[Recensie] Door verschillende blogs, waaronder die van Leesdame, werd ik enorm geënthousiasmeerd om het debuut van B.A. Paris, Achter gesloten deuren, te lezen. Het scheen een echte ‘page-turner’ te zijn; een boek dat zeker wel bij mij in de smaak zou vallen Mijn vakantie liep op zijn einde, mijn eerste werkdag kwam in zicht en ik zocht toch nog een nieuw luisterboek…
Jack en Grace lijken voor de buitenwereld het perfecte huwelijk te hebben. Ze houden zielsveel van elkaar, wonen in een prachtig huis met alle comfort die je je maar kunt bedenken en hebben alles wat hun hartje begeert. Als ik het verhaal moet geloven lijkt Jack op Brad Pitt en is Grace zijn gracieuze, intelligente muze. Ze doen op geen enkel vlak onder voor elkaar, ze vullen elkaar aan en versterken elkaar.
Maar schijn bedriegt. Deze Brad Pitt heeft een kwaadaardig karakter en houdt zijn vrouw gevangen. Vóór hun huwelijk heeft hij Grace op romantische wijze verleid met zijn zachtaardige karakter. Zelfs haar zusje Millie (met het syndroom van Down) was enorm van hem gecharmeerd. Na de huwelijksvoltrekking is er niets, maar dan ook niets meer van deze Jack over. Hij manipuleert, bedriegt, mishandelt en hongert Grace uit. Om haar woorden te gebruiken: zij is een gevangene en hij haar cipier.
Hij kwelt haar dag en nacht en heeft haar volledig in zijn macht. Ontsnappen lijkt onmogelijk, omdat ze dan ook haar zusje Millie kwijt lijkt te raken. De etentjes met vrienden, haar mailtjes, haar telefoontjes. Hij heeft haar volledig in zijn macht. Wanneer Grace op de hoogte komt van zijn toekomstplannen, is ontsnappen noodzakelijk om te overleven.
Ik weet niet zo heel goed wat ik van het boek moet vinden. Enerzijds vind ik het een spannend boek, want ik heb het binnen no-time uitgelezen omdat ik persé wilde weten of en hoe Grace aan haar demon zou ontsnappen. Anderzijds moest ik lachen om de naïviteit van Grace en hoe voorspelbaar dit werd beschreven. Er gebeurt eigenlijk niets verrassends in het boek, in ieder geval niets waar ik van versteld sta. Maar afgezien hiervan leest het boek ontzettend fijn. B.A. Paris heeft een toegankelijke, simpele schrijfstijl en ik wilde toch erg graag weten hoe Grace zich uit deze benarde situatie zou bevrijden. Toch vind ik het boek een beetje oppervlakkig en wel om de volgende redenen:
- Het verleden van Jack werd zo summier besproken waardoor de basis van het verhaal elke vorm van diepgang mist
- Jack is gewiekst, hij is Grace letterlijk élke stap voor. Hij heeft alles tot in de puntjes uitgekristalliseerd en daarom vind ik de relatief makkelijke ontsnappingspoging van Grace niet passen bij zo’n doordachte man.
Het verhaal wordt afgewisseld in heden en verleden, Paris werkt beide verhaallijnen naar een spannend plot toe. Voornamelijk het verleden wekte in het begin wat frustratie en irritatie op, vooral voor de naïviteit en afhankelijkheid van Grace. Ondanks dat dit geen boek is dat goed in elkaar steekt, ben ik toch meteen begonnen in haar volgende boek Gebroken en ik kan je alvast vertellen, hetzelfde gevoel van irritatie en frustratie komt bij mij los. Dus zuchtend en grinnikend erger ik mij aan het verhaal, maar ik wil zeker doorlezen. Waar heb ik last van?
—
Eerder verschenen op Boekenz
