Duizend stokslagen
[Recensie] Voor het openbaren van zijn liberale opvattingen, het pleiten voor godsdienstvrijheid en zijn kritiek op de regering van Saoedi-Arabië werd blogger Raif Badawi veroordeeld tot tien jaar gevangenisstraf, een geldboete van 194.000 euro en 1000 stokslagen.
Vijftien teksten van Badawi zijn met een ‘voorwoord uit de gevangenis’ nu gepubliceerd in het boek “1000 stokslagen voor de vrijheid; leven en laten leven in het huidige Saoedi-Arabië” Niet alle teksten waarop Badawi veroordeeld is zijn bewaard gebleven. Uit de met hulp van zijn vrouw gereconstrueerde teksten heeft de Duitse journalist Constantin Schreiber er vijftien geselecteerd. Ook als je weet hoe schandalig het Saoedi-Arabische regime omgaat met algemeen aanvaarde burgerrechten is het nog onthutsend te lezen wat daar niet gepubliceerd mag worden. Badawi’s teksten getuigen van een in grote delen van de wereld algemeen aanvaarde klassieke liberale levensbeschouwing. Daarmee bekritiseert hij alle vormen van godsdienstdwang. “Het religieuze denken streeft ernaar om ons leven tot in detail te controleren. Elke dag strijdt het voor de verafgoding en de absolute goedkeuring van salafistische interpretaties van Koran-teksten, uit overleveringen die honderden jaren oud zijn.” Verder schrijft hij: “Het belangrijkste doel van elke theocratie is om elke vorm van rede om zeep te helpen (…) en de massa, zo goed als het kan, steeds dommer te maken.”
Badawi komt op voor de vrijheid van meningsuiting als “de lucht die elke filosoof nodig heeft om te ademen, de brandstof voor het vuur van zijn ideeën.” Hij pleit voor gelijkberechtiging van man en vrouw en komt op voor pluralisme in zijn vaderland: “We hebben het recht dat het vaderland niet slechts is toegesneden op één bepaald persoon, één enkele ideologie, één enkele organisatie of groep.”
Het zijn bepaald geen schokkende teksten waarvoor Badawi is veroordeeld. Voor de lezer in het westen zit de boodschap ook niet in de letterlijke inhoud van zijn verhalen. Ze waren natuurlijk ook niet voor ons bedoeld. Ik lees Badawi’s teksten meer als een aansporing, de zoveelste, om nu eindelijk eens werk te maken van stappen richting het Saoedische regime. Waarom blijven staten en bedrijven die zozeer hechten aan liberale waarden, vrijheid in denken en handelen, nog steeds vriendschappelijke relaties onderhouden met die achterlijke prinsen? De bilaterale goederenhandel tussen Nederland en Saoedi-Arabië bedroeg vorig jaar 6 miljard. Eind 2013 hadden Nederlandse bedrijven in het land totaal 1,6 miljard geïnvesteerd. Als Wilders een scheet laat moet de minister in Riad op bezoek gaan om de gemoederen te sussen. Duizend stokslagen hebben nog geen liberaal in beweging gebracht.
En Nederland staat hier niet alleen. Twee dagen na de eerste stokslagen die Badawi begin dit jaar toegediend kreeg mocht de Saoedische ambassadeur in Frankrijk mee demonstreren voor de vrijheid van meningsuiting. De hypocrisie ten top. Ongeveer alle NGO’s die met mensenrechten te maken hebben riepen op maatregelen te nemen. De stokslagen zijn opgeschort, maar verder veranderde er niets. Geen enkele westerse regering heeft de prinsen op het matje geroepen. De investeringen gaan door. En dan voeren ze ook nog een oorlog tegen Jemenmet rugdekking van de VS.
Badawi’s boek moet verplicht worden voorgeschreven aan alle ministers van buitenlandse zaken die relaties onderhouden met Saoedi-Arabië, alle CEO’s van bedrijven die er investeren, en iedereen die zweert bij liberale waarden en dan toch nog denkt dat je met dit land normale betrekkingen kunt onderhouden.
—
Eerder verschenen op Sargasso
