten openen. Altijd zoekt deze dichter de ander en het andere.

Pareltjes zoeken in onevenwichtige laatste delen

Ger Groot bespreekt deze zondagen in drie artikelen het verzameld werk van Ruslandkenner, literair criticus, essayist en columnist Karel van het Reve. Vandaag het derde en laatste artikel, over de delen VI en VII.

[Essay] Zeven delen is het Verzameld werk van Karel van het Reve uiteindelijk gaan omvatten.

Als boerenslimheid vermomde scherpzinnigheid

Ger Groot bespreekt komende zondagen in drie artikelen het verzameld werk van Ruslandkenner, literair criticus, essayist en columnist Karel van het Reve. Vandaag artikel twee, over de delen III,IV en V.

[Essay] Studeerde er in het jaar 1969 aan de Koninklijke Militaire Academie in het Nederlandse Breda een kadet met de naam M.

Over de onbekommerd jongensachtige toon van Karel van het Reve

Ger Groot bespreekt komende zondagen in drie artikelen het verzameld werk van Ruslandkenner, literair criticus, essayist en columnist Karel van het Reve. Vandaag het eerste deel.

[Essay] “Iedere academisch gevormde Nederlander zal op de kaart de Vendée aan kunnen wijzen; slechts weinigen kunnen echter de Middle-West aanwijzen en bijna niemand kan Karaganda aanwijzen,” schrijft Karel van het Reve (1921-1999) in 1965.