Airman

Hoge avontuurdichtheid in verhaal met levende karakters

[Recensie] Een jongeman, geobsedeerd door techniek, vliegen en vliegtuigen maken, groeit op aan het hof van de koning van een eiland voor de Ierse kust. De toekomst lacht hem toe, maar helaas: zijn veelbelovende carrière als jonge wetenschapper wordt doorkruist door een staatsgreep. Hij verdwijnt voor de rest van zijn leven de diamantmijn in. Tenzij hij een goed plan bedenkt. We hebben het over Conor Broekhart, de hoofdpersoon van Airman van Eoin Colfer (bekend van de ArtemisFowl-boeken).

Colfer slaat met dit boek een nieuwe richting in die goed bevalt. Airman is een avonturenboek in de beste traditie van het woord. Avontuur is er volop in het meeslepende verhaal: de jonge held krijgt meer ups en downs te verwerken in een hoofdstuk dan de rest van de mensheid in een heel leven. Maar in de handen van Colfer blijft het verhaal boeiend en meeslepend tot de climax.

Dat komt door het sterke verhaal, maar ook door de prima personages. Conor Broekhart is er zo één, van vlees en bloed, met echte emoties. Als lezer voel je met hem mee als hij bijvoorbeeld ruw gescheiden wordt van het meisje waar hij verliefd op is. Of je proeft de smerigheid van de cel waar Broekhart in gesmeten wordt, en zijn wanhoop terwijl hij probeert te overleven in barre omstandigheden.

Een punt van kritiek zijn de soms wat te jolige dialogen die afbreuk doen aan de echtheidsbeleving van het boek. Ook de razendsnelle manier waarop Conor als jongen van 14 een geharde crimineel omver praat, vergt behoorlijk wat inlevingsvermogen van de lezer.

Daarentegen is de centrale tegenstelling van het boek geniaal uitgewerkt. De spanning tussen Conors grootste verlangen om het luchtruim te kiezen en zijn schijnbare lot om weg te rotten in een cel diep onder de grond, maakt Colfer perfect aanschouwelijk. Een prachtboek, ook voor ingenieurs in de dop.

—